«Με έβλεπαν σαν τρόπαιο, πανηγύριζαν»: Η συγκλονιστική μαρτυρία ομήρου της Χαμάς

Τις εφιαλτικές στιγμές που έζησε κατά την απαγωγή της από τη Χαμάς στη Γάζα, θυμήθηκε η Moran Stella Yanai σε συνέντευξη στην Washington Post.

Το πρωί της 7ης Οκτωβρίου, καθώς οι τρομοκράτες εισέβαλαν στην περιοχή όπου γινόταν το rave πάρτι, η Moran επιχείρησε να δραπετεύσει και για πέντε ώρες έτρεχε ή περπατούσε είτε στην έρημο είτε μέσα σε χωράφια, ενώ ανά διαστήματα έστελνε ηχογραφημένα μηνύματα στους γονείς της, καθώς ήταν σίγουρη ότι θα πέθαινε.

Τελικά, έπεσε πάνω σε μια ομάδα τρομοκρατών, τους οποίους έπεισε ότι ήταν αραβικής καταγωγής, χρησιμοποιώντας τις περιορισμένες γνώσεις της στα αραβικά και δείχνοντας το κολιέ που φορούσε. Το κολιέ είχε το μεσαίο της όνομα με αραβικά γράμματα, καθώς ήταν δώρο ενός φίλου από την Αίγυπτο.

Η ομάδα τρομοκρατών μετέδωσε σε ζωντανή σύνδεση ένα βίντεο της Moran να εκλιπαρεί για τη ζωή της σε ένα χαντάκι. Ένας άντρας τη χαρακτήρισε σαν «ένα από τα εβραϊκά σκυλιά».

Αφού την άφησαν να φύγει, έπεσε σε μια άλλη ομάδα ενόπλων και χρησιμοποίησε την ίδια τακτική για να διαπραγματευτεί την απελευθέρωσή της.

Ύστερα από αυτό σκαρφάλωσε σε ένα δέντρο, για να βρει ένα μέρος να κρυφτεί, αλλά έπεσε και έσπασε τον αστράγαλό της σε δύο σημεία. Ενώ χώλαινε, είπε στην «Washington Post» ότι συνάντησε μια μεγαλύτερη και πιο οργανωμένη ομάδα τρομοκρατών, 13 συνολικά, οι οποίοι τη συνέλαβαν.

Δήλωσε στην εφημερίδα ότι έκτοτε και σε όλη τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της «γνώριζε πολύ καλά το σώμα της και τα τρωτά του σημεία».

Ενόσω ήταν στο αυτοκίνητο, οι τρομοκράτες την είχαν στα γόνατά τους, «όπως όταν πιάνουν ένα κυνηγημένο ζώο» είπε χαρακτηριστικά. 

Σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής με το αυτοκίνητο τη χτυπούσαν. Όταν προσπάθησε να κλείσει τα μάτια της, ο αρχηγός της ομάδας της τράβηξε τα μαλλιά και την ανάγκασε να κρατήσει τα μάτια της ανοιχτά, για να παρακολουθήσει τους ένοπλους, καθώς την κοιτούσαν, αλλά και να δει κατοίκους της Γάζας να βγαίνουν στους δρόμους να πανηγυρίζουν κατά την είσοδό της στην περιοχή.

«Καλώς ήρθες στη Γάζα», της είπε ο αρχηγός της ομάδας. «Ένιωθαν σαν να είχαν κερδίσει ένα τρόπαιο», θυμάται η Moran, σύμφωνα με τη «Washington Post». «Ήταν η μεγαλύτερη «γιορτή» που έχω δει ποτέ».

Στο νοσοκομείο, άνδρες την περικύκλωσαν και της έσκισαν τα παπούτσια, της άδειασαν τις τσέπες και της πήραν τα υπόλοιπα κοσμήματα. Ο γιατρός που είδε την κατάσταση της υγείας της μιλούσε εβραϊκά. «Απλώς μου χαμογέλασε», είπε, αν και μπορούσε να μιλήσει στη γλώσσα της.

