Βιβλία για τις διακοπές: Τι σας προτείνουν οι συντάκτες του flash.gr

Οι καλοκαιρινές διακοπές είναι εδώ και τί καλύτερο όταν είσαι σε μία παραλία από το να πάρεις το αγαπημένο σου βιβλίο και να το απολαύσεις υπό τη συνοδεία του κύματος.

Το κάνατε εικόνα; Εμείς εδώ στο flash.gr πάντως το έχουμε κάνει (όσοι δεν το έχουν κάνει ακόμα πράξη) και αποφασίσαμε να σας προτείνουμε τα αγαπημένα μας βιβλία, τα οποία ελπίζουμε να σας βοηθήσουν στις διακοπές σας να χαλαρώσετε και να ξεφύγετε από τη (σκληρή, η αλήθεια είναι) καθημερινότητα.

Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, ακολουθούν οι προτάσεις των συντακτών του flash.gr σε βιβλία που μπορούν να αποτελέσουν την ιδανική συντροφιά κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών σας διακοπών:

«Η παγίδα των χρωμάτων» - Μένιος Σακελλαρόπουλος

Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος αναμφισβήτητα έχει ταλέντο. Είναι βέβαια χιλιάδες όσοι ξέρουν και διαβάζουν τα βιβλία του ωστόσο σίγουρα θα υπάρχουν και άλλοι τόσοι που τον θυμούνται μόνο ως έναν ικανό δημοσιογράφο.

Η «Παγίδα των Χρωμάτων» είναι ένα από τα δυνατά του μυθιστορήματα, από αυτά που «σηκώνει» η εποχή και τούτες οι μέρες. Δηλαδή παραλία ή χαλαρά στο σπίτι, ένα βιβλίο το οποίο μπορεί κανείς να διαβάσει χωρίς να ταλαιπωρηθεί.

Επίσης η «Παγίδα των Χρωμάτων» θα σε καθηλώσει, έχει σασπένς, ανατροπές και είναι απο εκείνα τα βιβλία που λες «άντε λίγο ακόμα» μέχρι να σταματήσεις για την επόμενη φορά. Και αν δεν έχεις διαβάσει Μένιο είναι μία ευκαιρία να δεις το ταλέντο του. Σχεδόν σίγουρο είναι οτι δεν θα πεις πως σπατάλησες τα χρήματά του. Καλή ανάγνωση και... καλές διακοπές!

Γιάννης Χρηστάκος

«Το κόκκινο και το μαύρο» - Σταντάλ

Κάπως αργήσαμε αυτό το καλοκαίρι να βγούμε στις παραλίες. Ευτυχώς για τις παραλίες, θα έλεγα εγώ. Έτσι ή αλλιώς η σεζόν κλείνει με θετικό πρόσημο παρά τα ποικίλα «δράματα» που κάθε φορά σε ξαφνιάζουν με την ωμότητά τους.

Αύγουστος 2024 και στην παραλία βγαίνω με ένα βιβλίο που διαβάζω σε επανάληψη: «Το Κόκκινο και το Μαύρο», (Σταντάλ) το διάβασα για πρώτη φορά πριν από περίπου 10 χρόνια και για φλύαρους λόγους που δεν αφορούν το εν λόγω κείμενο, δέθηκα με κάθε λέξη του. Με τον μυστηριώδη τίτλο πρωτίστως και στη συνέχεια με τα ονόματα των πρωταγωνιστών.

Η πλοκή είναι περιγραφική μέχρι λεπτομέρειας αλλά το «σενάριο» απλό. Ένας (προφανώς) παράνομος και παθιασμένος έρωτας στα μέσα του 19ου αιώνα στο Παρίσι (που είναι και των ημερών). Οι δυο χαρακτήρες αφοπλιστικά άγουροι δοκιμάζονται μέσα σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον όπου η θρησκεία όλα τα ποιεί, έχοντας ο καθένας το στόχο της ευτυχίας, της αυτοεπιβεβαίωσης, της ελευθερίας.

