Βασίλης Σπανούλης: Η επιτομή του ηγέτη και του τελειομανή στον... θρόνο της Μονακό

Τι σου είναι ο χρόνος… Για πότε περνάει και βρίσκεσαι να αναρωτιέσαι τι έχει συμβεί και πως τα γεγονότα σε προλαβαίνουν, είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Να, καλή ώρα, όπως συμβαίνει και στην περίπτωση του Βασίλη Σπανούλη. Μοιάζει να ήταν χθες που τον θαυμάζαμε στα παρκέ να ξεδιπλώνει το αστείρευτο ταλέντο του.
Ταλέντο που φρόντισε να το μπολιάσει με χιλιάδες ώρες σκληρής δουλειάς, για να εξελιχθεί σε έναν εκ των κορυφαίων παικτών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Γυμναστικός Λάρισας, Μαρούσι, Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, Εθνική Ελλάδας και βέβαια μια σεζόν στο ΝΒΑ με τους Χιούστον Ρόκετς (2006-07). Όποια φανέλα κι αν φόρεσε την τίμησε και με το παραπάνω, φτάνοντας στην κορυφή διακρίσεων σε ατομικό και φυσικά σε συλλογικό-ομαδικό επίπεδο.

Αυτό ήταν το κάρμα του, γι’ αυτό γεννήθηκε και αυτό έφερε εις πέρας. Να κοιτάζει διαρκώς ψηλότερα, να κυνηγάει ακόμα μεγαλύτερους στόχους. Κι ως σκληρός «μαχητής», ανταγωνιστικός μέχρι... θανάτου, «άρρωστος» με το μπάσκετ και δουλευταράς από τους λίγους (σχεδόν) πάντα τα κατάφερνε.

Σάρωσε τα πάντα στο διάβα του, αλλά όταν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να πει και ο ίδιος αντίο, «θάβοντας» μια για πάντα τον αθλητή «Βασίλη Σπανούλη», δεν σκέφτηκε ούτε δευτερόλεπτο, να γυρίσει οριστικά και αμετάκλητα, την πλάτη του στην «πορτοκαλί θεά». Ήταν άλλωστε ένα σενάριο που δεν «έπαιξε» ποτέ, πολύ απλά, γιατί ήδη πριν κρεμάσει τα… παπούτσια του, γνώριζε ποιο ήθελε να είναι το επόμενο βήμα του.

Ο προπονητής που διαδέχτηκε τον παίκτη

Κι αυτό δεν ήταν άλλο από το να βρίσκεται στην άκρη των πάγκων φορώντας το κοστούμι του προπονητή. Μόλις ένα χρόνο μετά το «αντίο» στα παρκέ το καλοκαίρι του 2021, ο Σπανούλης ξεκίνησε να γράφει ένα νέο κεφάλαιο στο βιβλίο της (αθλητικής) καριέρας του. Αυτό του head coach.

Το Περιστέρι ήταν αυτό που του έδωσε τη δυνατότητα να καθοδηγήσει για πρώτη φορά μια ομάδα και δεν το μετάνιωσε. Δύο σεζόν με τους «πρίγκιπες της δυτικής όχθης» ήταν αρκετές για να αντιληφθεί ο οποιοσδήποτε, ότι αυτός o, πωρωμένος με το μπάσκετ, τύπος είχε ήδη βάλει τον (προπονητικό) πήχη ακόμα πιο ψηλά.

Όπως τόσο σύντομα εξελίχθηκε ως παίκτης, δουλεύοντας με κάθε κόστος για να πετύχει, άλλο τόσο το έχει πράξει και ως προπονητής. Και λίγο πολύ νομοτελειακά, ήρθε και η πρόταση να αναλάβει τις τύχες της Εθνικής μας ομάδας, που εναγωνίως ψάχνει την επιστροφή στα μετάλλια σε μια μεγάλη διοργάνωση. Στο Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού έγινε ένα πρώτο βήμα και πλέον όλοι περιμένουν με έκδηλη αγωνία τι θα συμβεί στο επερχόμενο Eurobasket 2025.

Τι έμενε; Μια πρόταση από ομάδα που πρωταγωνιστεί στη Euroleague. Αυτό περίμενε υπομονετικά ο Σπανούλης και δικαιώθηκε. Η Μονακό του «χτύπησε» την πόρτα, ο Έλληνας τεχνικός απάντησε θετικά και πλέον έχει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να εργαστεί στο κορυφαίο επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν θα πετύχει.

Είναι σίγουρο όμως πως θα δώσει ότι έχει και δεν έχει, για να φέρει εις πέρας και αυτή την αποστολή. Όπως έκανε με απίστευτη επιτυχία και ως παίκτης.