«Είναι σαν να παίζω σε ταινία τρόμου», σκέφτηκε. «Αυτή ήταν η στιγμή που άλλαξα διακόπτη στο κεφάλι μου και κατάλαβα ότι είμαι σε πολύ άσχημη κατάσταση. Από τότε, ήταν ώρα για επιβίωση».

Αιχμαλωσία

Κατά τη διάρκεια μιας μεταφοράς σε άλλο κρησφύγετο, οι φρουροί της έσκισαν το γύψο και την ανάγκασαν να κατέβει έξι σκαλοπάτια με ψηλά τακούνια πολύ μεγάλα για τα πόδια της. Παρόλο που τους ανέφερε ότι πονούσε, της είπαν να συνεχίσει. Δεν επιτρεπόταν να κουτσαίνει. Η ίδια είπε στην «Washington Post» ότι έσφιξε τα δόντια της παρά τον πόνο και υπενθύμισε στον εαυτό της ότι πρέπει «να επιλέξει τις μάχες της προσεκτικά» στην κατάσταση που βρισκόταν.

Μεταφέρθηκε αρκετές φορές από σπίτι σε σπίτι κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της. Βασιζόταν στους φρουρούς για την επιβίωσή της, αλλά τους φοβόταν κιόλας.

«Δεν με βίασαν, δεν με άγγιξαν», είπε στη «Washington Post». Ωστόσο, άλλοι όμηροι που συνάντησε στην αιχμαλωσία της είπαν εμπιστευτικά για τη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστησαν. 

«Οι ιστορίες τους μού έσπασαν λίγο το ηθικό», είπε. «Αλλά μου έδωσαν επίσης τη δύναμη να παλέψω ακόμα πιο σκληρά για τα αδέρφια και τις αδερφές μου, για να τους φέρω σπίτι».

Σχετικά με την εμπειρία της με τους φρουρούς της, η Moran είπε ότι οι απαγωγείς της ήταν πάντα κοντά της και κοιμόντουσαν δίπλα της και δίπλα σε άλλους ομήρους. Ήταν παρόντες ακόμη και όταν πήγαινε στο μπάνιο.

Οι φρουροί της είπαν ότι η οικογένειά της την είχε ξεχάσει και ότι «δεν υπήρχε χώρα στην οποία θα μπορούσε να επιστρέψει». Της είπαν ότι οι γείτονες θα τη σκότωναν αν έκανε πολύ θόρυβο και ότι η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία «την ήθελε νεκρή».

Η απελευθέρωση της Moran

Όταν η Moran απελευθερώθηκε από την αιχμαλωσία τον Νοέμβριο, ανακάλυψε ότι ήταν αλλεργική στις ψείρες που είχαν μολύνει το τριχωτό της κεφαλής της. Είχε χάσει πάνω από 7,7 κιλά και λόγω των εκρήξεων έχει πλέον χάσει μέρος της ακοής της.

Ξεκίνησε, επίσης, φυσικοθεραπεία για τον αστράγαλό της, με το ισραηλινό νοσοκομείο που την περιθάλπει να την πληροφορεί ότι η γρήγορη θεραπεία στη Γάζα είχε περιπλέξει την ανάρρωσή της.

Στα μέσα Ιανουαρίου, η Moran συναντήθηκε με 150 ανώτερους διευθύνοντες συμβούλους επιχειρήσεων στο Νταβός της Ελβετίας. Είπε στους ακροατές της ότι «δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι η απαγωγή από ένα μουσικό φεστιβάλ είναι κανονικότητα… Γιατί αν δεν επιστρέψουν όλοι οι όμηροι, κάθε πολίτης θα πρέπει τώρα να φοβάται να χορεύει στα φεστιβάλ!»

Η Moran είπε στην εφημερίδα, επίσης, ότι μιλάει ανοιχτά, επειδή αισθάνεται ότι είναι καθήκον της να μιλήσει για εκείνους που κρατούνται ακόμη όμηροι.

«Δεν μπορούν να αμυνθούν εκεί μέσα», είπε. «Θέλω τις αδερφές και τα αδέρφια μου να ξεφυγούν από αυτή την κόλαση».