Η έκδοση που έχω στα χέρια μου είναι του «ΕΞΑΝΤΑ» (1987) σε μετάφραση του Γιώργου Σπανού.

Καλές βουτιές!

Στράτος Μπαλής

«Οι Αλήτες του Ντάρμα» - Τζακ Κέρουακ

Το βιβλίο που παίρνω μαζί μου στις φετινές διακοπές είναι «Οι Αλήτες του Ντάρμα». Η αλήθεια είναι ότι το ανασύρω από τη βιβλιοθήκη μου πολλά χρόνια μετά την πρώτη φορά που το διάβασα, απλά και μόνο γιατί αισθάνθηκα την ανάγκη να ξαναζήσω κάτι από την καλοκαιρινή «ανεμελιά» των νεανικών μου χρόνων.

«Εγώ ήθελα ένα σακίδιο γεμάτο με ό,τι ήταν απαραίτητο για τον ύπνο, καταφύγιο, φαγητό, μαγείρεμα, στην ουσία μια πλήρη κουζίνα και κρεβατοκάμαρα ακριβώς πάνω στην πλάτη μου και να πάω κάπου, να βρω απόλυτη μοναξιά, να μελετήσω το απόλυτο κενό του μυαλού μου, να είμαι εντελώς ουδέτερος για οποιαδήποτε ή οποιεσδήποτε ιδέες. Σκόπευα να έχω μάλιστα σαν μοναδική μου δραστηριότητα την προσευχή, να προσεύχομαι για όλα τα ζωντανά πλάσματα· έβλεπα ότι αυτή ήταν η μόνη αξιοπρεπής δραστηριότητα που είχε απομείνει στον κόσμο», λέει ο Τζακ Κέρουακ, ένας από τους ξένους λογοτέχνες που με «κέρδισαν» μεμιάς μετά το διάβασμα του παγκόσμια γνωστού χρονικού «Στο Δρόμο».

Με τον δικό του, ιδιαίτερο τρόπο, ο Κέρουακ, ένας από τους κύριους εκφραστές της γενιάς των «μπίτνικς» στις ΗΠΑ, «απελευθερώνει» καταγραφές ή απόψεις για τη ζωή που θεωρούνταν σχεδόν πάντα ως «ύποπτες». Η γλώσσα του συνδυάζει τη φιλοσοφία και την ποίηση, το αφηρημένο και το συγκεκριμένο, το προσωπικό και το παγκόσμιο.

Για όσους βρίσκουν ενδιαφέρον σε όλα αυτά, θα πρότεινα λοιπόν για τις ώρες της καλοκαιρινής ραστώνης τους «Αλήτες του Ντάρμα».

Χρήστος Τέλιος

Μαθήματα γεωπολιτικής με ολίγη από Χέμινγουεϊ

Υπάρχουν τα βιβλία που σε κάνουν να σκέφτεσαι και υπάρχουν κι αυτά που σε κάνουν να... ταξιδεύεις. Εγώ θα αγνοήσω την εντολή «γράψτε για ένα βιβλίο» και θα σας προτείνω δύο συγγράμματα, και τα δύο κλασικά (θεωρώ) έκαστο στο είδος του.

Ξεκινάω με το, σίγουρα πολύ γνωστό, βιβλίο του Τιμ Μάρσαλ «Αιχμάλωτοι της Γεωγραφίας», ένα σύγγραμμα ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ αν σε ενδιαφέρει να ξέρεις τι συμβαίνει γύρω σου και γιατί, στον τομέα της γεωπολιτικής, ενώ αποκτάς και μία πολύ καλή ματιά για να καταλάβεις τι ακολουθεί στο μέλλον.

