«Τι είδα στην άλλη άκρη» - Η εξομολόγηση μιας γυναίκας που ήταν κλινικά νεκρή για 24 λεπτά

Μια 50χρονη γυναίκα που «πέθανε» για 24 λεπτά, ενώ συμμετείχε σε σχολικό αγώνα δρόμου αποκάλυψε τι ένιωσε και τι είδε «στην άλλη πλευρά». Η Tessa Romero, η οποία έχει γράψει βιβλίο για τη ανατριχιαστική εμπειρία της, λέει ότι η δοκιμασία την έκανε να μην φοβάται πλέον το θάνατο. Η κοινωνιολόγος, η οποία ζει στη νότια Ισπανία, άφηνε τις κόρες της στο σχολείο όταν υπέστη ύποπτη αιφνίδια καρδιακή ανακοπή.

Ένα ασθενοφόρο έφτασε μετά από 24 λεπτά, αφηγείται η κ. Romero στο βιβλίο της «24 λεπτά στην άλλη πλευρά: Living Without Fear of Death», προσθέτοντας ότι αργότερα οι γιατροί της είπαν ότι η καρδιά της είχε σταματήσει να χτυπάει για όλο αυτό το διάστημα.

«Θυμάμαι να αιωρούμαι πάνω από το ταβάνι»

Σύμφωνα με δημοσίευμα της Daily Mail, η Romero πρόσθεσε ότι οι γιατροί δεν ήταν σίγουροι για το τι είχε συμβεί: «Τους άκουσα να μιλούν για... οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου (καρδιακή προσβολή) και αιφνίδια καρδιακή ανακοπή. Αναπολώντας τις στιγμές της στην «άλλη πλευρά», η κ. Romero, η οποία έδινε μάχη με μια σπάνια ασθένεια εκείνη την εποχή, λέει:

«Το πρώτο πράγμα που ένιωσα ήταν απέραντη γαλήνη. Για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, δεν υπήρχε πια σωματικός ή συναισθηματικός πόνος - τα βάσανα είχαν τελειώσει. Ένιωσα βαθιά ανακούφιση, σαν να είχε φύγει ένα τεράστιο βάρος από πάνω μου. Θυμάμαι να αιωρούμαι πάνω από το ταβάνι και να κοιτάζω τη σκηνή. Μπορούσα να δω το πήγαινε - έλα της μικρής κλινικής στην οποία βρισκόμουν - και μπορούσα να δω τις μικρές μου κόρες στην αίθουσα αναμονής. Είδα ένα πτώμα να κείτεται εκεί. Ήταν μπερδεμένο γιατί δεν είχα επίγνωση ότι ήμουν νεκρή. Ήξερα ότι ένιωθα ζωντανή, ξύπνια και με συνείδηση. Αλλά δεν καταλάβαινα γιατί κανείς δεν με έβλεπε ή δεν με άκουγε. Δεν πίστευα σε τέτοιου είδους φαινόμενα (πριν) - αλλά όταν ξύπνησα, ήξερα με απόλυτη βεβαιότητα ότι αυτό που είχα βιώσει δεν ήταν όνειρο. Ήταν πραγματικό. Τα πάντα γύρω μου ήταν διαφορετικά. Είχα μια πολύ παράξενη αίσθηση, σαν ο κόσμος να είχε περάσει από ένα φίλτρο αντίκα. Ήταν σαν ο χρόνος να μην λειτουργούσε πλέον με τον ίδιο τρόπο. Τα πάντα έμοιαζαν πιο αργά, πιο πυκνά, πιο φορτισμένα με νόημα».

Η κ. Romero πάλευε με σοβαρή ασθένεια για αρκετούς μήνες πριν από την παραλίγο εμπειρία του θανάτου.

Παρά τις πολυάριθμες ιατρικές έρευνες, δεν μπόρεσαν να της δώσουν όνομα για την κατάστασή της.

