Το απόλυτο δικαίωμα στον καιροσκοπισμό

Η προεκλογική αντιπαράθεση καλά κρατεί και η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσαν να είναι χειρότερα τα πράγματα όσον αφορά το ήθος και την ένταση της αντιπαράθεσης.

Ωστόσο δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε την εμφάνιση ισχυρού κύματος καιροσκοπισμού που διατρέχει ολόκληρο σχεδόν το πολιτικό φάσμα. Κυρίως όμως πηγάζει από τα δύο «παραδοσιακά» πολιτικά κόμματα που κάλυπταν την Δεξιά (Νέα Δημοκρατία) και την κεντροαριστερά (ΠΑΣΟΚ).

Από αυτούς τους χώρους «ξεχειλίζουν» ποταμάκια οπορτουνισμού που συνήθως κατευθύνονται στη δεξαμενή του ΣΥΡΙΖΑ αλλά όχι μόνον.

Τμήμα της λεγόμενης «λαϊκής Δεξιάς» που συνήθως ορκίζεται στο όνομα του καραμανλισμού, στήριξαν όπως μπορούν και συνεχίζουν να ενισχύουν υπογείως τον ΣΥΡΙΖΑ απλά επειδή θεωρούν ότι έχασαν την πρωτοκαθεδρία της παραδοσιακής Δεξιάς. Ο τηλε-μαϊντανός Ευάγγελος Αντώναρος είναι η προφανής περίπτωση, ίσως όμως όχι η πλέον σημαντική. «Κατάφερε» να τοποθετηθεί εθελοντικά στη χορεία των γραφικών γιατί δεν μπορεί να κρύψει την εμπάθεια που τον κινητοποιεί. Άλλοι κρύβουν τα αισθήματά τους πίσω από «πολύπλοκες» διατυπώσεις.

Τα παρασκήνια στον Άρειο Πάγο όπου κάποιοι προσπάθησαν να περάσουν την έγκριση των ψηφοδελτίων του φυλακισμένου Κασιδιάρη, μοιάζει ένα επιπλέον τέχνασμα με στόχο πλήγμα κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και δεν είναι μυστικό ότι στο εγχείρημα υπάρχουν ίχνη του πρώην Προέδρου Δημοκρατίας Π. Παυλόπουλου, ο οποίος για ανεξήγητο λόγο νομίζει ότι οφείλει να συνεχίσει την αμφιλεγόμενης συνέπειας, πολιτική σταδιοδρομία του. Ακόμα και ο διευθυντής του γραφείου του «επιχειρηματολόγησε» με άρθρο υπέρ του Κασιδιάρη.

Αλλά και από την κεντροαριστερά ξεκινούν παραπόταμοι οπορτουνισμού. Ο πρώην υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Χρήστος Σπίρτζης είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση καταφερτζή που ακόμα και τα αίτια του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών τα απέδωσε σε λάθη της σημερινής κυβέρνησης κι όχι στην δική του περίοδο που την θεωρεί άμεμπτη παρότι δεν ολοκλήρωσε τα έργα που είχε αναλάβει.

Ο συνάδελφος του (εννοούμε στον καιροσκοπισμό, όχι στο κόμμα) υπουργός και του ΠΑΣΟΚ, Γιάννης Ραγκούσης αποδείχθηκε λιγότερο προσεκτικός. Τον πλάκωσε σκάνδαλο για βίλα πολυτελείας που έκτισε με επιδοτήσεις για ευάλωτα πρόσωπα και νοικιάζει στην Πάρο. Κάτι ψέλλισε ότι ήταν νόμιμο δικαίωμα, κάτι απέδωσε στην σύζυγο και ένα υποτιθέμενο διαζύγιο (από τη σύζυγο όχι το κόμμα). Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει πιά ιδιαίτερη πολιτική σημασία.

Ούτε βέβαια κι άλλες περιπτώσεις καιροσκόπων που έφυγαν με κάποιο τρόπο από τη Νέα Δημοκρατία και προσπαθούν να σταδιοδρομήσουν στο χώρο της ακροδεξιάς. Ο «καραμανλικός» Ν. Νικολόπουλος με τον «νεοδεξιό» Μπογδάνο, κάποια Λατινοπούλου, έναν συνταξιούχο εισαγγελέα και τον απλά «τρελαμένο» Εμφιετζόγλου κάνουν, λέει, πανστρατιά. Μακάρι, μας αρέσουν οι μεγάλοι θίασοι.