Το καμπανάκι της διάσπασης χτυπά τώρα. Το ποτέ και πως, άγνωστο
Το βράδυ της Κυριακής, μόλις το «καμπανάκι» χτυπήσει το τέλος της ψηφοφορίας για την εκλογή ηγέτη στον Σύριζα, θα χτυπήσει παράλληλα και για έναν άλλο λόγο. Την έναρξη της διαδικασίας διάσπασης του συγκεκριμένου κόμματος.
Αυτά που μένει να «διευκρινισθούν» είναι αν η διάσπαση θα είναι θορυβώδης, αν θα είναι δυο ή τρία κομμάτια και ποτέ ακριβώς θα ξεκινήσει και η τυπική διαδικασία.
Γιατί η ουσιαστική διάσπαση ενός κόμματος που μάζευε στις τάξεις του τα τελευταία χρόνια όποιος θεωρούσε τον εαυτό του αδικημένο, όποιον νόμιζε ότι μπορεί τώρα να ζήσει τον μύθο του και οποίον έδιωχναν τα άλλα κόμματα, έχει ήδη γίνει.
Το βλέπουμε κάθε μέρα με τις επιθετικές δηλώσεις του ενός υποψηφίου και των συνεργατών του εναντίον της άλλης υποψήφιου και των συνεργατών της και τούμπαλιν.
Το βλέπουμε στις κάθε είδους ετερόκλητες εσωκομματικές συμμαχίες που έχουν γίνει με μόνο σκοπό το καλό πλασάρισμα στην επόμενη μέρα.
Το βλέπουμε ακόμα και από αυτές , τις πολλές φορές αντίθετες, τοποθετήσεις για την πολιτική του κόμματος τους. Άλλοι δηλώνουν πως πρέπει να γυρίσουν προς τα αριστερά, άλλοι πως πρέπει να αγκαλιάσουν τοπ κέντρο (;) και άλλοι λένε τόσο γενικά πράγματα που μπορούν με αυτά να συμφωνήσουν όλοι…..
Το κόμμα που οι συγκυρίες και τα λάθη ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έφεραν στην εξουσία το 2015, με τα γνωστά τραγικά για την χώρα και την κοινωνία αποτελέσματα, τείνει να διαλυθεί στα εξόν συντεθεί. Και αυτό γιατί δεν υπάρχει κορμός με κάποιου είδους ιδεολογική ή πολιτική συγκρότηση και ταύτιση.
Έχει καταλήξει ένα συνονθύλευμα, απογοητευμένων από άλλα κόμματα, απολίτικων κατά βάση ή ανθρώπων που όταν είδαν πως στα άλλα κόμματα δεν έχουν μέλλον, «είδαν το φως το αληθινό» στον Αλέξη Τσίπρα. Έναν άνθρωπο που ενώ ήταν επικεφαλής του κόμματος δεκαπέντε χρονιά, τώρα «κάνει την πάπια» μη λέγοντας τι πιστεύει για το μέλλον του κόμματος του.
Κάτι που μπορεί να σημαίνει μόνον δυο πράγματα. ΄Η βρίσκεται πίσω από τον «ουρανοκατέβατο» και αμετροεπή κ Κασσελάκη (όπως λένε πολλοί στο κόμμα του) ή απλώς παρακολουθεί χαμογελώντας την επερχόμενη διάλυση, έτσι ώστε ο ίδιος να μείνει ως «ο ηγέτης που ένωνε την παράταξη και την οδήγησε στην κυβέρνηση». ΜΕΤΑ από μένα το χάος δηλαδή…
Το πρόβλημα της διάσπασης, τριχοτόμησης ή ότι άλλο (πχ φυλλορρόημα) του Σύριζα, δεν θα είχε και κανένα ενδιαφέρον – «αυτοί είστε», που θα έλεγε και ο γραμματέας του ΚΚΕ κ Κουτσούμπας- αν το κόμμα αυτό, δεν είναι στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θέση με διακριτό ρόλο στο πολιτικό μας σύστημα
Η οπισθοχώρηση στα προ του 2009 ποσοστά του συγκεκριμένου χώρου (κάτι που φαίνεται πια στον ορίζοντα) δεν θα ενοχλούσε κανέναν, αν υπήρχε κάτι άλλο που θα μπορούσε να το αντικαταστήσει στον ρόλο που έχει η αξιωματική αντιπολίτευση. Στο ρόλο του ελέγχου της κυβέρνησης , κάτι που κάνει την τελευταία καλύτερη, αρά και πιο αποδοτική για τα συμφέροντα της κοινωνίας.
Όμως, δυστυχώς, το σημερινό ΠΑΣΟΚ, δείχνει όχι απλώς αδύναμο αλλά και ανίκανο να καλύψει τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Και αυτό είναι ένα μεγάλο ζήτημα για την κοινωνία.
Γιατί μια κυβέρνηση χωρίς σοβαρό έλεγχο, από συγκροτημένη και σοβαρή αντιπολίτευση, κινδυνεύει να μπλεχτεί στα δίχτυα της αλαζονείας με τελικό αποτέλεσμα αρνητικό για τον μέσο πολίτη.