Ο τίτλος ενδεικτικός για το τί ακριβώς θα διαβάσεις καθώς ο συγγραφέας (γνωστός πολεμικός ανταποκριτής) σε ενημερώνει πλήρως για τον ρόλο που έχει παίξει η γεωγραφία στον σχηματισμό των κρατών, όπως τον ξέρουμε σήμερα. Και... ναι το ξέρω είναι περίεργο, αλλά αποτελεί ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία όταν είμαι παραλία, ενώ το απολαμβάνουν κι όσοι δεν τους αρέσει το διάβασμα (αρκεί να τους το διαβάζεις εσύ).

Έχοντας ξεπεράσει, κατά πολύ, τον προτεινόμενο αριθμό λέξεων, κλείνω με τη δεύτερη πρότασή μου, η οποία είναι το αγαπημένο μου καλοκαιρινό βιβλίο. Πρόκειται για τα «Νησιά της Καραϊβικής» του Έρνεστ Χέμινγουεϊ, ένα βιβλίο που το ανοίγεις και... μυρίζει θάλασσα και μοχίτο! Είναι το μυθιστόρημα που έγραψε ο εμβληματικός αυτός συγγραφέας λίγο πριν πεθάνει και αποτελείται από τρεις ιστορίες που σε κάνουν να νιώσεις πως είσαι κι εσύ στην Καραϊβική, πολεμώντας ξιφίες, κολυμπώντας σε κρύα νερά και (φυσικά) πίνοντας πολύ ρούμι.

Απολαύστε υπεύθυνα, καλές διακοπές, καλά μπάνια και (για να μην ξεχνιόμαστε) καλή υπομονή! Σε 136 μέρες έρχονται τα... Χριστούγεννα!

Χριστόδουλος Σκούντας

«Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας» - Άλις Μίλερ

Δεν είναι ό,τι πιο κατάλληλο για παραλία, με τη συνοδεία μοχίτο ή παγωμένης μπύρας, αλλά λίγη ψυχανάλυση δεν έβλαψε ποτέ κανέναν...

Η επιλογή μου γι’ αυτό το καλοκαίρι είναι το διαχρονικό αριστούργημα της Άλις Μίλερ «Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας». Βιβλίο «δύσκολο», αλλά το βέβαιο είναι ότι η συντριπτική πλειονότητα αυτών που θα το διαβάσουν, θα αναγνωρίσουν τον εαυτό τους σε κάποιο από τα παραδείγματα της Άλις Μίλερ.

Η συγγραφέας μάς μυεί στη θεωρία του «φαύλου κύκλου της περιφρόνησης», μιλώντας για άτομα που αναγκάστηκαν να κρύβουν τα συναισθήματά τους στην παιδική τους ηλικία προκειμένου να γίνουν αρεστά στους γονείς τους και με τη σειρά τους -όταν έγιναν ενήλικες- προκάλεσαν καταστάσεις χειραγώγησης στα δικά τους παιδιά.

Κι επειδή το καλοκαίρι θέλει και έρωτα, θα ξαναδιαβάσω το «Άμρι α μούγκου» (Στο χέρι του Θεού). Ίσως το πιο «άσημο» από τα έργα του Καραγάτση. Πρόκειται για την ιστορία δύο νέων, που ερχόμενοι από διαφορετικούς κόσμους, προσπαθούν να επιβιώσουν στην Αφρική, καταλήγοντας να διεκδικούν και οι δύο την ίδια γυναίκα. Το ερωτικό τρίγωνο του Σπύρου, του Ανδρέα και της Μαρίας πρωταγωνιστεί στο έργο του Καραγάτση, έχοντας όμως τραγική έκβαση...

Σοφία Χαραλαμπίδου

Τρίτωσε το καλό

Μας ζήτησαν να προτείνουμε βιβλία για το καλοκαίρι. «Βιβλία για το αποκαλόκαιρο» τους αποκρίθηκα στο γραφείο. Γυρίζοντας στο σπίτι αναλογίστηκα ότι -όντως- ζυγώνει Δεκαπενταύγουστος.

