20 χρόνια από το «αντίο» του μαχητή Αλφόνσο Φορντ και η συγκλονιστική ιστορία του [vids]

Επρόκειτο για ένα από τα τοτέμ στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ αλλά και για μια από τις πιο εμβληματικές φιγούρες που αγωνίστηκαν στα ευρωπαϊκά γήπεδα. 20 χρόνια μετά τον θάνατό του, κανείς δεν ξεχνά τον αξεπέραστο Αλφόνσο Φορντ.

Ήταν 4 Σεπτεμβρίου του 2004 όταν ο μαχητής Αλφόνσο άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο του Μέμφις, νικημένος στην άνιση και συνάμα γενναία μάχη που έδινε επί σειρά επτά ετών με την λευχαιμία. Η μάχη που έδινε για τη ζωή του ο σκληροτράχηλος περιφερειακός, τον έκανε μαχητή και εντός παρκέ με τον ίδιο να αναδεικνύει τα ασύλληπτα προσόντα του στο σκοράρισμα, έχοντας χίλιους και έναν τρόπους προκειμένου να βάλει την μπάλα στο καλάθι.

Τον Αλφόνσο Φορντ είχαμε τη τύχη να τον απολαύσουμε στα ελληνικά γήπεδα για έξι ολόκληρα χρόνια, φορώντας κατά τη σειρά τη φανέλα του Παπάγου (1996-97), του Σπόρτιγκ (1997-98), του Περιστερίου (1999-2001) και του Ολυμπιακού (2001-2002) με τον οποίο και κατάκτησε το Κύπελλο Ελλάδας το 2002.

Η φήμη ενός σεσημασμένου σκόρερ με ασύλληπτους αριθμούς

Την μοναδική έφεσή του στο σκοράρισμα την είχε δείξει από τα κολεγιακά του κιόλας χρόνια γράφοντας ιστορία με τη φανέλα των «Mississippi Valley State Delta Devils». Αξιοσημείωτο το γεγονός ότι έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του κορυφαίου επιπέδου του NCAA που ολοκληρώνει και τις τέσσερις σεζόν στο κολέγιο (το μάξιμουμ που μπορεί να αγωνιστεί ένας αθλητής) με τουλάχιστον 25 πόντους κατά μέσο όρο ανά σεζόν. Την ίδια στιγμή, πρόκειται για τον 6ο κορυφαίο σκόρερ στην ιστορία της πρώτης κατηγορίας του κολεγιακού πρωταθλήματος, τόσο σε σύνολο πόντων (3.165) όσο και σε μέσο όρο (29).

Παρά το γεγονός ότι δεν στέριωσε στο NBA (επιλέχθηκε από τους Φιλαδέλφεια 76ερς αλλά αγωνίστηκε ελάχιστα με τη φανέλα τους και με τη φανέλα των Σιάτλ Σουπερσόνικς), ο ίδιος δεν δυσκολεύτηκε να δείξει την κλάση του στο ελληνικό και το ευρωπαϊκό στερέωμα, έχοντας προηγηθεί και μια σεζόν στην ισπανική Ουέσκα (1995-96).

Οι αριθμοί μιλάνε μόνοι τους για το τι κατάφερε αυτά τα έξι χρόνια στην Ελλάδα. Τέσσερις φορές πρώτος σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος (1996-97 με 23.9, 1998-99 με 22.7, 1999-2000 με 22.7, 2000-01 με 24.1). Οι 3.378 πόντοι καριέρας (22.8 μ.ο.) τον καθιστούν δεύτερο σκόρερ στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος όσον αφορά τους ξένους, πίσω μόνο από τον Ζάρκο Πάσπαλι. Στο κορυφαίο επίπεδο της Euroleague, ο Φορντ αναδείχθηκε δύο φορές πρώτος σκόρερ της σεζόν (2000-01 με 26, 2001-02 με 24.8).

