Αντάρτικα εντός και εκτός κυβέρνησης Μητσοτάκη
Σε κατάσταση νευρικής κρίσης είναι τα πολιτικά κόμματα (αυτά τουλάχιστον που κυβέρνησαν την χώρα) εδώ και καιρό. Και με κάθε αφορμή στήνονται αντάρτικα, κόκκινα, πράσινα και εσχάτως γαλάζια. Για τα δυο πρώτα έχω γράψει και σίγουρα θα ξαναγράψω προσεχώς, καθώς δεν βλέπω το δίδυμο Ανδρουλάκη και Φάμελλου να θέλουν κάτι να αλλάξουν από το δόγμα τους. Και αυτό παρά το ότι αμφότεροι βουλιάζουν καθώς δεν αλλάζουν, για να θυμηθώ και ένα σύνθημα του Γιώργου Παπαναδρέου, που παρά τα όσα έλεγε, παρέμεινε απλά σύνθημα.
Στο σημερινό σημείωμα θα ασχοληθώ με τα γαλάζια αντάρτικα που αποτελούν πονοκέφαλο διαρκείας για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το εντυπωσιακό δε είναι, στην περίπτωση της ΝΔ, ότι δεν μιλάμε για απλά αντάρτικα αυτών που ήταν και παραμένουν εκτός κυβέρνησης. Άντε αυτά είναι συνηθισμένα. Διαπιστώνω ότι αυτήν τη φορά βγαίνουν στο κλαρί πρόσωπα που είναι εντός κυβέρνησης και, παρά τα όποια λάθη και παραλείψεις τους ως Υπουργοί, παραμένουν διαχρονικά ως αναντικατάστατοι στο κυβερνών σχήμα.
Αναφέρομαι μεταξύ άλλων στους Αδωνι Γεωργιάδη και Βασίλη Κικίλια που βγήκαν στο αντάρτικο ζητώντας να δοθούν οι αυξήσεις που πρόκειται να δοθούν στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και στα στελέχη των Σωμάτων Ασφαλείας, στην Αστυνομία, στην Πυροσβεστική και στο Λιμενικό! Δηλαδή, μιλάμε για την απόλυτη παράνοια. Διότι οι Υπουργοί μετέχουν στο Υπουργικό Συμβούλιο και μπορούν να πουν τις απόψεις τους εντός και μάλιστα στον ίδιο τον πρωθυπουργό. Αντί για αυτό, επέλεξαν να βγουν στις ρούγες και να ζητήσουν να πάρουν τις αυξήσεις και τα Σώματα Ασφαλείας. Δεν θα αναφερθώ στο δίκαιο ή μη του αιτήματος, αλλά υποψιάζομαι ότι δεν είναι μόνο αυτό που τους ευαισθητοποίησε. Προφανώς το ότι ο Δένδιας κατάφερε και πέτυχε αυξήσεις στους στρατιωτικούς πυροδότησε ανακλαστικά σε υποψήφιους αρχηγούς και άρχισαν να βγαίνουν και εκείνοι στα κάγκελα για να μην τους πάρει την δόξα ο Υπουργός Αμυνας.
Πραγματικά δεν θα ήθελα με τίποτε να ήμουν στην θέση του Μητσοτάκη, καθώς στην ΝΔ έχουν απασφαλίσει και αντί να σοβαρευτούν κοιτούν πως ο καθένας το πως θα γίνει αρεστός σε ένα τμήμα της «εκλογικής πελατείας». Δεν ξέρω εάν τελικά υποχωρήσει ο πρωθυπουργός στα αιτήματα των Υπουργών του ή εάν είναι όλο αυτό σκηνοθετημένο, καθώς έχω γίνει καχύποπτος. Αλλά όλα αυτά δεν δείχνουν ότι η κυβέρνηση έχει πάρει το μήνυμα της κοινωνίας για τα όσα συμβαίνουν. Με αυτές τις τακτικές και τις λογικές όχι δεν θα γυρίσει το παιχνίδι, αλλά θα ακολουθήσει την μοίρα άλλων κομμάτων. Στη φάση που βρίσκεται η ΝΔ και η κυβέρνηση θα είναι ό,τι χειρότερο αυτό που συμβαίνει. Αλλά δεν είναι άμοιρος των επιλογών του ο πρωθυπουργός. Εάν ικανοποιήσει τους συνδικαλιστές Υπουργούς του, θα δείξει αδύναμος, εάν δεν τους ικανοποιήσει θα του στοιχίσει σε εκλογικά ακροατήρια. Μονά –ζυγά χαμένος θα είναι. Το μαγαζί αντί να ροτάρει, αρχίζει πάλι να ρετάρει από την αντιπολίτευση εσωτερικού και εξωτερικού.