Σπαζοκεφάλιαζα να σας πω ποιο βιβλίο θα διαβάσω, όσο θα βρίσκομαι στο -άλλοτε- κλεινόν άστυ, πριν και μετά το «Πάσχα του καλοκαιριού». Σκέφτηκα κάποιο από καμιά 10αριά βιβλία σε μια κούτα στο δώμα που τα παράτησα εκεί, μετά τον πρόσφατο νόστο από τη Βαλτική. Άλλη φορά.

Πήρα το δρόμο για το βιβλιοπωλείο. Όλο και κάτι θα έβρισκα, αλλά μέσα μου μια φωνή έλεγε ότι πρέπει να ανανεώσω τα παραμελημένα άπαντα του Μάρκαρη. Πέτυχα διάνα. Το «Η βία της αποτυχίας» ήταν μπροστά μου και μου «έγνεφε». Δίπλα ακριβώς όμως ήταν και μια συλλογή διηγημάτων του Χωμενίδη με ένα σαρδόνιο αφαιρετικό ράμφος του Ντόναλντ -της πάπιας ντε όχι του άλλου- στο εξώφυλλο και τον τίτλο «Ξέρει η πάπια που είναι η λίμνη».

Για μένα η επιλογή είναι ψευτοδίλημμα. Αμφότερα νέας εσοδείας, 2024. Εκδόσεις δεν σας λέω, εύκολα το βρίσκετε. Περιμένοντας στο ταμείο η (κοκκινομάλλα) μάγισσα του Αρκά, εισήνεγκεν εμέ εις πειρασμόν. Τρίτωσε το καλό. Ήδη έχω διαβάσει από την «πάπια» το «σαλάχι». Τον Μάρκαρη αργότερα, αλλά ο «Χαρίτος» του είναι πάντα εγγυημένη επιτυχία. Το Σαββατοκύριακο στην παραλία ο «Ιεροεξεταστής».

Καλές διακοπές ή καλή επάνοδο, ανάλογα την κατάστασή σας. Ραντεβού μετά το καλοκαίρι για ανατροφοδότηση.

Αντώνης Τριανταφύλλου

«Τα αηδόνια της σιωπής» - Στέφανος Δάνδολος

Τα «αηδόνια της σιωπής» του Στέφανου Δάνδολου μας ταξιδεύουν στις σκοτεινές ημέρες του εμφυλίου πολέμου στη χώρα μας, στα περίφημα Δεκεμβριανά.

Μέσα από τα μάτια του Αριστείδη Τσόκου, του 72χρονου σερβιτόρου στο θρυλικό καφενείο «Ζαχαράτου», στη συμβολή των οδών Γεωργίου Α’ και Σταδίου στο Σϋνταγμα, μεταφερόμαστε στην ταραγμένη εκείνη εποχή με περιγραφές που κόβουν την ανάσα και καθηλώνουν τον αναγνώστη από τις πρώτες σελίδες. Ο Ελύτης, ο Λογοθετίδης, ο Νέζερ είναι μερικοί από τους πρωταγωνιστές που παρακολουθούν πίνοντας τον καφέ τους να γράφεται η ιστορία μπροστά στα μάτια τους.

Η Αθήνα εκείνη την εποχή προσπαθεί να συνέλθει από τη Γερμανική κατοχή και πριν καλά καλά το καταλάβουν οι πολίτες της ξεσπά η νέα θύελλα. Η πρωτεύουσα είναι μια επίγεια κόλαση. Περιφερόμαστε στις γειτονιές της, μάχες μαίνονται στις συνοικίες, μαθαίνουμε από κοντά την ιστορία της και στο βάθος ζούμε μαζί με τον κ. Αριστείδη την ιστορία ενός ανομολόγητου έρωτά με την Ευδοξία Τριανταφυλλίδου, την καθαρίστρια στο καφενείο που εργαζόταν επί 20 χρόνια μαζί του.

