Τι είναι το «Σύνδρομο του Δύσκαμπτου Ανθρώπου» από το οποίο πάσχει η Σελίν Ντιόν

Την πρώτη της μουσική εμφάνιση έκανε η Σελίν Ντιόν στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων μετά την αποκάλυψη ότι πάσχει από το Σύνδρομο Δύσκαμπτου Ανθρώπου πριν από περίπου ενάμιση χρόνο, συγκλονίζοντας ανθρώπους σε κάθε γωνιά του κόσμου

Ο επίκουρος καθηγητής Νευρολογίας, Πάνος Σταθόπουλος, μιλώντας στην ΕΡΤ, εξήγησε ότι το συγκεκριμένο σύνδρομο «είναι μια αυτοάνοση πάθηση. Το βασικό σύμπτωμα είναι ότι οι αγωνιστές και οι ανταγωνιστές μυς, για παράδειγμα αν θεωρήσουμε αγωνιστή τον δικέφαλο, δηλαδή το μπράτσο που κάνουμε, ανταγωνιστής είναι ο τρικέφαλος. Στην πάθηση αυτή συσπώνται και οι δύο μαζί, ενώ θα έπρεπε να χαλαρώνει ο ένας και να συσπάται ο άλλος, οπότε αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχει δυσκαμψία του ανθρώπου και δυσκολία στην κίνηση. Υπάρχουν και επώδυνοι μυϊκοί σπασμοί, συχνά είναι στους μυς της σπονδυλικής στήλης, της ράχης ας πούμε.

«Θεωρούμε ότι αυτή η πάθηση είναι αυτοάνοσης αρχής επειδή υπάρχουν δύο στοιχεία. Το βασικό είναι ότι ανταποκρίνεται στην ανοσοθεραπεία και αυτό, μάλιστα, είναι κάτι που το ανακάλυψε και το προσδιόρισε ένας Έλληνας, ο καθηγητής Μαρίνος Δαλάκας, ο οποίος χορήγησε Γ σφαιρίνη στους ανθρώπους αυτούς με τυχαίο τρόπο και ανακάλυψε ότι αυτό του ωφελεί. Η Γ σφαιρίνη είναι πολλά αντισώματα από υγιείς δότες που τα χορηγούμε στον ασθενή ενδοφλέβια. Στο Σύνδρομο του Δύσκαμπτου ατόμου έχουμε αυτοαντισώματα, έναντι ενός ενζύμου που κατασκευάζει έναν νευροδιαβιβαστή, υψηλού τίτλου, αλλά αυτά τα αντισώματα δεν είναι παθογόνα», ανέφερε.

Όσον αφορά την σπανιότητα της πάθησης, ο καθηγητής υπογράμμισε ότι «είναι μια πάθηση που προσβάλει περισσότερο τις γυναίκες, σπάνια πάθηση, 1-2 στο 1.00.000 περιστατικά. Είναι πολύ σπάνιο για αυτό και είναι δύσκολο να δοθούν κονδύλια σε αυτή την έρευνα. Είναι μια πάθηση που συναντάται σε ηλικίες 20-40 ετών, δηλαδή της πρώιμης ενήλικης ζωής και της μέσης ηλικίας».

Ο ίδιος εξήγησε ότι «δεν υπάρχει ίαση, δηλαδή δεν μπορεί να πάρει κάποιος μια αντιβίωση. Στα αυτοάνοσα είναι δύσκολο να «ξεριζώσεις» το πρόβλημα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δε μπορεί να βοηθήσεις, μπορείς να κάνεις ανοσοθεραπεία, αλλά και συμπωματική θεραπεία, δηλαδή θεραπεία για τα συμπτώματα, δηλαδή για τους επώδυνους μυϊκούς σπασμούς, τους σπασμούς των αγωνιστών και των ανταγωνιστών που δυσκολεύουν την κίνηση, μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε με φάρμακα που δρουν μειώνοντας την σπαστικότητα».