Τι είναι η Συνεπιμέλεια και γιατί τόση διαφήμιση
Επειδή η παρατηρητικότητα είναι βάσανο, εδώ και 6 μήνες δεν υπάρχει γέφυρα στην Αττική που να μην έχει αναρτηθεί αεροπανό ή να μην έχουν γραφτεί συνθήματα υπέρ της «Συνεπιμέλειας». «Ίσος χρόνος και στους δύο γονείς» και συναφή συνθήματα παντού. Είναι αξιοσημείωτη η «επιμονή» και η έκταση της υπαίθριας καμπάνιας. Όλο αυτό το διάστημα κανένα πανό δεν ξεκρεμάστηκε για να μπει μια άλλη επαγγελματική διαφήμιση ή ένα άλλο μπάνερ για οτιδήποτε. Εντυπωσιακό. Το κίνημα των μπαμπάδων αποδεικνύεται διεισδυτικό για να μην γράψω ισχυρό. Ακόμα και σε κάποιες ψυχαγωγικές τηλεοπτικές εκπομπές τελευταία εκεί που παίζουν κάποιο ρεπορτάζ από τη διεθνή σόουμπιζ ξαφνικά οι πανελίστριες/ες γυρίζουν τη συζήτηση θετικά στη Συνεπιμέλεια και στις αλλαγές που πρέπει να γίνουν.
Στην αναθεώρηση δηλαδή των διατάξεων του Οικογενειακού Δικαίου, το οποίο δεν έχει αλλάξει στη χώρα μας από το 1983 και θεωρείται από τα πιο καλοφτιαγμένα σε όλη την Ευρώπη.
Στην αναθεώρηση έχουν προταθεί διάφορες επίμαχες διατυπώσεις που προβλέπουν ότι και οι δύο γονείς θα έχουν λόγο σε σοβαρές αποφάσεις, μη επαναλαμβανόμενες, οι οποίες αφορούν το μέλλον του παιδιού τους (επιλογή σχολείου, ονοματοδοσία, τόπος διαμονής!! κλπ), ακόμη κι αν ο ένας ασκεί την επιμέλεια, με δικαστική απόφαση.
Προβλέψεις κυρίως υπέρ των γονέων πού δεν διαμένουν με το τέκνο και αίρουν ένα έως τώρα σαφώς καθορισμένο πλαίσιο επικοινωνίας και προγράμματος. Θα προβλέπεται για παράδειγμα μίνιμουμ 1/3 στο χρόνο επικοινωνίας με τα τέκνα και για τους δύο γονείς αλλά όχι σταθερό δίνοντας τη δυνατότητα στον γονέα που δεν διαμένει με το παιδί, τον ένα μήνα να μπορεί να το βλέπει π.χ 10 μέρες αλλά τον επόμενο να έχει την ευχέρεια να μην ενδιαφερθεί ούτε για μία μέρα. Και βέβαια όλες οι αλλαγές προφανώς αφορούν περιπτώσεις γονέων που βρίσκονται σε σύγκρουση καθώς εκείνοι που λειτουργούν συναινετικά και μετά το διαζύγιο, δεν χρειάζονται νόμους και αλλαγές «ο κόσμος να χαλάσει»
Ειδικά η εισαγωγή του όρου «κακή άσκηση γονικής μέριμνας» και μάλιστα με 6 πιθανές αιτίες ανοίγει τον ασκό του αιόλου.
Είναι προφανές ότι στο Υπουργείο αλλά και στα κόμματα ασκούνται σφοδρές πιέσεις για ρυθμίσεις σχετικά με την επιμέλεια. Και είναι βέβαια θετικό για την Δημοκρατία μας, να ασκείται πίεση από κοινωνικές ομάδες και φορείς στην εκάστοτε εξουσία για αλλαγές όπως συμβαίνει με το κίνημα των μπαμπάδων υπέρ των δικαιωμάτων του παιδιού δια μέσω και του συλλόγου «Ενεργοί μπαμπάδες». Απλά καταθέτω την άποψη ότι με εντυπωσιάζει η καμπάνια, η έκτασή της και πόσο τα κόμματα και η κυβέρνηση έχουν ασχοληθεί με το θέμα που είναι μεν φλέγον αλλά τυγχάνει δυσανάλογα, με άλλες κοινωνικές διεκδικήσεις, μεγάλης διαφημιστικής προβολής. Πρόσφατα οι πιέσεις έφτασαν μέχρι και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό στον οποίο εστάλη επιστολή υπέρ των αλλαγών ενώ υπήρξε τηλεδιάσκεψη και σε υψηλό επίπεδο στο Μέγαρο Μαξίμου όπου βέβαια δεν λείπουν και οι ενστάσεις, από στελέχη που έχουν καλές νομικές γνώσεις, για την πρεμούρα υπέρ των αλλαγών που επιγραμματικά προανέφερα.
Δεν έλλειψαν επίσης νωρίτερα και οι φωνές από φεμινιστικές οργανώσεις και μεμονωμένες (το τονίζω) φωνές της αντιπολίτευσης ότι το σχέδιο νόμου που συζητείται και αφορά στη Συνεπιμέλεια είχε αρχικά άγνωστη πηγή σύνταξης, μια αιτιολογική έκθεση μόλις μιας σελίδας, συγχέει έως εξισώνει τη γονική μέριμνα με την επιμέλεια και στο βάθος αφήνει παράθυρο για την αμφισβήτηση του ύψους της διατροφής που είναι και η ταμπακιέρα.
Ειδικά σε κάποιες περιπτώσεις πολύκροτων διαζυγίων όπου καταβάλλονται υπέρογκα ποσά και το διακύβευμα είναι μεγάλο και οικονομικά. Οι αλλαγές που κυοφορούνται σε κάποιες περιπτώσεις θα φέρουν περαιτέρω προστριβές σε ήδη βεβαρημένες σχέσεις πρώην ζευγαριών που θα καταλήγουν και πάλι στη Δικαιοσύνη, όπου ως συνήθως ο ασθενέστερος οικονομικά γονέας, αδυνατώντας να ακολουθήσει τον/την πρώην σύζυγο στον πολυδάπανο δικαστικό λαβύρινθο, θα υποκύπτει..
Χρειάζεται προσοχή από το Υπουργείο Δικαιοσύνης που πάντως είναι συνηθισμένο σε πιέσεις πάδης φύσεως και δεν έχει λόγο να μη δει την υπόθεση, καθαρά και ακριβοδίκαια.
