Τέμπη: «Σφουγγοκωλάριοι»

Διαβάζοντας τη σχετική βιβλιογραφία ανακάλυψα ότι ο σφουγγοκωλάριος ήταν μία σημαντική θέση στα χρόνια του Βυζαντίου. Και όσο περίεργο και εάν ακούγεται σήμερα, ήταν πολλοί εκείνοι που εποφθαλμιούσαν μια τέτοια θέση. 

Ποια θέση δηλαδή; 

Του ανθρώπου που ήταν δίπλα στους αυτοκράτορες ακόμα και στις πιο ιδιαίτερες στιγμές τους. Για να τους βοηθούν εκεί που όπως λέγαμε αργότερα  «ο βασιλιάς πάει μόνος του». 

Οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη έφεραν στον αφρό της επικαιρότητας, λοιπόν, γνωστούς και άγνωστους μέχρι σήμερα «σφουγγοκωλάριους». Ξέρετε, είναι πάντα πρόσωπα ύποπτα ή πέραν πάσης υποψίας που κατά καιρούς εμφανίζονται ως οι λεγόμενοι «βασιλικότεροι του βασιλέως». 

Οι πιο θερμοί υποστηρικτές της εκάστοτε κυβέρνησης που είτε ως δημοσιογράφοι, είτε ως δημοσιολογούντες αναλαμβάνουν πάντα τη «βρώμικη δουλειά». Ή τέλος πάντων αυτήν που πιστεύουν ότι εκτελούν. Γιατί οι περισσότεροι από αυτούς, μη γελιέστε, είναι βαθιά πεπεισμένοι ότι παράγουν πολιτική και επηρεάζουν την κοινή γνώμη. Κανονικοί Δον Κιχώτες. Ζουν στον δικό τους φαντασιακό κόσμο. 

Είπαν, έγραψαν για τα Τέμπη πολλά και διάφορα. Γιατί, όπως έχουμε συμφωνήσει, σε τούτη τη χώρα είναι αδύνατον να μην έχεις άποψη για κάτι. Αν δεν έχεις άλλωστε είσαι τουλάχιστον αποτυχημένος. 

Και αφού είπαν και έγραψαν για τα Τέμπη, ως συνήθως συμβαίνει όχι τώρα αλλά τα πολλά τελευταία χρόνια, βγήκε η κυβέρνηση και τους «άδειασε» όλους κανονικά. Για τη σύνθεση των μεγάλων συγκεντρώσεων. Και για ποιο λόγο διαδήλωσαν αυτοί οι άνθρωποι. Τι άλλο θα μπορούσε να πει άλλωστε. 

Άλλα είπε το Μέγαρο Μαξίμου που βέβαια ούτε που περίμενε τέτοιο μέγα πλήθος και άλλα όσοι έσπευσαν, νωρίτερα, να κάνουν και πάλι, ατυχέστατα, τους «σφουγγοκωλάριους» της κυβέρνησης.  

Ήθελα να ήξερα δεν βαρέθηκαν να γίνονται κάθε τόσο ρεζίλι;