Ξεκάθαρο μήνυμα Σαμαρά: Παραμένω μάχιμος και ενεργός - Τα νέα «καρφιά» σε Γεραπετρίτη και ΝΔ
Υιοθετούμε ρητορικά την αποτροπή και εφαρμόζουμε το αντίθετό της, τον κατευνασμό ανέφερε ο πρώην πρωθυπουργός στην πρώτη παρέμβασή του μετά την διαγραφή του.
Νέα παρέμβαση Αντώνη Σαμαρά στην σκιά της διαγραφής του από τη ΝΔ, με αιχμές τόσο στον υπουργό Εξωτερικών όσο και στην κυβέρνηση για στα ελληνοτουρκικά. Ο πρώην πρωθυπουργός μιλώντας στο πλαίσιο του συνεδρίου του Βήματος για τα 50 χρόνια Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής σημείωσε πως «εμένα δεν με τρομάζει η Τουρκία αλλά το ότι χάσαμε την πυξίδα μας και αυτό δεν λέγεται εξωτερική πολιτική και αυτό είναι πλήρης εγκατάλειψη».
Αναφερόμενος στην Τουρκία επεσήμανε ότι επιμένει στην πολιτική της Γαλάζιας Πατρίδας και υπερεπέκτασης. «Πάντα είχαμε μια νέο-οθωμανική Τουρκία, που πάντα ήθελε να ελέγχει την Ανατολική Μεσόγειο, αυτό που ονομάζει σήμερα ‘Γαλάζια Πατρίδα’», Χρειάζεται να έχουμε αποτρεπτική πολιτική απέναντι στην Τουρκία η οποία έχει πολλά ανοικτά μέτωπα. Δημιουργεί περισσότερους εχθρούς απ’ ότι μπορεί να αντιμετωπίσει.
«Υιοθετούμε την αποτροπή και εφαρμόζουμε τον κατευνασμό. Υπογράφουμε σύμφωνο φιλίας με την Τουρκία τη στιγμή που η Τουρκία έχει δημιουργήσει νέα τετελεσμένα εις βάρος μας. Η Τουρκία καταπατά έξω από την Κάσσο τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και παρ όλα αυτά εξακολουθούμε να μιλάμε με την Τουρκία.
Τα «καρφιά» σε Γεραπετρίτη
Το πιο ταπεινωτικό ήταν όταν η Ελλάδα ψήφισε τον Σινιρλίογλου τον τούρκο διπλωμάτη ως νέο γενικό γραμματέα του ΟΑΣΕ στην πιο απόλυτη μορφή κατευνασμού εκλέξαμε ένα σκληρό οργανωτή και θιασώτη της Γαλάζιας Πατρίδας.
Αληθεύει ότι ήταν η Ελλάδα που πίεσε την Κύπρο να στηρίξει τον Σινιρλίογλου; Είναι παράλογο να ψηφίσει η ίδια η Κύπρος τον κατακτητή της.
Κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε για να μην ερεθίσουμε την Τουρκία. Τι κέρδισε η Ελλάδα από την διακήρυξη φιλίας; Είχαμε λέει ήρεμα νερά, αλλά στον αέρα. Είχαμε όμως αλλεπάλληλες τουρκικές να φταίξει μαζί με την πρόκληση έξω από την Κάσο. Τα ήρεμα νερά παρέμειναν ήρεμα γιατί αυτοί μας προκαλούσαν ανοιχτά κι εμείς κοιτούσαμε αλλού.
Υπουργός εξωτερικών έχω κάνει. ΤΙ συζητάνε ο Γεραπετρίτης με τον Φιντάν τόσες ώρες; Και θα το ξαναπώ ότι είναι ο ίδιος ο υπουργός των εξωτερικών που είπε ότι προκειμένου να διασφαλίσει τα ήρεμα νερά με την Τουρκία ας τον πουν και μειοδότη. Δεν είναι δική μου κουβέντα αυτός το είπε.
«Πιστεύω ότι χαλάω τη σούπα του δικαιωματισμού»
Σε ερώτηση για τη διαγραφή του: «Νομίζετε ότι όσα είπα μόνο εγώ τα πιστεύω; Αν ήμουν μόνο εγώ δε θα ενοχλούσα κανένα. Ξέρω ότι έγινε μια δημοσκόπηση που έλεγε ότι οι απόψεις Σαμαρά και Καραμανλή είχαν απήχηση 50% και ότι 40% διαφωνούσε με τη διαγραφή. Πιστεύω ότι χαλάω τη σούπα του δικαιωματισμού. Τη σούπα του κατευνασμού, της ακρίβειας, της ασφάλειας, του προβλήματος της μεσαίας τάξης, τη σούπα της μετάλλαξης της ΝΔ σε Ποτάμι. Η ομιλία μου στη Βουλή, εκεί τα είπα όλα και ο κόσμος άκουσε μια άλλη άποψη» σημείωσε ο πρώην πρωθυπουργός ξεκαθαρίζοντας πως θα παραμείνει ενεργός και μάχιμος στην πολιτική ζωή του τόπου.
Οι αιχμές σε Σημίτη και τα εύσημα σε Καραμανλή
Ο κ. Σαμαράς άφησε αιχμή και κατά της πολιτικής των κυβερνήσεων Σημίτη. Αναφερόμενος στις τρεις διακριτές προσεγγίσεις της εξωτερικής πολιτικής αυτά τα πενήντα χρόνια, υποστήριξε ότι ο Κώστας Σημίτης εξέφρασε μια εξωτερική πολιτική που εκχωρούσε την υπεράσπιση των ελληνικών συμφερόντων στο Διεθνές Δίκαιο και του Διεθνείς Οργανισμού, κάνοντας ειδική μνεία στην συμφωνία της Μαδρίτης και του Ελσίνκσι.
«Είχαμε, τέλος, την πολυδιάσταση εξωτερική πολιτική του Κωσταντίνου Καραμανλή που συνέθετε τις δυο προηγούμενες προσεγγίσεις κρατώντας όμως τις ισορροπίες και τα όρια με κορυφαία παράδειγμα τη ένταξη της χώρας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς»
«Πίστευε ο Καραμανλής ακράδαντα στους ευρωατλαντικούς θεσμούς αλλά την ίδια ώρα αναζητούσε ρόλους για την Ελλάδα και επιχειρούσε ποικίλα ανοίγματα προς όλες τις κατευθύνσεις»
Η απάντηση στην Μέρκελ
Ο κ. Σαμαράς απάντησε εμμέσως και στην Άγκελα Μέρκελ η οποία στα απομνημονεύματά της χαρακτήρισε αποτυχημένη την περίοδο διακυβέρνησής του. Ο πρώην πρωθυπουργός, χαρακτήρισε την περίοδο εκείνη ως την «τιμωρητική Ευρώπη της Μέρκελ» που του τράβηξε το χαλί, ενώ είχε πιάσει τους στόχους του.