ΣΥΡΙΖΑ: «Ανεμομαζώματα – διαβολοσκορπίσματα»
«Από το ρε που μπλέξαμε, που λέγαμε όταν εκλέξαμε τον Κασσελάκη πρόεδρο, τώρα φτάσαμε στο ρε που καταντήσαμε», μου είπε φίλος από τα φοιτητικά χρόνια, στέλεχος του χώρου της «ανανεωτικής αριστεράς», όπως ο ίδιος συνεχίζει να προσδιορίζει τον χώρο του Σύριζα. Η φράση του αυτή και η γενικότερη απογοήτευση του (ενός ανθρώπου που είναι στον χώρο από τα 16 χρόνια του και επι κυβέρνησης Σύριζα ήταν σε πολύ κομβική κυβερνητική θέση), φαίνεται να εκφράζει μια μεγάλη μερίδα στελεχών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ανθρώπους που δεν είδαν με καλό μάτι την (μέσω προώθησης Τσίπρα) εκλογή του κ. Κασσελάκη, ενός αγνώστου, στην ηγεσία του κόμματος του.
Ανθρώπους που ναι μεν δεν ταυτίσθηκαν με τον Κασσελάκη και τις ιδέες του (αν δηλαδή έχει συγκροτημένες ιδέες για το τι ακριβώς θέλει), όμως έβλεπαν πως και η άλλη πλευρά, η «κομματική γραφειοκρατία» που είχε καταντήσει και γραφική, δεν μπορούσε να δώσει διέξοδο στον χώρο.
Όλοι αυτοί όμως, που τώρα είναι απογοητευμένοι, εκνευρισμένοι ή έτοιμοι να τα παρατήσουν όλα και να πάνε σπίτι τους, δεν μπορούν ή καλύτερα δεν θέλουν να δουν την πραγματικότητα. Να καταλάβουν, πως ο πολιτικός τους χώρος, έτσι όπως εξελίχθηκε τα τελευταία 15-20 χρόνια, δεν μπορούσε να αποτελέσει κανενός είδους εναλλακτική για την χώρα. Όπως και δεν μπορεί να αποτελέσει και τώρα, ανεξαρτήτως αρχηγού. Δεν θέλουν να δεχθούν πως η άνοδος των ποσοστών του Σύριζα και η ανάληψη της εξουσίας, δεν ήταν τίποτε άλλο από «ανεμομαζώματα» που λέει ο λαός.
Δεν θέλουν να δεχθούν πως η από το 2012 άνοδος, με γεωμετρική πρόοδο, των ποσοστών του κόμματος τους, στηρίχθηκε κυριολεκτικά σε μια αντίδραση των πολιτών για την οικονομική κρίση που ήλθε βίαια στα τραγικά λάθη τα τελευταία χρονιά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και στον άκρατο λαϊκισμό και καιροσκοπισμό, του Αλέξη Τσίπρα και της ομάδας του, εκείνο το διάστημα.
Δεν μπορούν να δεχθούν πως η διακυβέρνηση της χώρας από τους» μαθητευόμενους μάγους» του κόμματος τους, ήταν μια τραγωδία σε όλα τα επίπεδα. Αλλά παράλληλα (και ευτυχώς) ήταν μια μεγάλη και «χειροπιαστή» από όλους απόδειξη πως «οι προοδευτικές λύσεις «με ένα νόμο και ένα άρθρο», όχι ήταν απλώς ψέματα, αλλά οδήγησαν την χώρα και στο χείλος της καταστροφής.
Ήταν λοιπόν φυσικό, ο ελληνικός λαός, μετά το μάθημα που πήρε από την διακυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ, να απομακρύνεται από τον χώρο αυτό. Ένα πολιτικό χώρο που δεν φαίνεται ούτε από την πρώτη, το 2019, ούτε από την δεύτερη, το 2023, ήττα να κατάλαβε τίποτα. Θεωρήσαν όλοι στον χώρο αυτό πως «δεν αρμενίζουν στραβά αλλά ο γιαλός είναι στραβός». Και όπως είναι φυσικό, όταν τα βάζεις με την πραγματικότητα, πέφτεις πάνω της και σπας τα μούτρα σου.
Αυτό έγινε στον Σύριζα, στις εκλογές του 2023. Χτύπησαν για δεύτερη φορά στον τοίχο της πραγματικότητας, αλλά δεν έβαλαν μυαλό. Οδηγήθηκαν και πάλι σε λύσεις «μεσσία». Όπως και με τον Αλ Τσίπρα.
Ανακαλύφθηκε ο Στ. Κασσελάκης και τον οδήγησαν στην ηγεσία του κόμματος, άλλοι γιατί πίστεψαν ότι «μπορεί να κάνει το θαύμα» και άλλοι, μόνον και μόνον για να μην βγει ο αντίπαλος τους (και βλέπουμε).
Οπότε ένα χρόνο μετά, το κόμμα όχι μόνον δεν έχει βρει βηματισμό , αλλά αδυνατεί έστω και να μπουσουλίσει. Και όχι γιατί δεν θέλουν, αλλά γιατί δεν μπορούν. Γιατί οι οποίες ιδέες έχουν, συνήθως ιδεοληπτικές ή αιθεροβάμονες, δεν «πουλάνε» πια στον μέσο πολίτη που «έπαθε και έμαθε».
Τώρα λοιπόν, αντί να κάνουν αυτοκριτική, αντί να ζητήσουν καμμιά συγγνώμη από τους ψηφοφόρους τους τουλάχιστον (αν όχι από όλους του Έλληνες πολίτες) τους φταίει ο Κασσελάκης, που αυτοί ανέβασαν στον θρόνο της ηγεσίας. Μόνον που το πρόβλημα του χώρου αυτού, δεν είναι ούτε ο Κασσελάκης, ούτε αν θα έχει πιο μαχητική, πιο αριστερή ή οτιδήποτε άλλο γραμμή.
Το πρόβλημα είναι πως οι απόψεις του χώρου αυτού, δεν εκφράζουν σημαντικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Γι αυτό με Κασσελάκη ή χωρίς Κασσελάκη, η πορεία φαίνεται πως είναι προδιαγεγραμμένη, προς τα μονοψήφια ποσοστά. Είναι αυτό που λέει ο λαός «ανεμομαζώματα – διαβολοσκορπίσματα»…
