«Διάβασαν» καμένο πάπυρο από τον Βεζούβιο - Τα ελληνικά που αποκαλύφθηκαν

Σε μία σημαντική ανακάλυψη προχώρησαν φοιτητές στο διαγωνισμό Vesuvius challenge. Κατάφεραν να αποκρυπτογραφήσουν με τη βοήθεια της Τεχνητής Νοημοσύνης τον περίφημο πάπυρο του Ηρακλείου της Ιταλίας, έναν απανθρακωμένο πάπυρο που βρέθηκε θαμμένος από την έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ.

Οι φοιτητές χρησιμοποίησαν αλγορίθμους για να σαρώσουν το τεχνούργημα, χωρίς να επιχειρήσουν να ξετυλίξουν τον πάπυρο, καθώς θα καταστρεφόταν στη διαδικασία.

Η ομάδα διάβασε περισσότερα από 2.000 κείμενα που μιλούσαν για πηγές ευχαρίστησης, όπως η μουσική, η γεύση της κάππαρης και το πορφυρό χρώμα, μια απόχρωση του κόκκινου και του μωβ.

Το χρονικό του επιτεύγματος 

Το Vesuvius Challenge ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2023 από τον Μπρεντ Σιλς, επιστήμονα πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο του Κεντάκι.

Εκείνη την εποχή, ο Σιλς δημοσίευσε χιλιάδες τρισδιάστατες εικόνες δύο τυλιγμένων παπύρων, καθώς και ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης που είχε εκπαιδευτεί να διαβάζει γράμματα στα σημάδια που άφηνε το μελάνι.

Λίγο αργότερα, ο Λουκ Φάριτορ από τη Νεμπράσκα και ο Γιούσεφ Ναντέρ από την Αίγυπτο αποκάλυψαν ανεξάρτητα την ίδια λέξη που ήταν κρυμμένη στην καρδιά του σφραγισμένου χειρόγραφου, «πορφύρα», που σημαίνει πορφυρή βαφή ή ρούχα από πορφύρα. Και το ζευγάρι μοιράστηκε το βραβείο των 40.000 δολαρίων.

Η έκρηξη του Βεζούβιου

Η ηφαιστειακή έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ. κατέστρεψε τους οικισμούς της Πομπηίας, σκοτώνοντας χιλιάδες ανθρώπους. Εκατοντάδες κείμενα από τη βιβλιοθήκη του Ηρακλείου θάφτηκαν επίσης και απανθρακώθηκαν από την τέφρα και τα αέρια.

Οι απανθρακωμένοι πάπυροι αναδύθηκαν το 1752 σε μια βίλα κοντά στον κόλπο της Νάπολης που κάποτε πιστεύεται ότι ανήκε στον πεθερό του Ιουλίου Καίσαρα, αλλά το περιεχόμενό τους παρέμεινε μυστήριο, καθώς οι επιστήμονες έκριναν ότι ήταν πολύ εύθραυστοι για να τους ξετυλίξουν.

Το πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης εκπαιδεύτηκε να διαβάζει το μελάνι τόσο στην επιφάνεια όσο και στα κρυφά στρώματα των ανοιγμένων παπύρων, σύμφωνα με το Nature.

Το γενικό θέμα του κειμένου είναι η ηδονή, η οποία, σωστά κατανοητή, είναι το ύψιστο αγαθό στην επικούρεια φιλοσοφία. Ο συγγραφέας του αρχαίου ελληνικού κειμένου πιστεύεται ότι είναι ο Φιλόδημος, ένας φιλόσοφος που ζούσε στη βίλα όπου βρέθηκε ο πάπυρος.

Σε δύο αποσπάσματα από δύο διαδοχικές στήλες του παπύρου, ο συγγραφέας μοιράζεται την ανησυχία του για το αν και πώς η διαθεσιμότητα των αγαθών, όπως η τροφή, μπορεί να επηρεάσει την απόλαυση που προσφέρουν.

Το αρχαίο ελληνικό κείμενο έχει ως εξής: «Όπως και στην περίπτωση της τροφής, δεν πιστεύουμε αμέσως ότι τα πράγματα που είναι σπάνια είναι απολύτως πιο ευχάριστα από εκείνα που είναι άφθονα».

«Ωστόσο, μήπως μας είναι φυσικά πιο εύκολο να στερηθούμε πράγματα που είναι άφθονα;»

Στο κλείσιμο του κειμένου ο συγγραφέας ρίχνει μια αποχαιρετιστήρια αιχμή στους αντιπάλους του, οι οποίοι «δεν έχουν τίποτα να πουν για την ευχαρίστηση, είτε γενικά είτε ειδικά, όταν πρόκειται για ζήτημα ορισμού».

Η περγαμηνή κατέληγε με τα εξής λόγια: «… γιατί [δεν] αποφεύγουμε να αμφισβητούμε κάποια πράγματα, αλλά να κατανοούμε/θυμόμαστε άλλα. Και μακάρι να είναι φανερό σε μας να λέμε αληθινά πράγματα, όπως αυτά μπορεί συχνά να φάνηκαν φανερά!".