Τέμπη: Επιστρέφει στην Ελλάδα την Τρίτη (04/03) ο Γεράσιμος - Ο μοναδικός επιζών του πρώτου βαγονιού
Ο Γεράσιμος αναμένεται να μεταφερθεί από το Μιλάνο σε ειδικό κέντρο αποκατάστασης της Λάρισας.
Μετά από κάποιες αναπόφευκτες αναβολές, ήρθε η ώρα της επιστροφής στην Ελλάδα για τον Γεράσιμο, τον μοναδικό επιζώντα από το πρώτο βαγόνι της αμαξοστοιχίας Intercity που συγκρούστηκε με την εμπορευματική στην τραγωδία στα Τέμπη.
Ο Γεράσιμος Ιάσονας Γεωργιάδης νοσηλεύεται τους τελευταίους μήνες σε ειδικό κέντρο αποκατάστασης στο Μιλάνο, ωστόσο την Τρίτη (04/03) θα μεταφερθεί σε αντίστοιχο κέντρο στη Λάρισα, προκειμένου να συνεχίσει τη μεγάλη μάχη που δίνει.
«Ένα θαύμα το πώς γλύτωσε ο Γεράσιμος στην τραγωδία των Τεμπών! Δυο χρόνια και η καρδιά του χτυπάει δυνατά, δίνοντας τη μάχη για τη ζωή… Μεταφέρεται αύριο από το Μιλάνο στη Λάρισα και η θετική ενέργεια του καθενός μας μπορεί να ενισχύσει τον αγώνα του! Ήρωες, πραγματικά, οι γονείς του!», αναφέρει μεταξύ άλλων στη σχετική ανάρτηση που πραγματοποίησε ο δικηγόρος του πατέρα του, Λουκάς Αποστολίδης.
Στο μεταξύ, σχεδόν δύο χρόνια μετά από την τραγωδία των Τεμπών, που έστειλε στον θάνατο 57 ψυχές, ο Γεράσιμος - Ιάσονας εξακολουθεί να παραμένει σε βαθύ κώμα και η οικογένειά του περνάει τον δικό της Γολγοθά.
Η μητέρα του σε μια κατάθεση ψυχής, μιλώντας στο Star, αποκαλύπτει πως ζουν οι ίδιοι την τραγωδία. «Αυτά νιώθω, με πολύ απλά λόγια, εδώ και δύο χρόνια. Πενθώ τους 57 λαμπρούς συνανθρώπους μου, τις χαρές και τις διακρίσεις τους, τους γάμους και τους απογόνους τους που δεν θα έρθουν ποτέ. Πενθώ το μέλλον της Ελλάδας, τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, αξίες ιερές που η χώρα μου γέννησε», αναφέρει η ίδια.
Και συνεχίζει: «Έγκλημα πάνω στο έγκλημα. Παγκόσμιο ρεζίλι. Τρίζουν τα κόκαλα των 57 και των αρχαίων προγόνων. Για νομοθέτες που ευλογούν τα γένια τους και για το πώς έχει καταντήσει η δικαιοσύνη. Μαριονέτα. Κάθε βράδυ, λοιπόν, που με μια αγκαλιά καληνυχτίζουν τα παιδιά τους, να σκέφτονται και να στοιχειώνονται από το πόσες αγκαλιές είναι κενές την ίδια ώρα. Και πως η δική μου αναρωτιέται αν θα υπάρχει και αύριο. Δύο χρόνια τώρα που δεν προσομοιώνονται, δεν περιγράφονται με λόγια. Πόσο αντέχει ο άνθρωπος να βλέπει ό,τι αγαπάει να υποφέρει; 58 είναι τα θύματα. Και βάλτε τα στην νιοστή. Για τους γονείς και τα αδέλφια τους. Και τα παιδιά τους. Για όλους τους αγαπημένους τους και τους συντρόφους τους. Τους φίλους τους, τους κολλητούς. Και όλους τους τραυματίες. Για όσους δεν θα μάθουμε ποτέ. Και ακόμα ανασαίνει».
