Δείτε την πιο ακριβή Ferrari

Στην τιμή ρεκόρ των 47.790.000 ευρώ (51,7 εκατομμυρίων δολαρίων), δημοπρατήθηκε μετά από 38 χρόνια μία Ferrari GTO του 1962.

Για τους φανατικούς των δημοπρασιών πολύτιμων αυτοκινήτων η πώληση της FerrariGTO στα (σχεδόν) 48 εκατομμύρια ευρώ, αποτελεί συμφωνία και όχι πώληση αφού όλοι περίμεναν το αυτοκίνητο αυτό να φτάσει τα 50 ή και 55 εκατομμύρια ευρώ.

Οι προσφορές ξεκίνησαν από τα 34 εκατομμύρια δολάρια και το «σφυρί» του υπεύθυνου της πώλησης «έπεσε» στα 43.418.760 ευρώ (ή 47.000.000 δολάρια), που μεταφράζεται σε 51,7 εκατομμύρια δολάρια με τους φόρους και τις προμήθειες.
Ο προηγούμενος κάτοχος του ρεκόρ ήταν μια Ferrari 250 GTO του 1962 που πωλήθηκε επίσης από τον οίκο RM Sotheby's. Αυτό το αυτοκίνητο ήταν, ένα από τα τέσσερα που φτιάχτηκαν αγωνιστικά από την βιοτεχνία αμαξωμάτων Scaglietti και έφτασε τα 45,5 εκατομμύρια ευρώ (ναι 45.500.000€) το 2018.

Επιστροφή στην τελευταία δημοπρασία του 2023 και μία από τις 34 GTO με αμάξωμα του 1962, αλλά με μοναδικό εργοστασιακό αγωνιστικό κινητήρα, που την κάνει μοναδική. Οι 250 GTO «φορούσαν» έναν V12 3,0 λίτρων με απόδοση περίπου 300Ps. Αυτή όμως είχε αρχικά έναν V12 4,0 λίτρων για να εκμεταλλευτεί τους νέους κανονισμούς του 1962. Στο τέλος της χρονιάς η Ferrari, αντί να πουλήσει το αυτοκίνητο (όπως συνήθιζε) σε κάποιον ιδιώτη αγωνιζόμενο, το κράτησε σαν εργοστασιακή συμμετοχή σε διαφορετικές διοργανώσεις.

Ο πρώτος αγώνας της GTO ήταν τα 1.000 Χιλιόμετρα του Nürburgring του 1962 όπου η Ferrari τερμάτισε πρώτη στην κατηγορία της και στη δεύτερη θέση της γενικής κατάταξης. Η Ferrari ετοίμασε επίσης την GTO για τις 24 Ώρες του Le Mans βάζοντας έναν πιο ισχυρό κινητήρα απόδοσης περίπου 390 Ps και προσθέτοντας μικρούς προβολείς οδήγησης κάτω από τα φλας στα φτερά, τα οποία εξακολουθούν να υπάρχουν σήμερα.

Το αυτοκίνητο ξεκίνησε από την τέταρτη θέση, αλλά ο κινητήρας υπερθερμάνθηκε κατά τη διάρκεια του αγώνα και εγκατέλειψε. Στη συνέχεια, η Ferrari μετέτρεψε το όχημα στις τυπικές προδιαγραφές 250 GTO και το πούλησε σε έναν ιδιώτη. Η μετατροπή ήταν η αλλαγή του κινητήρα (για ένα τρίλιτρο), ο οποίος βρίσκεται ακόμα στο αυτοκίνητο. Αφού πέρασε από αρκετούς ιδιοκτήτες, το αυτοκίνητο έφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Οχάιο το 1985. Ο νέος του ιδιοκτήτης το οδήγησε σε αγώνες κλασικών αυτοκινήτων, ενώ η GTO διακρίθηκε στο Best-of-Show στο Amelia Island Concours d' 2011.

Αυτή ήταν η πρώτη φορά που η 250 GTO ήταν διαθέσιμη για πώληση εδώ και 38 χρόνια. Μαζί με το αυτοκίνητο στον νέο ιδιοκτήτη θα δοθούν το βιβλίο (135 σελίδες) γνησιότητας, τα δελτία συμμετοχής και αποτελέσματα (γνήσια των αγώνων) αλλά και τα αρχεία προετοιμασίας (από την Ferrari) για τους αγώνες του Nürburgring και του Le Mans.
Η Ferrari 250 GTO ξεκίνησε ως εξέλιξη της 250 GT Short Wheelbase Berlinetta (SWB). Το αμάξωμα της είχε αεροδυναμική σχεδίαση. Ο V12 των 3,0 λίτρων είχε λίπανση ξηρού κάρτερ που επέτρεψε την τοποθέτηση του κινητήρα χαμηλότερα. Παρά το γεγονός ότι ήταν μεγαλύτερη από τη SWB, η GTO ήταν περίπου 113 κιλά ελαφρύτερη.