Ανακάλυψη: Ο μέγα-μετεωρίτης που έσκισε τον βυθό της θάλασσας και έβρασε τους ωκεανούς της Γης

Ένας γιγαντιαίος μετεωρίτης, ο οποίος ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 2014, προκάλεσε ένα τσουνάμι μεγαλύτερο από οποιοδήποτε άλλο στην ιστορία του ανθρώπου και έβρασε τους ωκεανούς, σύμφωνα με νεότερες μελέτες των επιστημόνων.

Ο διαστημικός βράχος, ο οποίος ήταν 200 φορές μεγαλύτερος από αυτόν που εξάλειψε τους δεινόσαυρους, προσέκρουσε στη Γη όταν ο πλανήτης μας ήταν στα σπάργανα, πριν από τρία δισεκατομμύρια χρόνια.

Κουβαλώντας βαριοπούλες, οι επιστήμονες πήγαν για πεζοπορία στο σημείο πρόσκρουσης στη Νότια Αφρική, με σκοπό να συλλέξουν κομμάτια βράχου προκειμένου να κατανοήσουν τη σύγκρουση.

Η ομάδα των ερευνητών βρήκε επίσης στοιχεία ότι οι τεράστιες συγκρούσεις αστεροειδών δεν έφεραν μόνο καταστροφή στη Γη, αλλά βοήθησαν ώστε να ευδοκιμήσει η πρώιμη ζωή.

«Γνωρίζουμε ότι μετά τη δημιουργία της Γης για πρώτη φορά, υπήρχαν ακόμη πολλά συντρίμμια που πετούσαν γύρω από το διάστημα και τα οποία θα προσέκρουαν στη Γη», λέει η καθηγήτρια Nadja Drabon από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, επικεφαλής συγγραφέας της νέας έρευνας.

«Αλλά τώρα ανακαλύψαμε ότι η ζωή ήταν πραγματικά ανθεκτική μετά από αυτές τις γιγαντιαίες συγκρούσεις. Στην πραγματικότητα άνθισε και ευδοκίμησε», συμπληρώνει.

Ο μέγα-μετεωρίτης που άλλαξε τη Γη

Ο μετεωρίτης S2 ήταν κατά πολύ μεγαλύτερος από τον διαστημικό βράχο που γνωρίζουμε περισσότερο από κάθε άλλον. Αυτόν που οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια και είχε πλάτος περίπου 10 χιλιόμετρα, ή σχεδόν το ύψος του Έβερεστ. Ο S2 είχε πλάτος 40-60 χιλιόμετρα και η μάζα του ήταν 50-200 φορές μεγαλύτερη.

Χτύπησε όταν η Γη ήταν ακόμα στα πρώτα της χρόνια και φαινόταν πολύ διαφορετική. Ήταν ένας υδάτινος κόσμος με μόνο λίγη χερσαία επιφάνεια να προεξέχει από τη θάλασσα. Η ζωή ήταν πολύ απλή -μικροοργανισμοί που αποτελούνταν από μεμονωμένα κύτταρα.

Το σημείο πρόσκρουσης στο Eastern Barberton Greenbelt είναι ένα από τα παλαιότερα μέρη στη Γη, όπου εξακολουθούν να υπάρχουν υπολείμματα συντριβής μετεωρίτη.

Η καθηγήτρια Nadja Drabon ταξίδεψε εκεί τρεις φορές με τους συναδέλφους της, φτάνοντας όσο το δυνατόν πιο μακριά στα απομακρυσμένα βουνά και ψάχνοντας για σωματίδια σφαιριδίων ή μικροσκοπικά θραύσματα βράχου, που έμειναν πίσω από τη σύγκρουση. Χρησιμοποιώντας βαριοπούλες, συνέλεξαν εκατοντάδες κιλά βράχου και τα πήγαν στα εργαστήρια για ανάλυση.

