Συνέντευξη Κουτσούμπα για τα σενάρια μετεκλογικών συνεργασιών

Επίθεση εξαπέλυσε ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας τόσο στην κυβερνητική πολιτική όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από την συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών».

Ερωτηθείς για την συζήτηση σχετικά με την «προοδευτική διακυβέρνηση» που αναφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ, έκανε λόγο για κακοποίηση των λέξεων «πρόοδος» και «προοδευτικός».

Τόνισε πως «δεν είναι πρόοδος τα μνημόνια και τα αντεργατικά μέτρα, το να παίρνονται πίσω δικαιώματα δεκαετιών, όπως το 8ωρο ή η ανυπαρξία ενός δημοσίου συστήματος υγείας, παιδείας κλπ. Δεν είναι πρόοδος να μετατρέπεται η Ελλάδα σε αμερικανοΝΑΤΟϊκό ορμητήριο υπογράφοντας συμφωνίες, που εμπλέκουν τον λαό και τη χώρα στα αμερικοΝΑΤΟϊκά σχέδια, ούτε να προσδοκάς προοδευτικές αλλαγές συμφωνώντας με τις κατευθύνσεις και την ενσωμάτωση της χώρας στην ΕΕ των μονοπωλίων».

Η πραγματική πρόοδος, άρα και η εξουσία και διακυβέρνηση που θα την ενσαρκώνει, πάνω απ’ όλα σημαίνει να συμβαδίζουν η ζωή και τα δικαιώματα των λαών με την πρόοδο της επιστήμης, της τεχνολογίας, των δυνατοτήτων της εποχής. Η πρόοδος βρίσκεται στην αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση της πάλης, με στόχο την εργατική, λαϊκή εξουσία – διακυβέρνηση».

Ερωτηθείς «κάτω από ποιες συνθήκες και υπό ποιες προϋποθέσεις το ΚΚΕ θα δεχόταν να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας» απάντησε «όταν διαμορφωθούν οι συνθήκες για μια κυβέρνηση, όργανο της εργατικής λαϊκής πλειοψηφίας κι εξουσίας, τότε το ΚΚΕ θα έχει οπωσδήποτε τη δική του θέση σ’ αυτήν. Και για να προλάβω και την ερώτηση ότι αυτό είναι ίσως κάτι μακρινό, να πω ότι η προσπάθεια διαμόρφωσης των προϋποθέσεων, που είναι μια πορεία μάχης, ευθύνης, συγκρούσεων, μπορεί να συνοδεύεται με νίκες και κατακτήσεις για τον λαό με στήριγμά του τον ενωμένο μαζικό του αγώνα. Χώρια που όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος».

Επικαλέστηκε τα όσα κέρδισαν με τον αγώνα τους οι εργαζόμενοι στην COSCO, την e-food, σε άλλους χώρους δουλειάς, σημειώνοντας, μεταξύ άλλων, «ας σκεφτεί ο καθένας και η καθεμιά τι θα μπορούσαμε να εμποδίσουμε ή να πετύχουμε, αν πολλαπλασιάζονταν σε όλη την Ελλάδα αυτές οι εστίες αντίστασης κι αγώνα, γνωρίζοντας βέβαια ότι στον καπιταλισμό δεν μπορούν να υπάρξουν μόνιμα και διαρκή «κεκτημένα».

«Αυτός όμως είναι κι ο δρόμος, μέσα από τον οποίο μπορεί να ωριμάζει ένα μεγάλο δυνατό εργατικό – λαϊκό κίνημα, που θα συγκρούεται με το κεφάλαιο και την εξουσία του, ικανό να ανατρέψει το σημερινό κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αλλάζουν μεν οι κυβερνήσεις, δεν αλλάζει όμως το ποιος κάνει κουμάντο» πρόσθεσε.

«Και στην Πορτογαλία καταρρίπτεται ο μύθος των προοδευτικών κυβερνήσεων»

Ερωτηθείς αν το ΚΚΕ δικαιώνεται από τις εξελίξεις στην Πορτογαλία καθώς είχε ασκήσει αυστηρή κριτική στην επιλογή του ΚΚ Πορτογαλίας να στηρίξει τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση είπε ότι «οι πολιτικές διεργασίες στην Πορτογαλία καταρρίπτουν -ξανά- τον μύθο των «προοδευτικών κυβερνήσεων», που ενώ είναι ταγμένες «μέχρι το κόκκαλο» στην υπεράσπιση των συμφερόντων των λίγων, την ίδια ώρα ισχυρίζονται πως θα λαμβάνουν και μέτρα στήριξης των πολλών. Αυτή η λογική χρεοκόπησε παντού. Δεν έφερε κανένα ουσιώδες όφελος στον λαό, αλλά έδωσε τη δυνατότητα να «σερβίρεται» η αντιλαϊκή στρατηγική μαζί με κάποιο «αριστερό μαϊντανό».

