Συνταξιούχος καθηγητής Πληροφορικής προετοιμάζει μαθητές για τις Πανελλαδικές, αφιλοκερδώς

«Ο όρος εθελοντισμός αναφέρεται στην ηθελημένη παροχή υπηρεσιών χωρίς το κίνητρο της υλικής ανταμοιβής, προς όφελος της κοινωνίας. Ο εθελοντισμός δεν είναι υποχρεωτικός, δηλαδή στηρίζεται στην αυτόβουλη συμμετοχή του ενεργού πολίτη.» Αυτός είναι ο όρος και αυτή είναι η έννοια. Αυτό ακριβώς δηλαδή, που εκφράζει με τις πράξεις του ο συνταξιούχος καθηγητής Πληροφορικής, Αστέριος Φανίκος, που προετοιμάζει μαθητές λυκείου για τις Πανελλαδικές, αφιλοκερδώς. Μόνο που στη δική του περίπτωση ο εθελοντισμός εκτός από νοιάξιμο, κρύβει μεράκι και πολλή αγάπη για τα παιδιά και τον τόπο του, το Πουρνάρι του δήμου Τεμπών…

«Το χωριό στο οποίο μένω εδώ και πέντε χρόνια που έφυγα από Λάρισα, αποτελεί συνέχεια του κεντρικού χωριού που λέγεται Συκούριο. Είναι στα 15 με 20 χλμ. από τη Λάρισα. Πώς το αποφάσισα…Πρώτον, τα παιδιά το χρειάζονται. Δεύτερον, εγώ πλέον γνωρίζω μετά από 30 χρόνια στην εκπαίδευση κι έχοντας υπηρετήσει το συγκεκριμένο μάθημα από πολλούς ρόλους -του διδάσκοντος, του θεματοδότη στις Πανελλαδικές γιατί είχα την τιμή να συμμετέχω στην έκδοση των θεμάτων της Πληροφορικής σε Πανελλαδικό επίπεδο αρκετά χρόνια, του συγγραφέως πια καθώς προετοιμάζω το καινούριο μου βιβλίο Πληροφορικής μαζί με άλλους δέκα συναδέλφους- οπότε πλέον μπορώ να πω, εντελώς ταπεινά, ότι το μάθημα το γνωρίζω και μπορώ να τα βοηθήσω. Αντικειμενικά.»

Το βασικότερο απ’ όλα όμως, δηλώνει στο Flash.gr, είναι το γεγονός ότι θεωρεί τα παιδιά αυτά «δικά» του παιδιά και γι αυτό θέλει να τα βοηθήσει. Όπως έκανε άλλωστε τα τελευταία 20 χρόνια, από τότε που πήγε να διδάξει ως καθηγητής σε λύκειο. Συγκεκριμένα, από το 2002, ο κύριος Φανίκος, πρόσφερε στα «δικά» του παιδιά, δηλαδή στους μαθητές του, πρόσθετη στήριξη ώστε να μη χρειάζεται ν’ ακούν τα μαθήματα από δύο μεριές, όπως λέει χαρακτηριστικά, αλλά και για έναν ακόμη λόγο. Για ν΄ αποκτήσουν εμπιστοσύνη στο σχολείο.

«Ο βασικότερος λόγος που με έχει οδηγήσει να προσφέρω αυτή την υπηρεσία στους μαθητές μου είναι μια εσωτερική διαφωνία και αντίδραση ίσως στην σημερινή μορφή και τις προτεραιότητες της σύγχρονης κοινωνίας. Άκουσα πρόσφατα μια συνέντευξη του παιδοψυχιάτρου και ψυχοθεραπευτή Δημήτρη Καραγιάννη στο ΚρήτηTV. Ένα σημαντικό – και σχετικό - θέμα που σχολίασε ήταν πως «Η γνήσια ευχή είναι αυτή που εγώ αναλαμβάνω την ευθύνη να πραγματοποιήσω ή έστω να προσπαθήσω. Δεν είμαι απλά παρατηρητής που ελπίζει και εύχεται να συμβεί κάτι, που περιμένει από κάποιον άλλο να πραγματώσει την ευχή». Αυτό πιστεύω πως εξηγεί και το βασικό λόγο για τον οποίο κάνω αυτό που κάνω. Προσφέρω στους μαθητές μου αυτό που ξέρω πως χρειάζονται, σε μια προσπάθεια να συμμετέχω ενεργά στην κοινότητα που ζω. Αναλαμβάνοντας την ευθύνη να δουλέψω προκειμένου να γίνει πραγματικότητα η ευχή για μια καλή προετοιμασία τους.»

Η απόφαση ωστόσο για τη συγκεκριμένη πράξη ανιδιοτελούς προσφοράς στα παιδιά του τόπου του, αποτέλεσε τη συνέχεια του «χθες» και ήρθε μετά από μια ενδιαφέρουσα πρόταση, αφού τα τελευταία χρόνια ο έμπειρος καθηγητής Πληροφορικής είναι συνταξιούχος.

