Από τη λίστα γάμου στη… λίστα της ΔΕΘ

Είναι αλήθεια ότι μπήκα αρκετές φορές στον πειρασμό, στο σημείωμά μου αυτό να αναφερθώ στην «λίστα γάμου Κασσελάκη» και κυρίως στο κομμάτι της απάντησης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, στο οποίο ανακαλύπτει ότι: «υπάρχει ένα ηθικό όριο στην πολιτική αντιπαράθεση». Και το γράφει αυτό ο Κασσελάκης, πρόεδρος του κόμματος που έκανε και κάνει αντιπολίτευση, με το «Μητσοτάκη, γ…σαι». Αυτό και μόνο αποδεικνύει την υποκρισία του Κασσελάκη, ο οποίος έχει κάνει επιστήμη την τοξικότητα, την ώρα που τα τρολ του επιτίθενται με χυδαιότητα και fakenews σε όσους αμφισβητούν ή διαφωνούν με τον «μεγάλο αρχηγό».

Αλλά αυτά είναι πλέον ψιλά γράμματα για έναν άνθρωπο που ήρθε να φέρει στον χώρο του και στην πολιτική το «νέο» και το μόνο που πέτυχε ήταν να φέρει στην Ελλάδα και στην Αριστερά τον Τραμπισμό!

Για αυτό, στο σημερινό μου σημείωμα επέλεξα να αναφερθώ περισσότερο στην… λίστα της ΔΕΘ, την οποία θεωρώ πως πρέπει να έχει μαζί του ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, όταν πάει στη Θεσσαλονίκη.

Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση - παρά τα όσα υποστηρίζει ο πρωθυπουργός - δεν έχει λάβει σοβαρά το μήνυμα που της έστειλαν οι πολίτες στις ευρωεκλογές. Διότι, βασικά πράγματα που αφορούν στην κοινωνία δεν είδαμε να αλλάζουν. Είτε αφορούν στην ακρίβεια, είτε στη στέγαση, είτε στην Υγεία, είτε τέλος τέλος στην πυρόσβεση.

Και μπορεί να δηλώνει ο κ. Μητσοτάκης ότι… μαθαίνουμε από τα λάθη μας και βελτιωνόμαστε, αλλά μετά από πέντε χρόνια στην κυβέρνηση, ο πήχης πλέον των πολιτών είναι ψηλά και οι πολίτες δεν συγχωρούν τίποτε και κανέναν.

Τα γράφω αυτά γιατί ο Σεπτέμβρης είναι κοντά και αργά ή γρήγορα τα προβλήματα θα βγουν και πάλι στην επιφάνεια. Εκείνο που γνωρίζουν είναι ότι η κυβέρνηση πλέον βρίσκεται στο σημείο που ή πρέπει να κάνει κάτι για να αντιστρέψει την κατάσταση ή να αποδεχτεί ότι το πράγμα, ότι και να γίνει, δεν αλλάζει και το… μοιραίο θα είναι αναπόφευκτο στις επόμενες εκλογές. Πολιτικός χρόνος υπάρχει και δεν θέλω να πιστέψω ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα αφήσει τα πράγματα να εξελιχθούν με βάση το δεύτερο σενάριο.

Διότι αν η κυβέρνηση έχει περάσει πλέον την «κόκκινη γραμμή» και η κατάσταση είναι σε εκείνο το σημείο που ότι και να κάνει ο πρωθυπουργός, η πορεία δεν αντιστρέφεται, τότε τα πράγματα θα εξελιχθούν με τέτοια ταχύτητα που κανείς δεν φαντάζεται.

Μπορεί ο Κασσελάκης και η αντιπολίτευση να μην αποτελούν εναλλακτική - τουλάχιστον με τη σημερινή τους εικόνα - αλλά αργά ή γρήγορα, ο κόσμος θα κληθεί όχι να αποφασίσει ποιος θα τον κυβερνήσει, αλλά ποιος δεν θα θέλει να τον κυβερνήσει.

Για αυτό και θα περιμένω να δω τι θα έχει το «πακέτο» της ΔΕΘ και κυρίως, εάν σε αυτό υπάρχει κάποιο κυβερνητικό όραμα - πέρα των προτάσεων για μισθούς, συντάξεις, στεγαστικό κλπ. - για κάποιο σχέδιο που θα λειτουργήσει ως σημείο επανεκκίνησης για την ίδια και τη χώρα.

Σε αναμονή λοιπόν, μιας κρίσιμης και καθοριστικής Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης…