Θεσσαλονίκη: Αποζημίωση 136.000 ευρώ για τον θάνατο πολίτη από πτώση κλαδιού

Το Διοικητικό Εφετείο της Θεσσαλονίκης επιδίκασε αποζημίωση για τον θάνατο ενός πολίτη, ο οποίος προήλθε από την πτώση κλαδιού! Ουσιαστικά, αναγνώρισε πως υπήρξε αστική ευθύνη του Δημοσίου από τις παραλείψεις του δήμου για συντήρηση, επίβλεψη και ασφαλή χρήση των χώρων πρασίνου και των κοινόχρηστων χώρων.

Το δικαστήριο, το οποίο ανέτρεψε την πρωτόδικη απόφαση, έκρινε επί της ουσίας ότι επιβάλλεται στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης ρητή υποχρέωση να προβαίνουν σε κάθε αναγκαία ενέργεια και να λαμβάνουν προληπτικά όλα τα κατάλληλα μέτρα για να αποτρέψουν την πτώση δέντρων ή κλαδιών, ώστε να εξασφαλίζεται η ασφαλής και ακίνδυνη κίνηση των πεζών και των οχημάτων.

Η υπόθεση ξεκίνησε όταν το θύμα ζήτησε να κοπεί ένα δέντρο ύψους 10-15 μέτρων που βρισκόταν ανάμεσα στην οικοδομή που κατοικούσε η κόρη του και σε παρακείμενο δρόμο αφού είχε απευθυνθεί επανειλημμένως προφορικά σε συγκεκριμένο πρόσωπο, με το οποίο τον συνέδεε προσωπική φιλία και ήταν εθελοντής στην υπηρεσία Πρασίνου του δήμου.

Τις εργασίες ανέλαβε συνεργείο του δήμου με ανυψωτικό μηχάνημα το οποίο ζήτησε από τον θανόντα να παραμείνει στο σημείο για να απομακρύνει τους περαστικούς ή αυτούς που άφηναν τα αυτοκίνητά τους.

Σημειώνεται ότι σύμφωνα με το ιστορικό της απόφασης, το θύμα δεν φορούσε προστατευτικό κράνος, στο σημείο δεν είχε τοποθετηθεί ειδική σήμανση που να προειδοποιεί διερχομένους πεζούς και αυτοκίνητα για την εκτέλεση εργασιών και επιπλέον δεν είχε γίνει περίφραξη του χώρου με δίχτυ ή με κορδέλες.

Κάποια στιγμή ο εγγονός του θύματος επιχείρησε να τον προσεγγίσει με τον θανόντα να του ζητά να σταματήσει για να είναι ασφαλής. Όταν, όμως, ο άτυχος άνδρας πλησίασε το δέντρο καθώς το αλυσοπρίονο είχε σταματήσει, συνέβη το μοιραίο καθώς χωρίς καμία προειδοποίηση, ξεκίνησαν ξανά οι εργασίες, με αποτέλεσμα να κοπεί ένα βαρύ κλαδί, το οποίο με σφοδρότητα έπεσε στο κεφάλι του τραυματίζοντάς τον θανάσιμα, μπροστά στα μάτια του ανήλικου εγγονού του.

Ο δήμος από την πλευρά του υποστήριξε ότι οι εργασίες κοπής, κλάδευσης και περιποίησης εν γένει οποιασδήποτε βλάστησης εντός των ορίων ιδιόκτητων εκτάσεων πραγματοποιούνται με μέριμνα των εκάστοτε ιδιοκτητών, οι οποίοι έχουν την ευθύνη να προμηθεύονται και τις σχετικές άδειες όταν αυτό απαιτείται, και ότι το Τμήμα Πρασίνου της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών του δήμου, βάσει του Οργανισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας του, έχει αρμοδιότητα για εργασίες κλάδευσης και κοπής δέντρων σε εκτάσεις ιδιοκτησίας του δήμου, καθώς και σε κοινόχρηστες εκτάσεις (πάρκα, πλατείες, δρόμοι, πεζοδρόμια, άλση) που βρίσκονται εντός των ορίων της διοικητικής αρμοδιότητάς του.

Επιπλέον, οι υπεύθυνοι του δήμου αντέτειναν ότι ο συγκεκριμένος εθελοντής δεν λειτουργούσε ως όργανο του δήμου κατά την ενάσκηση της δημόσιας εξουσίας που του έχει ανατεθεί αλλά διεκπεραίωνε φιλική εξυπηρέτηση. Το δικαστήριο όμως, σταθμίζοντας όλα τα πραγματικά περιστατικά, έκρινε ότι η προσφορά των υπηρεσιών εκ μέρους των δύο συγκεκριμένων προσώπων, με τη χρήση μηχανικού μέσου του δήμου, αποτελούσε πραγμάτωση της υφιστάμενης υποχρέωσής του και δεν εντασσόταν στο πλαίσιο «φιλικής εξυπηρέτησης».

Υπό αυτό το πρίσμα οι δικαστικοί λειτουργοί έκριναν ότι «υφίσταται αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ των παράνομων παραλείψεων των οργάνων του ΟΤΑ να προβούν στη λήψη των απαραίτητων μέτρων για την αποτροπή ενδεχόμενης πτώσης των κλαδιών και του θανάσιμου τραυματισμού του θύματος, ο οποίος βρισκόταν στην περιοχή κοπής του δέντρου». Και προσθέτουν πως «ο προβαλλόμενος ισχυρισμός εκ μέρους του δήμου περί έλλειψης ειδικού τεχνικού προσωπικού για το κλάδεμα του δέντρου στην υπηρεσία Πρασίνου, δεν συνιστά λόγο αποκλεισμού της αντικειμενικής ευθύνης προς αποζημίωση».

Στο «διά ταύτα» της απόφασής τους οι δικαστές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι «στοιχειοθετείται αποζημιωτική ευθύνη του δήμου», κρίνοντας ότι η πρωτόδικη απόφαση που είχε καταλήξει σε αντίθετο αποτέλεσμα είναι εσφαλμένη. Και τελικά υποχρεώνει τον δήμο να καταβάλει νομιμοτόκως, με επιτόκιο 6% από την επίδοση της αγωγής έως την εξόφληση, συνολική αποζημίωση στην οικογένεια του θανόντος 136.150 ευρώ.