Αποκλείεις μια μέρα να δούμε την Τέιλορ Σουίφτ στον Λευκό Οίκο;

Ελάχιστοι σόλο καλλιτέχνες έχουν αλλάξει τόσα και φαινομενικά ασύνδετα μουσικά genres, με τόση επιτυχία όσο η Τέιλορ Σουίφτ. Η ιδεοτυπική “American Beauty” από την Πενσυλβάνια, που μπαίνει δικαίως στην ίδια πρόταση με μεγαθήρια όπως ο Ντέιβιντ Μπόουι, ο Πρινς και ο Μπεκ, έκανε τέσσερις δίσκους κάντρι με ολοένα και περισσότερα «πασπαλίσματα» από pop/rock, έκανε μια μεγάλη στροφή με το “1989” του 2014 στην dance pop, πέρασε από το indie rock και το indie folk για να καταλήξει στη σκέτη pop και να καθιερωθεί στις συνειδήσεις μας ως pop icon. Όχι ότι έχουν καμία σημασία οι ταμπέλες, αλλά η Τέιλορ Σουίφτ πέτυχε να απευθυνθεί στις πιο ελιτίστικες μουσικές φυλές με απροσδόκητη επιτυχία. Στην πραγματικότητα, κατάφερε να εκσυγχρονίσει εναλλακτικά μουσικά είδη και να τα περάσει στο mainstream.

Με την επιτυχία των τεσσάρων πρώτων δίσκων, κατόρθωσε οι δισκογραφικές να εμπιστευτούν καλλιτέχνιδες που γράφουν στίχους και μουσική και να μην βασίζονται σε σχήματα τύπου Stock-Aitken-Waterman για να δίνουν «πιασάρικα» τραγούδια σε όμορφα κορίτσια με ανεκτή φωνή. Αποκαλύπτοντας την ευαισθησία της στα τραγούδια της, κάνοντας τραγούδια τις πολυδιαφημισμένες από τα ταμπλόιντ σχέσεις της, έδωσε το πάτημα στην Αριάνα Γκράντε να κάνει το ίδιο. Να είναι ο εαυτός της και να μπολιάσει με hip-hop στοιχεία την ποπ της. Αλλά και στην Μπίλι Άιλις να επιμείνει στην ιδιότυπη electronica που διαμόρφωσε με τον αδερφό της. Και στη Χόλζι να δώσει όλη της την ενέργεια και προσήλωση στο δικό της indie χαρμάνι.

Μοιάζει εύκολο, αλλά στην πράξη είναι πολύ δύσκολο. Οι δισκογραφικές δεν θέλουν να πληρώνουν χρήματα χωρίς να έχουν κάποια εχέγγυα για το κέρδος τους. Επίσης λειτουργούν στη βάση του: «ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει». Η Σουίφτ όμως έχει τα κότσια να πει: «εγώ θα κάνω κάτι διαφορετικό για να εξελιχθώ μουσικά και θα πετύχω». Και έχει τα κότσια όταν διαφωνεί με την πρώην δισκογραφική της να το πάει στα άκρα, να ξαναηχογραφήσει το υλικό της και να το κυκλοφορήσει ως “Taylor's Version”.

Όπως λέει και η ίδια στο GQ, είναι μια περίπτωση που κάνει τα πράγματα διαφορετικά. Γράφει τόσο άμεσα για τον εαυτό της και τη ζωή της, που αναγκάζει τον ακροατή να σκεφτεί για εκείνη πρώτα και μετά να αναλύσει τη μουσική της. Συνδυάζει την τέχνη της με τη ζωή της τόσο μαεστρικά, που ο ακροατής δεν μπορεί παρά να ταυτιστεί μαζί της. «Παίζω σε γεμάτα στάδια σε όλο τον κόσμο, μπορώ να καλέσω τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες για να εμφανιστούμε μαζί και συνήθως λένε ναι, μπορώ να βγω στο εξώφυλλο αυτού του περιοδικού, γράφοντας τραγούδια για τη ζωή μου», αναφέρει. Και σε έναν βαθμό μπλέκει τον μύθο με την πραγματικότητα, δημιουργώντας περσόνες που δεν της μοιάζουν καθόλου, όπως στο “Blank Space”, που αποτελεί μια σάτιρα για μια κοπέλα πλανεύτρα, αλλά χειριστική και λαμπερή.

