Κριτικά υπέρ στο νομοσχέδιο Μενδώνη για τη μουσική ο Φοίβος Δεληβοριάς
Την κριτική στήριξή του στο νομοσχέδιο που προωθεί η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη σχετικά με την υποχρεωτική αναπαραγωγή ελληνόφωνου τραγουδιού, εκφράζει ο δημοφιλής τραγουδοποιός Φοίβος Δεληβοριάς, με ανάρτησή του στο Facebook.
Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Πολιτισμού προβλέπει ότι το ελληνόφωνο τραγούδι πρέπει υποχρεωτικά να αποτελεί το 45% του συνόλου της μουσικής που «παίζεται» σε κοινόχρηστους χώρους ξενοδοχείων, εμπορικών κέντρων, αερολιμένων και λιμένων, μέσων μαζικής μεταφοράς, ακόμη και καζίνο.
Ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο οποίος στο παρελθόν διετέλεσε πρόεδρος του ΔΣ της ΕΔΕΜ (Ένωση Δικαιούχων Ελληνικής Μουσικής), σημειώνει ότι το νομοσχέδιο «έχει μεν ατέλειες αλλά είναι μια πρώτη ιστορικά προσπάθεια να δοθούν κίνητρα στην ντόπια παραγωγή, που έχει ρημάξει μετά την κατάρρευση της δισκογραφίας». Προσθέτει, ωστόσο, ότι δεν συμφωνεί με τον όρο «ελληνόφωνο» γιατί αποκλείονται έτσι «ωραίες αγγλόφωνες ελληνικές παραγωγές που θα μπορούσαν να ωφεληθούν κι αυτές με το νόμο».
Ολόκληρη η ανάρτηση του Φοίβου Δεληβοριά
Εγώ νομίζω πως το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο έχει μεν ατέλειες και υπερβολές, αλλά είναι μια πρώτη ιστορικά προσπάθεια να δοθούν κίνητρα στην ντόπια παραγωγή, που έχει ρημάξει μετά την κατάρρευση της δισκογραφίας και την απόλυτη κυριάρχηση του «τζάμπα». Ειδικά οι επιλογές που δίνονται στα ραδιόφωνα, αλλά και μια πολιτική που αφορά τα ξενοδοχεία, τα καζίνο κλπ μου φαίνονται μια χαρά. Παρατηρήσεις θα μπορούσαν να γίνουν σε σχέση με τον συγχρονισμό στις ταινίες. Επίσης δεν συμφωνώ με τον όρο «ελληνόφωνο», γιατί αποκλείονται ωραίες αγγλόφωνες ελληνικές παραγωγές που θα μπορούσαν να ωφεληθούν κι αυτές με το νόμο. Έγραψα τον συλλογισμό μου και σε εφημερίδα που μου το ζήτησε και θα το δημοσιεύσει.
Βεβαίως διαβάζω πολλά αστεία (μερικά καλά) για εναλλαγή στα μπαρ των Smiths με την «Παπαλάμπραινα» » πχ. Δεν θα λειτουργήσει βέβαια έτσι, άλλωστε η ποιότητα και οι διαβαθμίσεις της έχουν άλλους νόμους. Όταν όμως σκίζεται (οικονομικά και πνευματικά) ένας νέος ηλεκτρονικός συνθέτης πχ να κάνει κάτι όμορφο, είναι καλό να ξέρει ότι το ραδιόφωνο ή οι δημόσιοι χώροι θα του δώσουν την ευκαιρία να υπάρξει και να διαδώσει τον κόπο του, ο οποίος αγνοείται παντελώς από τους αλγόριθμους και τα playlist. Και επίσης να νιώσει την πίεση του ανταγωνισμού και της συνύπαρξης με την διεθνή σκηνή. Εκτός αν ξεκινάμε με την προϋπόθεση πως ο Έλληνας είναι κατώτερο είδος ανθρώπου -και άρα οφείλει να είναι μόνο ακροατής ή κατ’ οίκον δημιουργός. Ας γίνει μια αυστηρή διαβούλευση κι ας περάσει ο νόμος- σε σχέση με άλλες χώρες, έχει αργήσει δεκαετίες, διότι παρεμποδιζόταν από έχοντες αντίθετο οικονομικό συμφέρον. Αυτά είναι τα δικά μου 2 σεντς- ή δραχμές, αν προτιμάτε, στην γενική κουβέντα.