Η αρχή της αφιλοκερδούς διδασκαλίας 

Ήταν το 2018 θυμάται, όταν μια συγχωριανή του τον αναζήτησε για να κάνει ιδιαίτερα μαθήματα στο παιδί της. Ο ίδιος όμως αν και δήλωσε πρόθυμος να βοηθήσει, αρνήθηκε να κάνει ιδιαίτερα καθώς ως δάσκαλος και ως άνθρωπος, μας λέει, πιστεύει στη δυναμική της τάξης. Έτσι έκανε την αντιπρότασή του. Να μαζευτούν αρκετά παιδιά, ώστε να δημιουργηθεί ένα ολόκληρο τμήμα κι εκείνος να τους προσφέρει τη βοήθειά του και τις γνώσεις του, δωρεάν! Κι έτσι κι έγινε…
«Έτσι ξεκίνησε η όλη ιστορία πριν από τρία χρόνια. Μαζεύτηκαν έξι παιδιά της Β’ λυκείου τότε , συνέχισαν στη Γ’ λυκείου και φέτος δημιουργήθηκε καινούριο τμήμα της Γ’ λυκείου, επειδή από στόμα με στόμα μαθεύτηκε ότι τα παιδιά είναι ευχαριστημένα , καταλαβαίνουν, περνάνε καλά, ότι έχει πλάκα ο καθηγητής -στον αντίποδα του αυστηρού που λέγαμε- κι όλ’ αυτά, επειδή μου αρέσει αυτό που κάνω .

-Από ποια χωριά έρχονται οι μαθητές σας;
«Είναι αρκετά. Εκτός από το Πουρνάρι και το Συκούριο, είναι η Όσσα που βρίσκεται από την άλλη μεριά του Συκουρίου, είναι το Καλοχώρι, ο Νέσσωνας και το Χειμάδι που είναι λίγο πιο κάτω και είναι και το Κυψελοχώρι που είναι επίσης από την άλλη μεριά. Είναι όλα τα χωριά του Λεκανοπεδίου του Νέσσωνα.»

«Ν’ αγαπάς την ευθύνη, είχε πει από πολύ παλιά και ο Καζαντζάκης!»

Η βοήθεια που προσφέρει ο κύριος Αστέριος Φανίκος, δεν είναι επιφανειακή. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά της συνέπειας και της επιμονής, με σκοπό την επιτυχία στις Πανελλαδικές. Κι αυτό γιατί η διδασκαλία στα παιδιά είναι πολύωρη. Μάλιστα κατά τη διάρκεια των διακοπών , Χριστουγέννων κλπ, είναι και καθημερινή…

-Πόσες ώρες την εβδομάδα τους κάνετε μάθημα;

«Τους κάνω -στη διάρκεια που λειτουργεί και το σχολείο- πέντε ώρες την εβδομάδα. Δύο ώρες την Τετάρτη και τρεις ώρες την Κυριακή ή το Σάββατο και στη συνέχεια διαθέτω δύο ώρες για να διορθώσω τα τετράδιά τους. Θεωρώ πολύ σημαντικό ο δάσκαλος να βλέπει, όχι απλά να ρωτάει και ν’ ακούει από τα παιδιά ότι ναι, το κατάλαβα. Να βλέπει τι έχει κάνει ο μαθητής. Οπότε έχουμε ένα πρωτόκολλο. Κάνουμε μάθημα την Τετάρτη; Παρασκευή τους λέω, τα τετράδιά σας θα είναι στην αυλή. Κάνουμε μάθημα την Κυριακή; Την Τρίτη πρωί τα τετράδιά τους θα είναι στην αυλή. Αλλά την περίοδο των διακοπών, κάνουμε καθημερινά από ένα δίωρο, γιατί κάνουμε επαναλήψεις στα θέματα των εξετάσεων.»

Κι αν σκεφτεί κανείς πως τα παιδιά είναι τυχερά, τότε ο Λαρισαίος συνταξιούχος καθηγητής τους… διορθώνει, γιατί και ο ίδιος αισθάνεται ιδιαίτερη χαρά που μπορεί και τα βοηθά να κατακτήσουν τους στόχους τους. Άλλωστε νιώθει σαν να τα κοουτσάρει, μας λέει…

«Το κάνω με πολύ μεγάλη χαρά, γιατί σε αυτό που κάνω τώρα τα παιδιά κάθονται και θέλουν να παρακολουθήσουν. Ενώ στην τάξη του σχολείου οι οκτώ στους δέκα, ειδικά στη δική μας κατεύθυνση, οικονομία της πληροφορικής, οι περισσότεροι δεν θέλουν να παρακολουθήσουν. Οπότε το μάθημα για εμένα είναι πάρα πολύ εύκολο, επειδή τα παιδιά το θέλουν, το ζητούν , συμμετέχουν κι έχω κι εγώ συνεχή ανατροφοδότηση. Βλέπω την αγάπη τους και την εκτίμησή τους σε αυτό.
«Ν’ αγαπάς την ευθύνη» είχε πει από πολύ παλιά και ο Καζαντζάκης «Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί εγώ φταίω». Όσο ναρκισσιστικό κι αν ακούγεται ίσως αυτό, είναι πιστεύω πολύ καλύτερος οδηγός ζωής από την αποχή, την εσωστρέφεια και τον ωχαδερφισμό που βλέπουμε, δυστυχώς, πολύ συχνά γύρω μας.»