Αν όχι ο Τσίπρας τότε ποιος;

Είναι αλήθεια ότι ο Τσίπρας, ποτέ δεν ήθελε να φύγει από το πολιτικό παιχνίδι. Είτε γιατί είναι νέος, είτε γιατί δεν έχει μάθει να κάνει τίποτε άλλο. Αυτός είναι και ο λόγος που ...εμπόδισε να περάσει ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στην Αχτσιόγλου και τους λοιπούς λοχαγούς της κυβέρνησής του και επέλεξε να στηρίξει το “φαινόμενο” Κασσελάκη.

Τώρα που ο Στέφανος πλέον μας τελείωσε ο Αλέξης Τσίπρας  είναι σαν έτοιμος από καιρό να επιστρέψει. Όχι όπως λένε οι γνωρίζοντες τα μυστήρια του Σουνίου, ως επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ενός νέου φορέα, που τις επόμενες ημέρες αναμένεται να προαναγγελθεί ως σανίδα σωτηρίας της επόμενης μέρας. Αυτή η προοπτική επιστροφής έχει πυροδοτήσει ουκ ολίγες αντιδράσεις στο χώρο της κεντροαριστεράς. Και ενώ για ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά, μπορεί να είναι μια αξιοπρεπής λύση πριν πέσει ταφόπλακα στα δυο κόμματα που τείνουν προς δημοσκοπική εξαφάνιση, βαρύς προβληματισμός έχει πέσει στη Χαριλάου Τρικούπη. Καθώς αλήθεια είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης, δεν φαίνεται ούτε να θέλει, ούτε να μπορεί να βάλει το ΠΑΣΟΚ κάτω από τις...φτερούγες του Αλέξη Τσίπρα. Ιδιαίτερα τώρα που βλέπει το μονοπρόσωπο κόμμα της Ζωής να τον απειλεί δημιουργώντας του νέο κύκλο μουρμούρας και εσωστρέφειας.

Η κατάσταση είναι τόσο ρευστή που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποια θα είναι η επόμενη μέρα στον “προοδευτικό χώρο” την ώρα μάλιστα που η κεντροδεξιά ζει την δική της περιπέτεια και η κυριαρχία της πλέον είναι αριθμητική και μόνο.

Το ερώτημα βέβαια είναι για την κεντροαριστερά, το εάν δεν είναι ο Τσίπρας κάποια λύση για αυτήν τότε ποιος μπορεί να είναι παραμένει κυρίαρχο καθώς κανείς δεν φαίνεται ικανός να το απαντήσει. Εγώ θα πρόσθετα και άλλα ερωτήματα. Ας πούμε ποια θα είναι αυτά τα νέα και άφθαρτα πρόσωπα που θα στελεχώσουν ένα νέο κόμμα Τσίπρα. Η κατά πόσο τα παλιά πρόσωπα είναι έτοιμα να περάσουν στην δεύτερη γραμμή, για να βγουν μπροστά νέα. Όλα αυτά είναι που προβληματίζουν ακόμη και τον ίδιο τον Τσίπρα. Που ναι μεν θέλει να επιστρέψει από τη μια, αλλά από την άλλη δεν επιθυμεί να τσαλακωθεί για να σώσει όσους δεν σώζονται. Αυτός είναι και ο λόγος που ο πρώην πρωθυπουργός δεν κάνει το επόμενο βήμα και απλά συντηρεί τον “μύθο” της επιστροφής του ζωντανό.

Αλλά όσο περνά ο καιρός τόσο η πραγματικότητα θα πιέζει για αποφάσεις. Και εάν χαθεί το timing που λέει και ο λαός μας τότε δεν θα έχει κανένα νόημα να αναρωτιόμαστε για την απάντηση, στο αρχικό ερώτημα του “άν όχι ο Τσίπρας, τότε ποιος”. Διότι η ζωή, η φύση και η πολιτική απεχθάνονται τα κενά. Και ήδη το κενό αντιπολίτευσης κρατάει έξι χρόνια, με τα γνωστά αποτελέσματα. Κατάλληλη στιγμή, με τον τρόπο που ίσως επιθυμεί ο Αλέξης Τσίπρας, να μην υπάρξει ώστε να κάνει με σιγουριά το επόμενο βήμα. Αλλά εάν δεν το κάνει ούτε εκείνος, ούτε εμείς θα πάρουμε απάντηση. Και ο δημοσκοπικά κανένας στο ερώτημα της καταλληλόλητας για πρωθυπουργός ίσως να αποκτήσει ονοματεπώνυμο, που δεν θα είναι το Αλέξης Τσίπρας...