Στην… παγίδα του «σκέτου» Στέφανου πέφτουν πάλι στον ΣΥΡΙΖΑ
Εδώ και καιρό έχω γράψει ότι στον ΣΥΡΙΖΑ είτε πάσχουν από αυτοκτονικό ιδεασμό είτε από το σύνδρομο περί τυφλότητας που έγραφε ο Ζοζέ Σαραμάγκου. Διότι δεν μπορώ να καταλάβω τη λογική του να…φτερνίζεται ο… σκέτος Στέφανος και να παθαίνουν πνευμονία Κουμουνδούρου και πέριξ αυτής. Και αναφέρομαι στα όσα λέει και πράττει ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι αν και ενήλικος λειτουργεί όπως ένα παιδί που του πήραν το παιχνίδι από τα χέρια. Διότι τον ΣΥΡΙΖΑ με αυτόν τον τρόπο τον διαχειρίστηκε όσο καιρό βρέθηκε στην ηγεσία του. Αλλά υπάρχουν αρμοδιότεροι εμού να κρίνουν το φαινόμενο. Και άντε την πρώτη φορά να πέσουν στην παγίδα του με λένε Στέφανο, μετά από ένα χρόνο δεν μπορούν να καταλάβουν, ότι η μοναδική καύσιμη ύλη του κ. Κασσελάκη, είναι ότι ασχολούνται όλοι μαζί του;
Πόσο δηλαδή πολιτικό μυαλό χρειάζεται για να το καταλάβουν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι ο άνθρωπος είναι ζει και αναπνέει από το οξυγόνο που του δίνουν οι ίδιοι. Και καλά για εμάς τους δημοσιογράφους είναι όπως το ψωμί στο βούτυρο, όλα αυτά, αλλά για εκείνουν; Ανθρωποι δηλαδή της Αριστεράς να είναι «όμηροι» του έκπτωτου προέδρου τους, που στο κάτω κάτω ήταν μόνο για 11 μήνες στην ηγεσία του κόμματός τους;
Και τον αφήνουν να τους διασύρει και να τους σέρνει στο δικό του γήπεδο, και εκείνοι να μην τολμούν να τον στείλουν στη βίλα του στις Σπέτσες να κάνει μπάνιο στην σηπτική του δεξαμενή; Δηλαδή τι φοβούνται μπας και διασπαστεί ο έτσι και αλλιώς προδιαγεγραμμένα διασπασμένος ΣΥΡΙΖΑ; Δεν καταλαβαίνουν ότι όσο μένει μέσα στο κόμμα ο κ. Κασσελάκης και όσο σπρώχνουν πιο κάτω το τενεκεδάκι της ανοχής τόσο θα τους βουλιάζει ακόμη περισσότερο;
Δυστυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο δεν κόβει τον ομφάλιο λώρο του με τον… σκέτο Στέφανο, τόσο ο κατήφορος θα συνεχίζεται και στο τέλος της ημέρας, δεν θα υπάρχει τίποτε άλλο παρά ένα πουκάμισο αδειανό, που κάποτε θα λέμε ότι ήταν ένα κόμμα που κυβέρνησε τον τόπο.
Η λύση, εάν θέλουν οι εναπομείναντες στην Κουμουνδούρου να την δουν, είναι απλή. Να στείλουν τον έκπτωτο από εκεί που ήρθε και στην συνέχεια να σώσουν ό,τι σώζεται. Κανένα κόμμα δεν χάθηκε από τη διαγραφή ενός προσώπου, όσο και ισχυρό και να θεωρούσαν ή να θεωρούσε το ίδιο ότι ήταν. Μπορώ να αναφέρω μια σειρά από στελέχη της κεντροδεξιάς, που διεγράφησαν και η ΝΔ παρέμεινε ζωντανή.
Ξέρω ότι οι γνωστοί διαδικτυακοί σύντροφοι του σκέτου Στέφανου θα ενοχληθούν από αυτά που γράφω. Όπως και λίγοι εντός ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά η αλήθεια κάποιες φορές είναι σκληρή και πρέπει να λέγεται. Ακόμη και για ιστορικούς λόγους. Οι αποφάσεις δεν είναι δικές μας, αλλά των ανθρώπων του ΣΥΡΙΖΑ. Απλά ύστερα να μην αναζητούν τις πταίει. Διότι το δις εξ αμαρτείν ουκ ανδρός σοφού όπως έλεγαν και οι προγονοί μας…
