ΣΥΡΙΖΑ - Νέα Αριστερά: Πολιτικό χάσμα στη Βουλή, ο Προϋπολογισμός ράγισε (;) το γυαλί

Το πολιτικό χάσμα που χωρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά, φανερώθηκε κατά τη διάρκεια της συζήτησης επί του Προϋπολογισμού, καθιστώντας ακόμα πιο δύσκολη την προσπάθεια συνεννόησης ανάμεσα στα δύο κόμματα, δείχνοντας ότι η περσινή διάσπαση δεν ήταν ζήτημα ενός και μόνο προσώπου, αλλά είχε πολύ βαθύτερα αίτια.

Δύο ψυχές

Όπως φάνηκε ξεκάθαρα μετά την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα, στο εσωτερικό της Κουμουνδούρου συνυπήρχαν δύο διαφορετικές στρατηγικές. Η πρώτη, εκφράστηκε από την ετερόκλητη συμμαχία παραγόντων του κόμματος, η οποία στήριξε -και στη συνέχεια ανέτρεψε- μέσω των μηχανισμών της, τον Στέφανο Κασσελάκη. Ως στόχο είχε τη λεγόμενη «διεύρυνση προς το Κέντρο», με κάθε κόστος.  

Η δεύτερη, εκφράστηκε από τα πρόσωπα που στήριξαν την Έφη Αχτσιόγλου και αναζητούσε την επανατοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ στα αριστερά του πολιτικού συστήματος, αλλά πάντα ως κυβερνητική δύναμη – ανεξαρτήτως αν τα πρόσωπα αυτά παρέμειναν στο κόμμα ή αποχώρησαν με τη Νέα Αριστερά.

Έκτοτε, μεσολάβησαν πολλά. Ο ΣΥΡΙΖΑ διασπάστηκε δύο φορές μέσα σε έναν χρόνο, απώλεσε τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και παλεύει να ανασυγκροτηθεί. Όμως, στη συζήτηση επί του Προϋπολογισμού, αυτή η διαχωριστική τομή ανάμεσα στους μέχρι πρότινος συντρόφους, ήταν για ακόμα μια φορά εμφανέστατη.

Σημείο τομής οι αμυντικές δαπάνες

Το σημείο στο οποίο έγινε σαφής η διαφορετική προσέγγιση σε θέματα στρατηγικής σημασίας, ήταν η επιλογή της Κουμουνδούρου να υπερψηφίσει τις αμυντικές δαπάνες. Και μάλιστα, με δυναμική παρέμβαση του Σωκράτη Φάμελλου. 

Η επιλογή αυτή, προκάλεσε την έντονη αντίδραση της Νέας Αριστεράς και του Αλέξη Χαρίτση, ο οποίος χρησιμοποίησε σκληρή γλώσσα εναντίον της Κουμουνδούρου. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, στις δύο παρεμβάσεις που πραγματοποίησε στη Βουλή, είπε ότι το πρώην κόμμα του έχει γίνει παρακολούθημα του ΠΑΣΟΚ και του Στέφανου Κασσελάκη.

Στο σημείο αυτό, αξίζει να σημειωθεί ότι τρεις από τους «επίφοβους» βουλευτές για αποχώρηση βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ο Βασίλης Κόκκαλης, ο Γιώργος Γαβρήλος και η Νίνα Κασιμάτη, τάχθηκαν υπέρ της ψήφισης των αμυντικών δαπανών. Και δεν είναι λίγοι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι ένας από τους λόγους που οδήγησαν τον Σωκράτη Φάμελλο στο «ναι», ήταν και αυτός. Μοιραία, κάθε άλλο παρά αδικαιολόγητη ήταν η αναταραχή που δημιουργήθηκε αργά χθες το βράδυ με την ψήφο του Αλέξη Τσίπρα. 

Στο διά ταύτα, ο Αλέξης Χαρίτσης, σημείωσε πως «θα χαλάσουμε στα εξοπλιστικά το ευχάριστο κλίμα συναίνεσης με ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΑΣΟΚ που ασμένως υπερψηφίζει, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ. Τελικά ο νέος πρόεδρος ακολουθεί την καταστροφική γραμμή του προηγούμενου. Σαν να μην άλλαξε τίποτα». 

Από την πλευρά του, ο Σωκράτης Φάμελλος, σε σαφώς χαμηλότερους τόνους, υπερασπίστηκε την απόφαση του να μην καταψηφίσει τις αμυντικές δαπάνες, υπογραμμίζοντας πως η θετική ψήφος του ΣΥΡΙΖΑ αφορά την στήριξη της εθνικής ασφάλειας και της άμυνας. Αλλά όχι όλων των επιλογών της κυβέρνησης στο θέμα αυτό.  

«Ράγισε το γυαλί;»

Μετά τα όσα μεσολάβησαν τις τελευταίες ώρες, γεννιέται εύλογα το ερώτημα αν πλέον υπάρχει περιθώριο συνάντησης των δύο κομμάτων. Δεν έχουν, άλλωστε, περάσει παρά μόνο λίγες ημέρες από τότε που ορισμένα στελέχη της Κουμουνδούρου έθεταν επί τάπητος ακόμα και το σενάριο της συγχώνευσης των Κοινοβουλευτικών Ομάδων των δύο κομμάτων.

Συμπερασματικά, φαίνεται ότι τη δεδομένη στιγμή υψώνεται ξανά ένας «τοίχος» μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς. Και γίνεται σαφές ότι οι βαθιές αιτίες της περσινής διάσπασης, δεν έχουν ακόμα αμβλυνθεί – και ας ισχυρίζονταν ορισμένοι ότι το πρόβλημα ήταν η παρουσία Κασσελάκη.

Πάντως, από την Κουμουνδούρου επιμένουν ότι δεν πρέπει αυτό το θέμα να μεγαλοποιηθεί. Αντίθετα, ο Σωκράτης Φάμελλος είπε ότι άμεσα θα πρέπει να ξεκινήσουν οι συζητήσεις για το μέλλον της παράταξης και για τη δημιουργία ενός μετώπου απέναντι στη Νέα Δημοκρατία. Για την ανάγκη ενός «Λαϊκού Μετώπου», μίλησε και ο Αλέξης Χαρίτσης.

Οι όποιες συζητήσεις γίνονταν μεμονωμένα μεταξύ στελεχών των δύο κομμάτων, θα «παγώσουν» μετά τη θετική ψήφο του ΣΥΡΙΖΑ στις αμυντικές δαπάνες. Πλέον, όμως, ουδείς είναι σε θέση να πει με βεβαιότητα ότι θα συντρέξουν ξανά οι κατάλληλες προϋποθέσεις για κοινή δράση των δύο κομμάτων.