Τέλενδος: Μια δασκάλα, ένας μαθητής - Η συγκινητή ιστορία της κυρίας Δέσποινας και του μικρού Σάββα
Η Τέλενδος είναι ένα μικρό νησάκι των Δωδεκανήσων κοντά στην Κάλυμνο με ελάχιστους κατοίκους και έναν μαθητή!
Σε ένα νησί που το χειμώνα μετρά λιγότερους από 20 κατοίκους, ο Σάββας είναι ο μοναδικός μαθητής του σχολείου και ζει εκεί με την μητέρα και τον παππού του. Το σχολείο του στην Τέλενδο, φέτος επαναλειτούργησε (μετά από ένα χρόνο) και μαζί με την δασκάλα του Δέσποινα Μιχαήλ καθημερινά προσπαθούν να γεμίσουν την καθημερινότητά τους με όμορφες εικόνες.
Ο διορισμός της εκεί αποτελεί μια πρωτόγνωρη εμπειρία για την ίδια, αλλά και συνάμα μια μεγάλη πρόκληση. Οι δυσκολίες είναι πολλές και δεδομένες, όπως σε κάθε ακριτικό τόπο, αλλά η ίδια με το χαμόγελο στα χείλη φροντίζει να τις ξεπερνάει και να εστιάζει στο πώς θα εμφυσήσει στον Σάββα, στον μοναδικό μαθητή της τάξης, την αγάπη για τη μάθηση συνάμα με τη δεδομένη του αγάπη για τη θάλασσα.
«Ο Σάββας είναι ένα εκπληκτικό παιδί. Είναι χαρούμενος με απλά πράγματα. Προσπαθώ πάντα να προσαρμόζω το μάθημα και τις δραστηριότητες μας στα ενδιαφέροντά του. Και γενικά να κάνω ότι καλύτερο μπορώ για αυτόν. Χρειάζεται όμως να έχει και ένα προαύλιο καθαρό, περιποιημένο. Να έχει δυνατότητα να παίξει. Τις προάλλες κάθισε στην τραμπάλα και έπεσε. Το καλοκαίρι έρχονται κι άλλα παιδιά στο νησί» είπε η δασκάλα του μικρού, Δέσποινα Μιχαήλ.
Την περσινή χρονιά, ο μικρός παρακολούθησε κανονικά τα μαθήματά του μέχρι το Νοέμβριο στην Τέλενδο, αλλά από εκεί και μετά μετακόμισε στην Κάλυμνο και συνέχισε εκεί τη φοίτησή του. Ωστόσο, φέτος θέλησε να συνεχίσει στο νησί του, γιατί του έλειψε. Όπως λέει μοναδική του επιθυμία, η δημιουργία ενός γηπέδου, ετσι ώστε το καλοκαίρι να περνά χρόνο με παιδιά που επισκέπτονται το ακριτικό νησί.
«Θα ήθελα να γίνει ένα γήπεδο ποδοσφαίρου. Είναι πιο καλά που είμαι μόνος μου. Ίσως θα ήθελα να έρθουν κι άλλα παιδιά αλλά μόνο δύο» είπε στην κάμερα του ΣΚΑΙ.
Σε κάθε περίπτωση αυτές οι περιπτώσεις αναδεικνύουν τόσο τη σημασία της εκπαίδευσης σε κάθε γωνιά της χώρας, όσο και τις ανισότητες που υπάρχουν μεταξύ αστικών και αγροτικών περιοχών.