Η αγωνία κορυφώνεται όταν στα χέρια του φτάνει ένα γράμμα από την Ευδοξία. Τότε ξεκινάει το «ταξίδι» για να σμίξει ξανά με τη χαμένη του αγάπη και ξεδιπλώνεται στις σελίδες η περιπέτεια προς την αναζήτηση της δικής του πατρίδας. ‘Αραγε, ο κ. Αριστείδης θα καταφέρει να φτάσει στη δική του Ιθάκη; Θα αναζωπυρωθεί αυτός ο έρωτας στα χρόνια του πολέμου;

Φράνκα Παναγιωτοπούλου

«Στο δρόμο» - Τζακ Κέρουακ

Καλοκαίρι, ταξίδι, περιπλάνηση. Τι καλύτερο από το να διαλέξεις ένα μυθιστόρημα που ανέδειξε την περιπλάνηση ως τρόπο για να αλλάξεις τον εαυτό σου και ίσως και τον κόσμο. Το «Στο δρόμο» του Τζακ Κέρουακ άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στη μεταπολεμική αμερικανική -και όχι μόνο- λογοτεχνία.

Πρόκειται, όπως φανερώνει ο τίτλος, για μια ιστορία δρόμου, συνεχούς ταξιδιού. Ο κεντρικός ήρωας και αφηγητής, Σαλ Παραντάιζ, αντιμετωπίζοντας ένα τέλμα στη ζωή του, αποφασίζει να ξεκινήσει ένα οδοιπορικό δρόμου, «οργώνοντας» την Αμερική των τελών της δεκαετίας του ’40.

Τότε που ένα νέο αμερικανικό όνειρο αναδύεται μέσα από τις στάχτες του πολέμου. Ένα όνειρο ανοικοδόμησης, ευμάρειας, οικογενειακής και ατομικής ευτυχίας.

Κι όμως, ο ήρωας του «Στο δρόμο» κινείται μάλλον στην αντίθετη κατεύθυνση ή, για την ακρίβεια, κινείται συνεχώς, πηγαίνοντάς μας σε εκείνους τους τόπους και σε εκείνη την εποχή. Αλλά και στα όνειρα μιας νεολαίας που δεν βολευόταν με αυτό που της έδιναν. «Καταλύτης» σε αυτό είναι η συνάντηση του Παραντάιζ με τον Ντιν Μοριάρτι, γοητευτικό τυχοδιώκτη και λάτρη της περιπέτειας. Με αυτόν, ξεκινά ένα ταξίδι χωρίς καθορισμένο προορισμό. Το μόνο σίγουρο είναι η επιθυμία του να γίνει.

Το βιβλίο εκδόθηκε το 1957, όμως η αρχική του μορφή γράφτηκε από τον Τζακ Κέρουακ το 1951. Ο συγγραφέας το έγραψε σε οκτώ φύλλα λεπτού χαρτιού ιχνογραφίας, τα οποία στη συνέχεια κόλλησε μεταξύ τους ώστε να σχηματίσουν ένα ρολό.

Αυτό το αρχικό χειρόγραφο αποτελεί τη «χωρίς περικοπές» και μετέπειτα διορθώσεις εκδοχή του «Στο δρόμο», με όλη την άγρια ομορφιά της και αυτό είναι που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πλέθρον.

Όπως έγραψαν χαρακτηριστικά οι New York Times: «Το μυθιστόρημα στο οποίο εξελίχθηκε το ‘Στο δρόμο’ ήταν αναμφίβολα το βιβλίο που χρειάζονταν οι νέοι το 1957, αλλά το λιτό και ανεπιτήδευτο αρχικό χειρόγραφο είναι η ζωντανή εκδοχή της δικής μας εποχής [...].Ένα συγκλονιστικό κείμενο».

Γιώργος Διάκος