Τρανή απόδειξη του πόσο σωστά τοποθετείται κάθε φορά που κυκλοφορεί έναν δίσκο είναι ο πλούτος που έχει καταφέρει να αποκτήσει για την ίδια και τους γύρω της. Έγινε η πρώτη μουσικός (χωρίς το «γυναίκα») που έπιασε το δισεκατομμύριο μόνο με τους δίσκους και τα live της. Έχει πουλήσει 1 εκατομμύριο άλμπουμ σε μία βδομάδα τρεις φορές, χωρίς να δείξει σάρκα ή να κάνει twerk, όταν οι περισσότεροι καλλιτέχνες θα ήταν ευχαριστημένοι με μισό εκατομμύριο σε έναν χρόνο. Κάνοντας τις αναγωγές, το “1989” θα μπορούσε να είχε σπάσει τα ρεκόρ του “Thriller” του Μάικλ Τζάκσον. Σύμφωνα με το Forbes, ήταν η πιο υψηλά αμειβόμενη γυναίκα μουσικός το 2016, το 2019, το 2021 και το 2022. Ήταν πρώτη στη λίστα με τις υψηλότερα αμειβόμενες μουσικούς της δεκαετίας του 2010 με 825 εκατομμύρια. Αν μη τι άλλο, έχει δικιά της in-house ομάδα μάρκετινγκ.

Αλλά ανεβαίνει ακόμα περισσότερο στην εκτίμησή μας, γιατί δεν κρατάει τα λεφτά της για τον εαυτό της. Ακόμα και το μακρινό 2009, που δεν ήταν η σταρ που είναι σήμερα, δώρισε 100.000 δολάρια στον Ερυθρό Σταυρό για τα θύματα από την πλημμύρα στην Αϊόβα. Για παρόμοιο σκοπό, το 2010 έδωσε 500.000 δολάρια, το 2016 ένα εκατομμύριο, το 2020 ένα εκατομμύριο και το 2023 ακόμα ένα εκατομμύριο. Έχει συνεισφέρει με 100.000 δολάρια στην έρευνα κατά του καρκίνου, 4 εκατομμύρια για ένα εκπαιδευτικό κέντρο στο Country Music Hall of Fame and Museum, ενώ τα δεκαχίλιαρα και τα εικοσαχίλιαρα είναι πρακτικά αδύνατον να υπολογιστούν εκτός αν είσαι ο λογιστής της.

Το πρόσφατο επεισόδιο με τον Ντόναλντ Τραμπ και τον Έλον Μασκ όμως είναι που δείχνει το τσαγανό της. Δεν δίστασε να υποστηρίξει ανοιχτά την Κάμαλα Χάρις, λέγοντας ότι «μάχεται για τους σκοπούς που και η ίδια πιστεύει και θέλει έναν πολεμιστή να τα υποστηρίξει». Ο Τραμπ είπε ότι θα πληρώσει, ενώ ο Μασκ έκανε ένα post στο X που μόνο ως οχετός ακούστηκε, ότι δηλαδή θα της κάνει ένα παιδί και θα προστατέψει τις γάτες της με τη ζωή του. Δεν είναι ότι τώρα το θυμήθηκε προ των εκλογών. Ξέρει ότι είναι πρότυπο και μάχεται για τα δικαιώματα των γυναικών (και στην άμβλωση), τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπων, έχει τραγουδήσει σε Pride, έχει καταδικάσει ανοιχτά την αστυνομική βία και έχει κάνει δωρεές στο κίνημα Black Lives Matter. Γι’ αυτό ανακηρύχθηκε πανηγυρικά και «Πρόσωπο της Χρονιάς» για το 2023 από το Time.

Όλη αυτή η δουλειά που έχει ρίξει στη μουσική της, οι φιλανθρωπίες της, οι επιχειρήσεις της και ο αντίκτυπος της στην ποπ κουλτούρα είναι που έχουν κάνει άπαντες να την βλέπουν ως ένα καλλιτεχνικό φαινόμενο και όχι ως μία θα-μπορούσε-να-είναι-και-μοντέλο σταρ. Ένα φαινόμενο με έναν σκασμό από βραβεία (12 Grammy, 40 American Music Awards, 29 Billboard Music Awards, 14 MTV Video Music Awards) που μόνο των Grammy της Μπιγιονσέ υπολείπεται. Γι’ αυτό και σταρ, από το «φιλαράκι» Ματ Λε Μπλανκ μέχρι τον τιτανοτεράστιο και καθ’ όλα καταξιωμένο Μπεκ, σπρώχνονται για μια φωτογραφία δίπλα της. Και τώρα, μπορεί να στριμωχτεί η Κάμαλα Χάρις για μια φωτογραφία μαζί της, αλλά ίσως μια μέρα η Σουίφτ η ίδια να φτάσει μέχρι τον Λευκό Οίκο. Το αποκλείεις;