Τι φοβάται ο αήττητος Ερντογάν
Στην σκέψη του ανθρώπου που κυβερνά πάνω από είκοσι χρόνια την Τουρκία, όλα είναι θέμα εξουσίας, κυριαρχίας, σχέσεων και συναλλαγών. Χάρη σε αυτόν τον τρόπο σκέψης κατάφερε να αλλάξει την χώρα του, να ανατρέψει το κεμαλικό κατεστημένο, να δημιουργήσει νέες συμμαχίες με ξένα κράτη και ηγέτες. Τα εργαλεία που χρησιμοποιεί είναι εθνικά και θρησκευτικά σύμβολα καθώς απευθύνεται στο συναίσθημα των ψηφοφόρων
Χαρακτηριστική της αντίληψής του είναι η αποκάλυψη που έκανε ο ίδιος στην επινίκιο ομιλία στην Άγκυρα, η οποία άρχισε μεσάνυκτα, ξημερώνοντας 29η Μαΐου, επέτειο της άλωσις της Πόλης που γιορτάζει με λαμπρότητα…
Στην θριαμβευτική ομιλία του αποκάλυψε πως δρομολόγησε την απομάκρυνση από το ΔΝΤ που ως δανειστής της χώρας καθόριζε την κυβερνητική πολιτική. «Συνάντησα στο Νταβός, είπε, τον πρόεδρο του ΔΝΤ, την εποχή που το χρέος μας στον Οργανισμό ήταν 23,5 δισ. δολ και του είπα: Εσύ εισπράττεις τις δόσεις του δανείου και δεν μπορείς να επεμβαίνεις στην πολιτική μοίρα της χώρας. Εγώ είμαι επικεφαλής της χώρας κι εσύ θα εισπράττεις τις δόσεις του δανείου.»
Με την τοποθέτηση αυτή «τακτοποίησε» τις σχέσεις με το ΔΝΤ και είναι γεγονός ότι το χρέος της Τουρκίας εξοφλήθηκε το 2013 και έπαψε να έχει «ειδική σχέση» με τον διεθνή οργανισμό.
Το πρόβλημα είναι ότι τα σημερινά μεγάλα προβλήματα της Τουρκικής οικονομίας οφείλονται στην δική του πολιτική και η νέα κυβέρνησή του έχει ένα… ραντεβού με τις αγορές που κανείς δεν γνωρίζει πως θα εξελιχθεί.
Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι θα προσπαθήσει να ξεπεράσει τα προβλήματα με βάση την σκέψη του δηλαδή με ειδικές σχέσεις με χώρες όπως το Κατάρ, η Σαουδική Αραβία και η Ρωσία αλλά δεν είναι βέβαιον ότι ούτε οι χώρες αυτές ή και άλλες, μπορούν να αντιμετωπίσουν την παγκόσμια αγορά. Η τελευταία είναι μεγαλύτερη από όλους.
Η πραγματική όμως απειλή για την διακυβέρνηση Ερντογάν δεν είναι εξωτερική. Είναι ο φόβος των καθημερινών ανθρώπων, των πολιτών, ακόμα και εκείνων που τον ψήφισαν.
Την προηγούμενη εβδομάδα, πριν την αναμενόμενη επικράτηση του Ερντογάν και των συμμάχων του, απλοί άνθρωποι στις πόλεις και τα χωριά, τυπικοί καταναλωτές πήραν τα μέτρα τους. Ανεξάρτητα από πολιτικές προτιμήσεις μετέτρεψαν όσες οικονομίες είχαν σε συνάλλαγμα, χρυσό, κοσμήματα και οτιδήποτε άλλο που θα είχε αξία σε περίπτωση νέας κατάρρευσης της λίρας. Ορισμένοι πήραν δάνεια σε λίρες και επένδυσαν σε συνάλλαγμα (νόμιμα και στα όρια του νόμου…) πιστεύοντας ότι θα κερδίσουν ότι και να συμβεί.
Η αντίληψη του μέσου ανθρώπου στους θορυβώδεις δρόμους της Τουρκίας είναι ότι η σημερινή ασταθής ισορροπία της τουρκικής οικονομίας δεν είναι βιώσιμη. Και οι πολίτες σπεύσουν να λάβουν μέτρα προστασίας από την καταστροφή που φοβούνται. Οι επιλογές που κάνουν, όμως, μπορεί να σώσουν όσους τις αναλαμβάνουν, συνθέτουν ωστόσο μια εφιαλτική εικόνα για την κυβέρνηση. Η έλλειψη εμπιστοσύνης για το νόμισμα, εύκολα μετεξελίσσεται σε απουσία εμπιστοσύνης προς τις τράπεζες, έξαρση πληθωρισμού, μεγαλύτερη φοροδιαφυγή, έλλειψη προϊόντων, πανικό.
Ο πραγματικός εχθρός της νέας κυβέρνησης Ερντογάν δεν είναι η Δύση όπως του αρέσει να λέει καλλιεργώντας εθνικιστικά αισθήματα αλλά ο μέσος οικογενειάρχης που θέλει να προστατεύσει τις οικονομίες του για να επιβιώσει.
