Τώρα που αντάμωσαν στις πλατείες θα συνεννοηθούν;

Η πλατεία , μετά από πολλά χρόνια γέμισε. Όπως και άλλες πλατείες. Λογικό θα μου πείτε καθώς τα Τέμπη είναι ένα θέμα που θα έπρεπε να μας ενώνει όλους. Όπως θα έπρεπε να μας ενώνουν το Μάτι, η Marfin και μια σειρά από άλλες τραγωδίες, για τις οποίες κανείς επί της ουσίας ένοχος δεν τιμωρήθηκε όπως έπρεπε και πρέπει. Αλλά αυτό ας το αφήσω, στην άκρη καθώς με τίποτε δεν μπορώ να έρθω στην θέση αυτών των ανθρώπων που έχασαν τους δικούς τους. Για αυτό δεν θα σχολιάσω το γεγονός ως γεγονός και το αν η δικαιοσύνη είναι οξυγόνο για μια δημοκρατία, καθώς το θεωρώ αυτονόητη ως ανάγκη. Όχι ευκαιριακά, αλλά πραγματικά η δικαιοσύνη στη διαχρονία της είναι εκείνο το οξυγόνο που πρέπει να έχει η δημοκρατία μας ώστε να λειτουργεί όπως πρέπει και να είναι ασπίδα προστασίας του αδύναμου. Θα έρθω όμως σε ένα αντάμωμα, που διαπίστωσα ότι έγινε πράξη με αφορμή το «έγκλημα των Τεμπών». Και αναφέρομαι στην συνύπαρξη στις πλατείες μεταξύ στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Αριστεράς και άλλων. Το νέο σε αυτήν την κινητοποίηση ήταν η εμφάνιση του ΠΑΣΟΚ, που δεν ήταν στις πλατείες της οργής την περίοδο των Μνημονίων.

Και το πολιτικό ερώτημα που υπάρχει είναι εάν μέσο των Τεμπών, το ΠΑΣΟΚ και οι…λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις μπορούν πλέον να κάνουν το επόμενο βήμα. Αυτό είναι αν μη τι άλλο να καθίσουν σε ένα τραπέζι και να δουν σε τι συμφωνούν και σε τι διαφωνούν. Διότι άλλο οι πλατείες, άλλο το αίτημα για δικαιοσύνη, και άλλο να χαράξουν μια κοινή γραμμή και πορεία μέχρι τις επόμενες εκλογές. Αυτή είναι η πρόκληση που έχουν μπροστά τους και αυτό το ερώτημα που έχουν κληθεί να απαντήσουν. Διότι αν το αντάμωμα στις πλατείες κράτησε τόσο…όσο η διαμαρτυρία και η «εκμετάλλευση» με την καλή έννοια της οργής που υπάρχει στην κοινωνία για το ότι ακόμη κανείς δεν έχει δικαστεί για τα Τέμπη, τότε δε υπάρχει προοπτική για κανέναν από τους τρεις. Λίγο πολύ ο καθένας θα κερδίζει ή θα χάνει κάτι, χωρίς επί της ουσίας να δημιουργούν συνθήκες συνεννόησης για το αύριο.

Ένα πρώτο βήμα θα ήταν να συνεννοηθούν για το θέμα του υποψήφιου προέδρου Δημοκρατίας. Όχι για να κερδίσουν τον υποψήφιο που έχει προτείνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο Κώστας Τασούλας θα είναι στις 12 Φεβρουαρίου ο επόμενος Πρόεδρος. Αλλά για να δείξουν αν μη τι άλλο ότι πήραν το μήνυμα και είναι έτοιμοι να περιορίσουν το «εγώ» τους. Ο Τάσος Γιαννίτσης δοκιμάστηκε και καλώς ή κακώς ήρθε τρίτος, όπως το γράφαμε αλλά έκανε πως δεν άκουγε ο Νίκος Ανδρουλάκης. Είναι ώρα να τον αποσύρουν, αν και το ορθότερο θα ήταν να τους διευκόλυνε ο κ. Γιαννίτσης και να στηρίξουν στο ΠΑΣΟΚ την κυρία Λούκα Κατσέλη, όπως έχουν ήδη πράξη ΣΥΡΙΖΑ-Νέα Αριστερά. Αν θεωρήσουμε πρώτο βήμα τις πλατείες, δεύτερο τον πρόεδρο της Δημοκρατίας το τρίτο θα είναι η συνεννόηση για το «λαϊκό μέτωπο». Ιδού η Ρόδος , ιδού και η πρόκληση. Οι αποφάσεις είναι του κυρίου Ανδρουλάκη και όχι μόνο. Το αντέχουν εκεί στην κεντροαριστερά;