Τζένη Καζάκου: Η εξομολόγηση για τη γιαγιά της, Τζένη Καρέζη

Στα κοινά στοιχεία που έχει με τη γιαγιά της, την Τζένη Καρέζη, αναφέρθηκε η Τζένη Καζάκου, σε συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό ΟΚ και τον Γιώργο Πράσινο.

Μεγάλωσες σε μια καθαρόαιμη καλλιτεχνική οικογένεια. Παππούς σου ο Κώστας Καζάκος, γιαγιά σου η Τζένη Καρέζη και οι γονείς σου, που είναι επίσης γνωστοί ηθοποιοί. Τι νιώθεις πως έχεις πάρει από τον καθέναν;

Είμαι πολύ περήφανη για την οικογένειά μου, για τον καθέναν ξεχωριστά που έχει κάνει τη δική του πορεία. Αυτή η οικογένεια μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω το επάγγελμα του ηθοποιού και από την καλή και την ανάποδη. Όταν συνειδητοποίησα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός, δεν πήγα με τα μυαλά στα κάγκελα.

Ήξερα τι δυσκολίες θα συναντήσω, όπως και όλα τα ωραία και μαγικά του επαγγέλματος. Νομίζω πως από τη μαμά μου έχω πάρει το συναίσθημα, ενώ από τον μπαμπά μου έχω μάθει να βάζω τη λογική όταν πρέπει. Οπότε έχω την ισορροπία. Με τον παππού μου έχω μια ιδιαίτερη σχέση.

Δεν είναι ο κλασικός παππούς που με πήγαινε στην παιδική χαρά, αλλά είναι ένας υπέροχος παππούς. Τον συναντώ στο σπίτι του στην Κυψέλη τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Τη γιαγιά μου δεν τη γνώρισα αλλά, από ό,τι μου λέει ο παππούς και ο μπαμπάς μου, μοιάζουμε ως χαρακτήρες: συναισθηματικές, δυνατές, τίμιες.

Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;

Είχαν θέατρο, ταινίες, μουσική, βόλτες, φαγητά και αρκετές εκδρομές οικογειακώς. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, μέχρι τα 7 μου έμενα στα Ιλίσια, και μετά –όταν χώρισαν οι γονείς μου– μετακόμισα με τη μαμά και την αδελφή μου τη Μαρίνα στην Κυψέλη. Σε αυτό το σπίτι ζω μέχρι σήμερα. Πήγα σχολείο σε ένα δημόσιο της περιοχής, ήμουν μέτρια μαθήτρια, του 15-16. Έχω υπέροχες αναμνήσεις από τα καλοκαίρια μου στη Ραφήνα, με τον άλλο μου παππού, τον Φώτη, με τον οποίο πηγαίναμε για ολοήμερα μπάνια στις γύρω παραλίες.

Στο πρώτο έτος της δραματικής σχολής που φοίτησες είχες για καθηγητή τον παππού σου Κώστα Καζάκο. Σε άγχωνε αυτό;

Αρχικά είχα πάρα πολύ άγχος. Και ένιωθα και αμήχανα. Δεν ήξερα πώς να του απευθύνομαι, αν του μιλούσα στον πληθυντικό θα ήταν αμήχανο γιατί είναι ο παππούς μου, ενώ αν του μιλούσα στον ενικό δεν θα ήταν ευγενικό ως προς τους συμμαθητές μου. Έτσι, το πήγα διπλωματικά και έλεγα «μπορώ να κάνω μια ερώτηση;». Και εκείνος το προτιμούσε έτσι. Το να έχω δάσκαλο τον παππού μου ήταν από τις καλύτερες εμπειρίες. Νιώθω εξαιρετικά τυχερή γιατί μου έμαθε ότι για να κάνεις αυτή τη δουλειά χρειάζεται αφοσίωση και κατάθεση ψυχής

Έχεις συνειδητοποιήσει το μέγεθος του ταλέντου και της λάμψης που είχαν η γιαγιά και ο παππούς σου;

Δεν το έχω συνειδητοποιήσει καθόλου, με την έννοια ότι είναι οικογένειά μου και δεν τους βλέπω ως πρωταγωνιστές του θεάτρου και του κινηματογράφου. Αντιλαμβάνομαι το τεράστιο ταλέντο τους, αλλά όταν μου λένε «είσαι η εγγονή της Τζένης Καρέζη!» δεν το καταλαβαίνω ακριβώς. Είμαι μέσα στο «θέμα» και δεν έχω πάρει απόσταση ώστε να δω το μέγεθος που περιγράφεις. Το αντιλαμβάνομαι μέσα από την αγάπη του κόσμου που μου μιλάει για εκείνους.

Τι σου λένε άνθρωποι που γνώριζαν την Τζένη Καρέζη;

Ότι της μοιάζω, και στον χαρακτήρα και στην εμφάνιση. Όσοι είχαν δουλέψει μαζί της μου λένε τα καλύτερα: ότι ήταν αυθόρμητη, δοτική, αριστοκρατική.

Προηγουμένως αναφέρθηκες στον χωρισμό των γονιών σου όταν ήσουν 7 χρόνων. Ήταν κάτι που σε στιγμάτισε ως παιδί;

Ευτυχώς οι γονείς μου χειρίστηκαν πολύ ωραία –σε σχέση με εμένα– τον χωρισμό τους. Ο μπαμπάς μου δεν μου έλειψε καθόλου, τον έβλεπα συνέχεια. Μόνο ως φυσική παρουσία έλειπε κάποιες στιγμές μέσα στο σπίτι, όπως το να με ξυπνάει με αγκαλιά ή να με βάζει για ύπνο.

Πώς αντιμετωπίζεις το γεγονός πως σε κάθε οντισιόν το όνομά σου και η ιστορία του προηγούνται;

Και στον Βαρδιάνο στα σπόρκα που προβλήθηκε τον Οκτώβριο στην ΕΡΤ και τώρα με τους Συμπέθερους πέρασα από κάστινγκ. Δεν με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν «είσαι όμορφη, σε λένε Καζάκου, έλα, θα πουλήσουμε!». Αντιθέτως πέρασα από διαδικασία ακροάσεων γιατί έτσι είναι το σύστημα. Σαφώς υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες σε μένα από μια κοπέλα που η οικογένειά της δεν έχει άλλους ηθοποιούς, αλλά οι απαιτήσεις για μένα θα είναι περισσότερες. Από εκεί και πέρα, ο χρόνος θα δείξει. Αν δεν μπορώ να αντεπεξέλθω, ο χώρος θα με διώξει από μόνος του, γιατί δεν θα συνέφερε τον παραγωγό και τους συντελεστές να με έχουν στη δουλειά τους.