«Ζόμπι» και… κανίβαλοι σε κοκκινοπράσινο φόντο
Είναι αλήθεια ότι τα όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, δεν αποτελούν πρόβλημα μόνο ενός πολιτικού χώρου. Καθώς η ρευστοποίηση του πρώτου και η συρρίκνωση του δεύτερου έχουν μια σειρά από παρενέργειες, με πρώτη και κυριότερη την ανυπαρξία αντιπολίτευσης τέτοιας που να κάνει την κυβέρνηση να σκέπτεται διπλά τις όποιες κινήσεις και αποφάσεις της.
Θα μου πείτε ότι οι πολίτες με την ψήφο τους διαμόρφωσαν τις συνθήκες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα όσα εξελίσσονται είναι βαθύτατα προβληματικά σε πολλά επίπεδα. Δεν ξέρω εάν στο βάθος του τούνελ τα κόμματα της αντιπολίτευσης μπορέσουν την επομένη των διαδικασιών τους να συνεννοηθούν. Ούτε καν εάν δημιουργηθεί αυτό που κυοφορείται εδώ και καιρό ως επιλογή, ένας νέος φορέας που θα έρθει να συνενώσει δυνάμεις και να καλύψει το χώρο της κεντροαριστεράς με τον Αλέξη Τσίπρα ή χωρίς αυτόν.
Παρά ότι οι περισσότεροι εξ ημών πιστεύουμε ότι έχουμε επιστρέψει σε μια κανονικότητα, όποιος «διαβάσει» τα όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, θα ανησυχήσει περισσότερο από όσο δείχνουν να ανησυχούν οι κυβερνώντες. Για αυτό κατά τη γνώμη μου είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο ο δικομματισμός να επιστρέψει μαζί με την ισορροπία του πολιτικού συστήματος.
Το ερώτημα είναι εάν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ και λοιπές «δημοκρατικές» δυνάμεις -όπως έλεγαν και παλαιότερα- μπορούν να τον αναστήσουν. Για την ώρα δεν φαίνονται να συνειδητοποιούν τις ιστορικές τους ευθύνες και πορεύονται μοναχικά σε έναν δρόμο χωρίς αύριο. Απαξιωμένες στην κοινωνία αντί να αναζητούν την «ανάσταση» τους μεταμορφώνονται σε πολιτικά ζόμπι που θέλουν να «φάνε» ότι ζωντανό υπάρχει στα κόμματά τους.
Τα όσα συμβαίνουν από τη μια στην Κουμουνδούρου με τον κανιβαλισμό διαφωνούντων αλλά και προσωρινώς συμφωνούντων, και από την άλλη στο ΠΑΣΟΚ με μια νηνεμία πριν την καταιγίδα, δεν με κάνουν ιδιαίτερα αισιόδοξο. Ο χρόνος θα δείξει εάν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ με διαψεύσουν. Αλλά το να μετατρέψουν σε αρένα τα κόμματά τους οι φιλόδοξοι να ηγηθούν σε αυτά είναι η χειρότερη συνταγή. Οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια αντί στην πολιτική τους ανάσταση στον ενταφιασμό τους. Και δικαίωμά τους είναι. Αυτό όμως που δεν είναι δικαίωμά τους είναι να βυθίσουν τη χώρα σε περιπέτειες και να αφήσουν την κυβέρνηση χωρίς συνομιλητή και το εσωτερικό της χώρας χωρίς συνεννόηση και εναλλακτική πρόταση.
Ο δικομματισμός και ελαττώματα έχει και προβληματικό αποτύπωμα σε πολλές περιπτώσεις. Αλλά όπως και η αστική δημοκρατία μας, έτσι και εκείνος είναι το λιγότερο κακό σύστημα, σε έναν κόσμο που ακόμη να βρει τα πατήματά του και σε έναν δρόμο που οι παγίδες και τα εμπόδια είναι ακόμη εδώ. Η ρευστότητα που υπάρχει, οι προκλήσεις που έρχονται, δεν πρέπει να ανοίξουν για άλλη μια φορά την κερκόπορτα σε κόμματα και σχηματισμούς που θα ξυπνούν και θα κοιμούνται με φοβικές λογικές και «καθαρές λύσεις».
Το παιχνίδι που παίζεται αυτήν την περίοδο στην Ευρώπη είναι πολύ μεγαλύτερο από το μπόι μας. Ακόμη και όταν κάποιοι θεωρούν ότι η σκιά τους είναι το… μπόι τους.