Η Tessa δήλωσε: «Οι γιατροί δεν μπορούσαν να προσδιορίσουν τι ακριβώς μου συνέβαινε. Έκαναν όλων των ειδών τις εξετάσεις, αλλά καμία από αυτές δεν έδωσε σαφείς απαντήσεις. Το σώμα μου αποτύγχανε και δεν μπορούσαν να βρουν μια συγκεκριμένη αιτία. Ήταν μια πολύ οδυνηρή περίοδος επειδή ένιωθα όλο και χειρότερα - και κανείς δεν μπορούσε να εξηγήσει το γιατί. Ήρθαν σε επαφή μαζί μου χειρουργοί, νευρολόγοι και επιστήμονες που μελετούν τέτοιου είδους φαινόμενα. Πολλοί από αυτούς συμφωνούν σε κάτι πολύ αποκαλυπτικό - ότι η ασθένειά μου ήταν πιθανώς μια σωματική εκδήλωση των συναισθημάτων μου. Εκείνη την εποχή, περνούσα την πιο δύσκολη φάση της ζωής μου. Μερικές φορές, αυτό που δεν καταφέρνουμε να αφήσουμε να βγει από μέσα μας, καταλήγει να φωνάζει το σώμα μας έξω. Η εμπειρία αυτή άλλαξε εντελώς την προοπτική της Tessa για τη ζωή - και τον θάνατο».

Κατάλαβα ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος

Πρόσθεσε: «Πριν, ένιωθα έναν βαθύ φόβο για τον θάνατο. Τον έβλεπα ως κάτι σκοτεινό, αβέβαιο και επώδυνο. Μετά από αυτό που βίωσα, κατάλαβα ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος, αλλά μια μετάβαση. Είναι σαν να περνάς μια πόρτα σε ένα μέρος όπου όλα έχουν νόημα, όπου η αγάπη και η ειρήνη περιβάλλουν τα πάντα. Δεν τον φοβάμαι πλέον. Αντιθέτως, νιώθω μια βαθιά γαλήνη γνωρίζοντας ότι η ζωή συνεχίζεται πέρα από αυτό που βλέπουμε, ότι δεν είμαστε μόνοι και ότι μας αγαπούν άπειρα. Οι εμπειρίες ότι βλέπεις και ακούς πράγματα ενώ είσαι κλινικά νεκρός έχουν κάποια επιστημονική βάση».

Εδώ και χρόνια μελέτες έχουν δείξει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος εξακολουθεί να λειτουργεί κανονικά για ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μετά τη διακοπή της καρδιάς, αν και φαίνεται να έχει σταματήσει τη δραστηριότητά του στις τακτικές σαρώσεις.

Η έρευνα έχει επίσης αποκαλύψει ότι ο εγκέφαλος μπορεί να εξακολουθεί να παρουσιάζει σποραδικές εκρήξεις δραστηριότητας ακόμη και μετά από μία ώρα χωρίς οξυγόνο, κατά τη διάρκεια της ανάνηψης.

Τέτοιες ανακαλύψεις οδήγησαν ορισμένους γιατρούς να ζητήσουν την αναθεώρηση της συνήθους πρακτικής που ορίζει ότι οι άνθρωποι πρέπει να κηρύσσονται νεκροί μετά από τρία έως πέντε λεπτά στέρησης οξυγόνου στον εγκέφαλο, καθώς οι ασθενείς αυτοί θα μπορούσαν θεωρητικά να αναζωογονηθούν.

Στο παρελθόν άνθρωποι έχουν διηγηθεί στη MailOnline εξωσωματικές εμπειρίες, όπως το να βλέπουν λαμπερά φώτα στο τέλος ενός τούνελ ή να συναντούν αποθανόντες συγγενείς.

Άλλοι, εν τω μεταξύ, έχουν επίσης θυμηθεί ότι είδαν μια ουράνια μεταθανάτια ζωή.

Ενώ οι αποδείξεις για το ότι κάτι συμβαίνει στους εγκεφάλους μετά τον κλινικό θάνατο εξακολουθούν να διερευνώνται, το γιατί ακριβώς τόσοι πολλοί άνθρωποι έχουν παρόμοιες εμπειρίες παραμένει ένα θέμα που αποτελεί αντικείμενο διαφωνίας μεταξύ των ειδικών.

Ορισμένοι θεωρούν ότι καθώς ο εγκέφαλος υφίσταται αυτές τις αλλαγές ουσιαστικά τα «φρένα» βγαίνουν από το σύστημα και αυτό ανοίγει την αντίληψή μας σε απίστευτα διαυγείς και ζωντανές εμπειρίες αποθηκευμένων αναμνήσεων από τη ζωή μας.

Ωστόσο, αυτό είναι μόνο μια θεωρία και άλλοι ειδικοί το αμφισβητούν.