Την ίδια στιγμή, κατέχει και την άτυπη πρωτιά του πρώτου σκόρερ κατά μέσο όρο σε μια σεζόν στα χρονικά της κορυφαία διοργάνωσης με 26 πόντους μέσο όρο από τη χρονιά 2000-2001, όταν μάλιστα είχε αναδειχθεί και MVP του ελληνικού πρωταθλήματος. Προς τιμήν του, η ομάδα του Παπάγου και του Περιστερίου έχουν αποσύρει τη φανέλα με το Νο.9 και το Νο.10 αντιστοίχως που φορούσε ο αείμνηστος περιφερειακός, ενώ το 2022 εισήχθη και στο Hall of Fame του ελληνικού πρωταθλήματος. Επιπλέον, όποιος ανατρέξει στο ιστορικό του βραβείου του πρώτου σκόρερ που δίνεται κάθε χρόνο στην EuroLeague δε θα αργήσει να παρατηρήσει ότι αυτό φέρει την ονομασία «Alphonso Ford Trophy».

Η πιο μεγάλη μάχη -που κανείς δεν ήξερε- ήταν εκτός παρκέ και τον έκανε μαχητή

Ωστόσο, τίποτα από όλα αυτά τα σπουδαία ατομικά επιτεύγματα δεν μπορούν να περιγράψουν την κλάση και τη δύναμη ψυχής του Αλφόνσο Φορντ, όσο μπορεί να κάνει η συγκλονιστική ιστορία της μάχης που έδινε με την λευχαιμία ακόμα και λίγες μέρες πριν τον νικήσει. Το 1997 ήταν η στιγμή όπου διαγνώσθηκε με την βαριά ασθένεια, όμως κανείς ποτέ δεν το έμαθε μέχρι και το 2004 όταν και ο ίδιος το ανακοίνωσε μετά από δύο σεζόν στην Ιταλία για λογαριασμό της Σιένα (2002-2003) και της Σκαβολίνι Πέζαρο (2003-2004).

Και όμως ο θρυλικός Αμερικανός αγωνιζόταν όλα εκείνα τα χρόνια δίχως κανείς να ξέρει ότι η πιο σημαντική του μάχη δινόταν έξω από τα παρκέ με «έπαθλο» την ίδια του τη ζωή, και κανείς δεν μπορούσε να το φανταστεί λαμβάνοντας υπόψιν την σπουδαία πορεία που κατέγραψε ο Φορντ στους αγωνιστικούς χώρους, μη αφήνοντας το πρόβλημά του να τον επηρεάσει.

Η συγκλονιστική στιγμή στο Πέζαρο που καθήλωσε τους πάντες

Το 2003 η ασθένεια βρισκόταν σε εξαιρετικά προχωρημένο στάδιο, όμως ακόμα και έτσι συνέχισε την καριέρα του στην Σκαβολίνι Πέζαρο την οποία οδήγησε στην παρουσία της στην Ευρωλίγκα έχοντας 22.5 πόντους μέσο όρο! Ούτε τα φάρμακα, ούτε οι ενέσεις, ούτε οι θεραπείες μπορούσαν να σταματήσουν αυτόν τον ανεπανάληπτο σκόρερ, όμως ήταν μια προπόνηση στο Πέζαρο όπου συγκλόνισε τον κόσμο και έκανε γνωστή στη δημοσιότητα την αναπόφευκτη μοίρα της ζωής του.

Σε μια φάση έντονης προπόνησης και μετά από ένα φάουλ του Αλφόνσο Φόρντ, ο Σάσα Τζόρτζεβιτς γυρίζει εκνευρισμένος και του λέει: «Αλ χαλάρωσε, το ξέρεις ότι παίζω με ένεση..;». Η απάντηση του Φόρντ βυθίζει το γυμναστήριο στη σιωπή: «Εσύ ξέρεις ότι κάνω μια ένεση κάθε πρωί για να ζήσω..;»

Ήταν εκείνη η στιγμή όπου η μεγάλη και μακροχρόνια μάχη του Φορντ έγινε γνωστή στον κόσμο. Ήταν μια μάχη την οποία έδωσε κυριολεκτικά μέχρι το τέλος, αφού μόλις δύο εβδομάδες πριν τον θάνατό του, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση λόγω της ασθενείας που πρακτικά τον νίκησε, όμως συμβολικά τον κατέστησε έναν σωστό μαχητή της ζωής ο οποίος έκανε την αγωνιστική του καριέρα να μοιάζει με... παιχνιδάκι μπροστά στην πιο μεγάλη πρόκληση του ανθρώπου...