Τα «πολιτικά τρίγωνα» Μητσοτάκη, Σαμαρά, Καραμανλή και τα διαζύγια - Πόσο βαθιά είναι η κρίση

Η πολιτική ιστορία συχνά παίζει περίεργα παιχνίδια. Ακόμα και στους αδαείς περί των λεπτομερειών είναι γνωστό διαχρονικά ότι τα ονόματα Μητσοτάκης και Σαμαράς δεν έβρισκαν συγκολλητική ουσία. Ωστόσο, τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι.

Αν αποτυπώσει κανείς σε ένα χαρτί γραμμές με δείκτη γύρω από το όνομα του Μεσσήνιου πολιτικού σίγουρα θα τοποθετήσει τα ονόματα: Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Ντόρα Μπακογιάννη, Κώστας Καραμανλής, Κυριάκος Μητσοτάκης.

Ας θυμηθούμε λίγο αυτούς τους σταθμούς με τα συγκεκριμένα ονόματα. Το 1992, με το «μακεδονικό» ζήτημα να καίει, ο Αντώνης Σαμαράς διαφώνησε στο συμβούλιο πολιτικών αρχηγών με τις κυβερνητικές θέσεις με αποτέλεσμα να αποπεμφθεί από τη θέση του υπουργού Εξωτερικών που κατείχε. Πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Λίγους μήνες αργότερα ο Σαμαράς παραιτείται της έδρας του και αποχωρεί από τη ΝΔ. Σύντομα ιδρύει την Πολιτική Άνοιξη, τον ακολουθούν στελέχη και βουλευτές με τελευταίο τον Γιώργο Συμπιλίδη, η αποχώρηση του οποίου στερεί από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη τη δεδηλωμένη στη Βουλή και προκαλεί την πτώση της κυβέρνησής του.

Το 1995 κι ενώ κυβερνούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, η Πολιτική Άνοιξη στήριξε την εκλογή του Κωστή Στεφανόπουλου στην Προεδρία της Δημοκρατίας κι έτσι ο Ανδρέας γλίτωσε τις πρόωρες εκλογές αφού στο στήριγμα αυτό βρήκε τις 180 ψήφους που χρειαζόταν για να ξεπεράσει τον σκόπελο. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν είχε την ευκαιρία για δεύτερη θητεία στο προεδρικό μέγαρο. Αρκετές παρασκηνιακές λεπτομέρειες και άγνωστα γεγονότα της εποχής εκείνης μπορεί να διαβάσει κανείς στα αποκαλυπτικά βιβλία με ντοκουμέντα του Ιωάννη Βαρβιτσιώτη.

Η επιστροφή

Μητσοτακικοί και Καραμανλικοί για διαφορετικούς λόγους δεν είχαν σε εκτίμηση τον Σαμαρά, ο οποίος επίσης είχε απομακρυνθεί και ψυχικά από τη Νέα Δημοκρατία. Έκτοτε, μετά από άλλες περιπέτειες ο Αντώνης Σαμαράς πέρασε χρόνια «πολιτικής εξορίας».

Στο μεταξύ η ΝΔ αλλάζει αρχηγό, ο Κώστας Καραμανλής εκλέγεται νέος πρόεδρος το 1997 μετά τον Μιλτιάδη Έβερτ και ο Σαμαράς επανέρχεται σιγά σιγά στη ΝΔ. Πρώτα με μία στήριξη στις δύσκολες εκλογές του 2000 και μετά ως ευρωβουλευτής στις Ευρωεκλογές του 2004 αφού πρώτα είχε τερματίσει τη λειτουργία της Πολιτικής Άνοιξης.

Ο Κώστας Καραμανλής είναι εκείνος που εργάζεται συστηματικά για την επάνοδο του Αντώνη Σαμαρά στη ΝΔ κι εκείνος συνεργάζεται κλείνοντας έτσι με την εκλογή του το κεφάλαιο της «πολιτικής εξορίας». Οι σχέσεις με τον Καραμανλή είναι εξαιρετικές αλλά αυτό δεν κρατά πολλά χρόνια καθώς οι εξελίξεις στη χώρα είναι ραγδαίες.

Καραμανλής και Ντόρα

Το 2009 ο Καραμανλής χάνει τις εκλογές, κινεί διαδικασίες διαδοχής του και τότε στο «παιχνίδι» μπαίνει η Ντόρα Μπακογιάννη. Σαμαράς και Μπακογιάννη κοντράρονται για τη διαδοχή της ΝΔ αναβιώνοντας έτσι την κόντρα «μητσοτακικών» και «σαμαρικών».

Ο Σαμαράς κερδίζει, τα μνημόνια ταράζουν τη χώρα, ο Γιώργος Παπανδρέου κυβερνά και η ΝΔ βρίσκεται στην αντιπολίτευση με σαφή αντιμνημονιακό προσανατολισμό. Σαμαράς και Μπακογιάννη φτάνουν στη ρήξη όταν η ίδια μετά από μία θυελλώδη συνεδρίαση στη Βουλή ψηφίζει τα μέτρα του ΔΝΤ, αντίθετα από τη γραμμή της ΝΔ. Ο Σαμαράς τη διαγράφει, η Μπακογιάννη ιδρύει τη «Δημοκρατική Συμμαχία» το 2010 και στέκεται απέναντι.

Η χώρα βασανίζεται κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά με τα γεγονότα να πυκνώνουν. Το 2012 η κυβέρνηση Παπανδρέου πέφτει, και η ΝΔ βρίσκεται διαιρεμένη. Στις πρώτες εκλογές η Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη δεν πιάνει το όριο του 3% και η χώρα έχει ανάγκη από κυβέρνηση ενώ η απειλή του ΣΥΡΙΖΑ είναι πια ορατή. Σαμαράς και Μπακογιάννη τα ξαναβρίσκουν, η ΝΔ κατεβαίνει ενωμένη στις δεύτερες εκλογές και ο Σαμαράς εκλέγεται πρωθυπουργός.

