Βρετανία: Ποια είναι η πρώτη γυναίκα υπουργός Οικονομικών; Γιατί την λένε «Θάτσερ» των Εργατικών;

«Σοβαρή» και «αποφασιστική» είναι δύο λέξεις που χρησιμοποιούνται συχνά για να περιγράψουν τη Ρέιτσελ Ριβς, την πρώην οικονομολόγο της Τράπεζας της Αγγλίας που έγινε η πρώτη γυναίκα υπουργός Οικονομικών στην ιστορία της Μεγάλης Βρετανίας, μετά τη συγκρότηση της νέας κυβέρνησης της χώρας υπό τον Κιρ Στάρμερ.

Ωστόσο, σύμφωνα με το BBC, συνάδελφοι και φίλοι της, υποστηρίζουν ότι η δημόσια εικόνα της δεν αντικατροπτρίζει την ανθρώπινη πλευρά της, μιλώντας για το δυνατό της γέλιο και την αγάπη της για τη Beyonce.

Στην πρώτη της ομιλία στο βρετανικό κοινοβούλιο το 2010, η Ρέιτσελ Ριβς υποσχέθηκε να αγωνιστεί για «θέσεις εργασίας, ανάπτυξη και ευημερία». Όλα αυταά αποτελούν τον κεντρικό πυλώνα του οικονομικού σχεδίου του Εργατικού Κόμματος, την ώρα που αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας.

Ποια είναι όμως η Rachel Reeves και πώς θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που έρχονται για τη Γηραιά Αλβιώνα;

Η Ριβς γεννήθηκε στο νοτιανατολικό Λονδίνο το 1979, λίγους μόλις μήνες πριν η Μάργκαρετ Θάτσερ γίνει πρωθυπουργός, σε μια εποχή τεράστιων κοινωνικών και οικονομικών αλλαγών.

Η Ριβς σπύδασε Φιλοσοφία, Πολιτική και Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Στη συνέχεια εργάστηκε στην Τράπεζα της Αγγλίας, μία απαιτητική θέση που την έκανε ακόμα δυσκολότερη το ανταγωνιστικό και ανδροκρατούμενο περιβάλλον.
Αργότερα βρέθηκε στην Ουάσινγκτον όπου μόλις στα 23 της είχε πρόσβαση στο αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών, το Λευκό Οίκο και το Κογκρέσο. Επέστρεψε στη Βρετανία όπου εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα, αφήνοντας, όπως λέγεται, τις καλύτερες εντυπώσεις.

Με την πολιτική είχε ήδη αναμειχθεί από τα φοιτητικά της χρόνια. Όσοι την συναναστρέφονταν τότε, την χαρακτήριζαν πραγματίστρια, με ρεαλιστικούς πολιτικούς στόχους, έναν «πολιτικό εγκέφαλο» από τη «δεξιά πτέρυγα» των Εργατικών. Έπειτα από μια αποτυχία να εκλεγεί στην περιφέρεια της γενέτειράς της, μπήκε στη Βουλή το 2010, τη χρονιά κατά την οποία οι Εργατικοί έχασαν τις εκλογές.

Επί Τζέρεμι Κόρμπιν, που «έστριψε» το κόμμα προς τα αριστερά, η Ριβς ήταν σχεδόν «εξόριστη» στα πίσω έδρανα, που καταλαμβάνουν οι βουλευτές δεύτερης γραμμής. Μάλιστα ήταν τότε που στελέχη των Εργατικών την αποκαλούσαν «Κόκκινη Τόρι», μια περίοδο που έχει περιγράψει σε συνέντευξή της ως «πολύ δυσάρεστη».

Την είχαν ρωτήσει τότε, το 2016, τι θα έκανε αν αναλάμβανε το υπουργείο Οικονομικών. Θα διόρθωνα το σύστημα παιδικής πρόνοιας, είπε, γιατί είναι καλό για τις γυναίκες και για την οικονομία.

Παρά την πείρα της, ο Στάρμερ δεν την επέλεξε το 2020, όταν ανέλαβε το κόμμα, για σκιώδη υπουργό Οικονομικών. Ένα χρόνο αργότερα, όταν ο πρόεδρος του κόμματος λίγο έλειψε να παραιτηθεί έπειτα από μια εκλογική αποτυχία σε αναπληρωματική εκλογή, κυκλοφόρησαν φήμες ότι η Ριβς θα ήταν διάδοχός του. Η Ριβς διέψευσε ότι κυκλοφόρησαν τέτοιες φήμες από το περιβάλλον της.

Τελικά ο Στάρμερ παρέμεινε και την έχρισε σκιώδη υπουργό του, αναλαμβάνοντας η ίδια να κερδίσει την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης αλλά και των επιχειρήσεων.

Η αποφασιστικότητά της και το αυστηρό προφίλ της, όπως και ορισμένες θέσεις της, της χάρισαν το προσωνύμιο «Θάτσερ των Εργατικών». Υπάρχουν ωστόσο σημαντικές διαφορές με τη «σιδηρά κυρία» Μάργκαρετ Θάτσερ, την πρώτη γυναίκα πρωθυπουργό της Βρετανίας.

Σε αντίθεση με τη συντηρητική Θάτσερ, η οποία ιδιωτικοποίησε βασικούς τομείς αφότου έγινε πρωθυπουργός το 1979, η Ριβς επιθυμεί επανακρατικοποιήσεις, ιδίως για την ενέργεια, καθώς εμπνέεται από την πολιτική που εφάρμοσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν.

Η νέα υπουργός είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά, αλλά κρατά την οικογενειακή της ζωή μακριά από τη δημοσιότητα. Το 2017 εξελέγη βουλευτής και η μικρότερη αδελφή της, Έλι Ριβς, με την οποία έχει στενές σχέσεις.

Οι προκλήσεις που ανοίγονται μπροστά της

Οι Εργατικοί παραλαμβάνουν μια οικονομία που προσπαθεί να βρει τον δρόμο της μετά το Brexit, που και οι ίδιοι οι Εργατικοί λένε πλέον ότι είναι αμετάκλητο. Στο προεκλογικό τους μανιφέστο τονίζουν ότι επιδιώκουν αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης για να ενισχύσουν τις υπηρεσίες του δημόσιου τομέα.

Την ώρα που πολλοί -και μέσα από το κόμμα- θα ζητούν αύξηση των δημόσιων δαπανών, η Ριβς θα πρέπει να δίνει έμφαση στη δημοσιονομική σταθερότητα και το «μάζεμα» των δαπανών.

Αργά ή γρήγορα -ίσως μάλιστα μέσα σε λίγους μήνες- να αποδειχθεί μια όχι αρκετά δημοφιλής πολιτικός. Ήδη στο κόμμα υπάρχει μια κάποια γκρίνια για τη Ριβς και την ομάδα της. Λένε ότι είναι σαν το υποβρύχιο: πάντα λειτουργούν κάτω από την επιφάνεια και τορπιλίζουν τις ιδέες των άλλων στελεχών που τρέχουν να μαζεύουν ό,τι σώθηκε.

Η Ριβς, πάντως, πιστεύει ότι η σταθερότητα είναι το κλειδί. Οι εργαζόμενοι πρέπει να αισθάνονται και αυτοί ασφάλεια.