Σημείωσε, μεταξύ άλλων, ότι το πολιτικό δίδαγμα που ισχύει και στην Πορτογαλία και αλλού είναι ότι «οι λαοί μπορούν να μετρούν βήματα, να αποτρέπουν τα χειρότερα, να πετυχαίνουν κατακτήσεις, αλλά και να ανοίγουν τον δρόμο για μια πραγματική πολιτική αλλαγή υπέρ τους, μόνο σε σύγκρουση με όσους «τσακίζουν» καθημερινά τη ζωή και τα δικαιώματά του, με διαρκή, καθημερινό αγώνα, πρωτοστατώντας στην χειραφέτηση των αδικημένων».

«Η ανατροπή στα σοσιαλιστικά κράτη έγινε από τα μέσα»

Απαντώντας, με αφορμή τα 30 χρόνια από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, στο αν το ΚΚΕ πιστεύει ότι υπήρχε οργανωμένο σχέδιο της καπιταλιστικής Δύσης στο οποίο πήραν μέρος και στελέχη των κομμουνιστικών κομμάτων που οδήγησαν στην ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος, είπε «η ανατροπή έγινε από τα μέσα και από τα πάνω», ενώ «είναι επίσης γεγονός ότι η καπιταλιστική Δύση είχε τέτοιο σχέδιο από πολλές δεκαετίες πριν και ότι ενίσχυσε αυτές τις δυνάμεις μέσα στα κόμματα αυτά και στις δομές της κοινωνίας για να ανατρέψουν το σύστημα».

«Οι εξελίξεις της περιόδου 1989-1991 αποτέλεσαν παράγοντα κοινωνικής οπισθοδρόμησης και όχι προόδου. Δεν είναι τυχαίο ότι 30 χρόνια μετά και παρά τους τόνους λάσπης που έπεσαν, οι λαοί αυτών των χωρών απαντάνε πλειοψηφικά ότι η ζωή τους ήταν καλύτερη τότε από ότι σήμερα» πρόσθεσε, μεταξύ άλλων και επισημαίνοντας οι συνέπειες από τις ανατροπές ήταν αρνητικές για τους εργαζόμενους όλου του κόσμου.

«Εκείνο που μας απασχολεί, είναι κυρίως τα συμπεράσματα από αδυναμίες, ελλείψεις και λάθη της πορείας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, και πρώτα’ απ’ όλα των κομμουνιστικών κομμάτων» ανέφερε, μεταξύ άλλων ο Δημήτρης Κουτσούμπας σημειώνοντας ότι το ΚΚΕ μελετά την πείρα αυτή «χωρίς ωραιοποιήσεις, αλλά και χωρίς μηδενισμούς» καθώς «προσφέρει πλούσια διδάγματα και αποτελεί εφόδιο στους σημερινούς και μελλοντικούς αγώνες».

Σχετικά με το αν ο καπιταλισμός παραμένει «ένα ελκυστικό μοντέλο» επισήμανε ότι «ο σοσιαλισμός, όπως και ο καπιταλισμός, δεν είναι «μοντέλα», αλλά οικονομικό-κοινωνικά συστήματα τα οποία αντιστοιχούν σε διαφορετικές βαθμίδες της κοινωνικής ανάπτυξης».

«Από τις αρχές του 20ου αιώνα έχουν ωριμάσει πια οι προϋποθέσεις, ώστε να μπουν στο μουσείο της ιστορίας το καπιταλιστικό κέρδος, η εκμετάλλευση και οι νόμοι της αγοράς και να μπει στο επίκεντρο ο εργαζόμενος άνθρωπος και οι πολύπλευρες ανάγκες του. Η σημερινή κατάσταση του παγκόσμιου καπιταλισμού, από την αδυναμία του να διαχειριστεί την εξάπλωση της πανδημίας, μέχρι την όξυνση των ταξικών ανισοτήτων, των οικονομικών κρίσεων και τον κίνδυνο εκτεταμένων πολεμικών συγκρούσεων, αποδεικνύει την παραπάνω αναγκαιότητα» είπε ο γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ και τόνισε καταλήγοντας:

«Για να μπορέσουν να ξεδιπλωθούν στο έπακρο και προς όφελος του λαού οι τεράστιες δυνατότητες της σημερινής ανάπτυξης της επιστήμης, της τεχνικής, της παραγωγής στην εποχή της ψηφιακής οικονομίας και της «4ης βιομηχανικής επανάστασης», χρειάζεται να απελευθερωθούν από τα δεσμά του καπιταλιστικού κέρδους. Αυτή η απελευθέρωση προϋποθέτει την κοινωνική ιδιοκτησία, τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, την εξουσία στα χέρια των εργαζομένων, του λαού, με μία λέξη το σοσιαλισμό. Όχι πλέον ως μία πρώτη απόπειρα, αλλά ως μία πιο κατασταλαγμένη αναγκαιότητα και κοινωνική νομοτέλεια που θα μπορεί να αντιμετωπίζει όλες τις προκλήσεις που θα εμφανίζονται σε ενεστώτα χρόνο, αλλά και θα κοιτά σταθερά στο μέλλον».