Ο Κυριάκος και ο Καραμανλής

Κάπου εδώ, μπαίνει στην εξίσωση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά και ο Κώστας Καραμανλής, ο οποίος απέχει μεν δημοσίως αλλά ασκεί κριτική στην πολιτική Σαμαρά. Ο Καραμανλής που είχε φέρει πίσω στη ΝΔ τον Σαμαρά γίνεται τώρα εσωκομματικός αντίπαλος για το περιβάλλον του Μεσσήνιου πολιτικού και οι φλόγες ανάβουν ξανά. Άλλωστε και οι σχέσεις με την Ντόρα Μπακογιάννη ήταν τυπικές και καθαρά πολιτικές λόγω της συγκυρίας.

Ο Σαμαράς αποφασίζει να υπουργοποιήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη που ήταν ήδη βουλευτής από το 2004 αλλάζοντας έτσι τους γνωστούς συσχετισμούς του με την οικογένεια. Μπορεί με την Μπακογιάννη να μην ήρθαν ποτέ κοντά, όμως ο Κυριάκος δίνει τον καλύτερό του εαυτό στην κυβέρνηση Σαμαρά, ο Αντώνης τον στηρίζει και έπειτα η πολιτική μοίρα παίζει ένα ακόμα παιχνίδι.

Kyriakos for president

Οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές, τα μνημόνια διαδέχονται το ένα το άλλο και η κυβέρνηση Σαμαρά πέφτει το 2015 λόγω του σκοπέλου των προεδρικών εκλογών. Μετά από μπόλικο παρασκήνιο ο Σαμαράς κινεί διαδικασίες διαδοχής, και είναι κοινό μυστικό στο εσωτερικό της ΝΔ ότι στηρίζει την υποψηφιότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη απέναντι στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη.

Σε αυτή τη χρονική στιγμή έχουν διαταραχθεί οι σχέσεις Σαμαρά - Καραμανλή - Ντόρας ενώ αντίθετα σφυρηλατούνται οι σχέσεις Σαμαρά - Μητσοτάκη. Ο Κυριάκος εκλέγεται και μία σειρά γεγονότων φέρνουν εκ νέου ανατροπές. Ο Σαμαράς απομακρύνεται από τον Μητσοτάκη ενώ έρχεται το αναπάντεχο: Με αφορμή μία σειρά θεμάτων και κυρίως τα εθνικά Σαμαράς και Καραμανλής έρχονται κοντά και κάνουν και κοινές εμφανίσεις με αυστηρή κριτική σχεδόν για το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής Μητσοτάκη, με τον Καραμανλή να έχει αποχωρήσει από την ενεργό πολιτική.

Η νέα κρίση

Η χθεσινή απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν ήταν εύκολη. Ο ίδιος λέει στους συνομιλητές του ότι δεν του άφησε καμία ευκαιρία και ότι η στάση Σαμαρά έδειχνε ότι επεδίωκε τη ρήξη.

Ήδη, στις τάξεις των βουλευτών και των στελεχών της ΝΔ έχει αναβιώσει μία κόντρα βγαλμένη από τα παλιά. «Μητσοτακικοί», «σαμαρικοί» και «καραμανλικοί» βρίσκονται ξανά σε κόντρα χωρίς ωστόσο αυτή να έχει τα χαρακτηριστικά ή την ένταση του παρελθόντος.

Μπορεί η φλόγα να γίνει φωτιά; Αυτή τη στιγμή το μόνο που μπορεί κανείς να πει είναι ότι υπάρχουν δύο καταλυτικοί παράγοντες: οι επιδόσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη και η πορεία της αντιπολίτευσης.

Διαχρονικά, η ΝΔ έχει δείξει ότι έχει ισχυρά αντανακλαστικά απέναντι σε οποιαδήποτε απειλή σοβαρής διάσπασης. Η ΝΔ είναι το μόνο κόμμα όπου όλοι γνωρίζουν πια καλά ότι κάθε προσπάθεια τεμαχισμού της δεν αποδίδει καρπούς. Η Πολιτική Άνοιξη του Σαμαρά, το Κίνημα Ελευθέρων Πολιτών του Δ. Αβραμόπουλου, η Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη έως και πιο πίσω στη ΔΗΑΝΑ του Κωστή Στεφανόπουλου, η Νέα Δημοκρατία άντεξε. Ακόμα και όταν διεγράφησαν από τη ΝΔ 21 βουλευτές που διαφώνησαν με τα προς ψήφιση μέτρα της κυβέρνησης Παπαδήμου και γεννήθηκαν οι ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου το κόμμα άντεξε.

Προφανώς, το αίσθημα αυτοσυντήρησης είναι ισχυρό και αυτή τη στιγμή δεν είναι ορατό κάποιο σοβαρό πρόβλημα που θα διαταράξει την πορεία της Νέας Δημοκρατίας και κατ’ επέκταση της κυβέρνησης. Ωστόσο, αυτό που είναι σίγουρο είναι πως η πτήση θα έχει πια αναταράξεις και οι δύο συνισταμένες που καθορίζουν την πορεία στο μέλλον μπορούν να προκαλέσουν εξελίξεις.

Ο χρόνος είναι αρκετός μέχρι τις επόμενες εκλογές αλλά τώρα ισχύουν άλλα μέτρα και σταθμά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να καλείται να γύρει το ζύγι υπέρ μίας νέας επικράτησης της ΝΔ απέναντι στους πολιτικούς της αντιπάλους.