«Το τσουνάμι του 2004 ωχριά μπροστά του»

Η ομάδα κατάφερε να κάνει αναπαράσταση αυτού που προκάλεσε ο μετεωρίτης S2 όταν έπεσε βίαια στη Γη. Δημιούργησε έναν κρατήρα 500 χιλιομέτρων και κονιορτοποίησε πετρώματα, που εκτινάχτηκαν με απίστευτα γρήγορες ταχύτητες για να σχηματίσουν ένα σύννεφο που περικύκλωσε τη Γη.

«Φανταστείτε ένα σύννεφο βροχής, αλλά αντί να πέφτουν σταγόνες νερού, σταγόνες λιωμένου βράχου να πέφτουν από τον ουρανό», λέει η Nadja Drabon.

Ένα τεράστιο τσουνάμι θα είχε σαρώσει όλη την υδρόγειο, θα είχε σκίσει τον πυθμένα της θάλασσας και θα είχε πλημμυρίσει τις ακτές.

«Το τσουνάμι του 2004 στον Ινδικό Ωκεανό ωχριά στη σύγκριση», αναφέρει η καθηγήτρια Drabon.

Όλη αυτή η ενέργεια θα είχε δημιουργήσει τεράστιες ποσότητες θερμότητας που έβρασαν τους ωκεανούς προκαλώντας εξάτμιση έως και δεκάδων μέτρων νερού. Θα είχε οδηγήσει επίσης σε αύξηση της θερμοκρασίας του αέρα έως και 100 βαθμούς Κελσίου.

Οι ουρανοί θα είχαν γίνει μαύροι, πνιγμένοι από σκόνη και σωματίδια. Χωρίς το φως του ήλιου να διεισδύσει στο σκοτάδι, η απλή ζωή στη στεριά ή σε ρηχά νερά που βασιζόταν στη φωτοσύνθεση, θα είχε εξαφανιστεί.

«Η ζωή ανέκαμψε γρήγορα»

Ωστόσο αυτό που ανακάλυψε στη συνέχεια η καθηγήτρια Drabon και η ομάδα της ήταν εκπληκτικό. Τα πετρώματα έδειξαν ότι οι βίαιες διαταραχές σε στεριά και θάλασσα παρέσυραν θρεπτικά συστατικά, όπως ο φώσφορος και ο σίδηρος που τροφοδοτούσαν απλούς οργανισμούς. «Η ζωή δεν ήταν μόνο ανθεκτική, αλλά στην πραγματικότητα ανέκαμψε πολύ γρήγορα και ευδοκίμησε», λέει.

«Είναι όπως όταν πλένεις τα δόντια σου το πρωί. Σκοτώνει το 99,9% των βακτηρίων, αλλά μέχρι το βράδυ έχουν επιστρέψει όλα, σωστά;», συμπληρώνει.

Τα νέα ευρήματα υποδηλώνουν ότι οι μεγάλες επιπτώσεις ήταν σαν ένα γιγάντιο λίπασμα, που έστελνε απαραίτητα συστατικά για τη ζωή -όπως ο φώσφορος- σε όλο τον κόσμο.

Το τσουνάμι που σάρωσε τον πλανήτη θα είχε επίσης φέρει νερό πλούσιο σε σίδηρο από τα βάθη στην επιφάνεια, δίνοντας στα πρώιμα μικρόβια επιπλέον ενέργεια.

Τα ευρήματα ενισχύουν την άποψη που μοιράζονται όλο και περισσότεροι επιστήμονες, ότι η πρώιμη ζωή στην πραγματικότητα βοηθήθηκε από τη βίαιη διαδοχή των μετεωριτών που συγκρούστηκαν με τη Γη στα πρώτα της χρόνια, λέει η Nadja Drabon.

«Φαίνεται ότι η ζωή μετά την σύγκρουση συνάντησε πραγματικά ευνοϊκές συνθήκες που της επέτρεψαν να ανθίσει», εξηγεί.