Τι μας περιμένει

Ειλικρινά δεν γνωρίζω εάν πολλές φορές έχουμε αίσθηση τι συμβαίνει γύρω μας, ή εάν τελικά ο μικρόκοσμός μας είναι στο επίκεντρο του κάθε τι. Το γράφω αυτό διότι για μια ακόμη φορά ο κόσμος στην κυριολεξία καίγεται, χωρίς να γνωρίζουμε τι μας ξημερώνει στη γειτονιά μας, αλλά εμάς άλλες είναι οι προτεραιότητές μας ως πολιτικό σύστημα. Δεν ξέρω εάν ευθύνεται αυτό που κάποτε είχε πει ο αείμνηστος Σαρτζετάκης, το ότι δηλαδή είμαστε Έθνος ανάδελφο και αυτό δημιουργεί τις δικές του παρενέργειες, αλλά είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι έχουμε έναν δικό μας τρόπο για να καθορίζουμε την ατζέντα της αντιπαράθεσης.

Αυτά εισαγωγικά, διότι δεν νομίζω ότι κανείς θα ασχοληθεί στα σοβαρά με τις εξελίξεις στην Μέση Ανατολή, εάν δεν μας…ακουμπήσουν τόσο όσο για να καταλάβουμε ότι αυτό που συμβαίνει από τον Οκτώβριο του 2023 στην περιοχή μπορεί να αλλάξει τις ζωές όλων μας.
Για αυτό ας μου επιτραπεί να ασχοληθώ με τα όσα είδα να συμβαίνουν. Δεν θυμάμαι στα 40 περίπου χρόνια που είμαι σε αυτό το επάγγελμα, να έχουν πολιτική οξύτητα σε τέτοιο βαθμό, στην πολιτική ζωή του τόπου επί τόσο μακρύ διάστημα και ενώ έχουν μεσολαβήσει πολλαπλές εκλογές που έχουν παράξει εκλογικό αποτέλεσμα. Εάν κάποιος κάτσει και το σκεφτεί έχουμε το πολιτικό κλίμα στο κόκκινο από τα μέσα περίπου του 2023 και συνεχίζουμε σχεδόν καθημερινά έτσι.

Ένταση, επιθέσεις, fake ή αληθινά news πυρπολούν καθημερινά την αντιπαράθεση, που εξαιτίας και του διαδικτύου δεν λέει να σταματήσει μέρα – νύχτα. Ας ελπίσουμε ότι ο Αύγουστος που ξεκίνησε και αυτός λόγω επισυνδέσεων και υποκλοπών με ένταση, να λειτουργήσει για λίγες ημέρες κατευναστικά στην εσωτερική πολιτική σκηνή, αν και νομίζω ότι όλα αυτά δεν ακούμπησαν την ελληνική κοινωνία, που ασχολείται περισσότερο με τις διακοπές της.
Τα κόμματα φαίνεται ότι αρνούνται να συνειδητοποιήσουν τι έγινε στις ευρωεκλογές και προσπαθούν με κάθε τρόπο να στείλουν και άλλο κόσμο μακριά από τις κάλπες με την πόλωση και την οξύτητα να είναι καθημερινά στην ατζέντα και με την τακτική το ένα κόμμα να…πυροβολεί το άλλο.

Εκείνο πάντως που διαπίστωσα είναι ότι οι τόνοι ανεβαίνουν και ανεβαίνουν και η κάλπη του Ιουνίου αντί να αποσυμπιέσει τα πράγματα λειτούργησε ως καύσιμη ύλη για να ανέβει και άλλο η αντιπαράθεση εκτός ορίων. Και αναρωτιέμαι εάν αυτά συμβαίνουν δυο μήνες του καλοκαιριού, που συνήθως το σύστημα χαλαρώνει τι έχει να γίνει από το Σεπτέμβριο;
Πραγματικά είναι μια απορία, που την έχω, καθώς κρίνοντας τα πράγματα, όπως εξελίσσονται καθημερινά, δεν μπορώ να βρω τι μπορεί να αλλάξει αυτό το κλίμα καθώς μπροστά μας έχουμε και συγκρούσεις κορυφής σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.