Σοφία Ρομπόλη: «Στην γειτονιά έλεγαν ''να η μουγγή'' γιατί δεν ήξεραν ότι ακούω»
Η διερμηνέας νοηματικής εξήγησε ότι με τα χρόνια ο κόσμος είναι πιο φιλικός στην προσβασιμότητα.
«Πια είναι αδόκιμος ο όρος "κωφάλαλοι". Στη γειτονιά μπορεί να έλεγαν: "Να η μουγγή!", όταν είχα πρωτοβγεί στην τηλεόραση. Το τι έχω ακούσει... Ήταν πολύ ωραία αυτή η περίοδος, γιατί δεν ήξεραν ότι ακούω. Υπήρξε μια περίοδος που επειδή δεν με άκουγαν σε συνεντεύξεις κ.τ.λ., δεν ήξεραν ότι ακούω και άκουγα τα πάντα. Όχι, δεν έλεγαν για εμένα, δεν ήταν προσωπικό. Μπορεί να έβγαινα με μια παρέα κωφών, να κάναμε νοηματική και κάτι να έλεγαν από πίσω: "Πωπω τα καημένα, πωπω και τι όμορφα που είναι, και τι ωραία αγόρια που είναι και τι ωραία κορίτσια, και γιατί;" και κάτι τέτοια. Εμένα μου άρεσε να γυρνάω και να τους ρωτάω αν έχουν ώρα και πάθαιναν σοκ. "Μιλάει, δεν είναι δυνατόν... Έχουμε γίνει ρεζίλι"» έλεγαν.
Όπως εξήγησε με τα χρόνια έχει αρχίσει και αλλάζει η συμπεριφορά του κόσμου απέναντι σε άτομα με προβλήματα ακοής. «Οκ, σιγά-σιγά όμως εκπαιδεύεται το κοινό και βλέπεις ότι τώρα μετά από τόσα χρόνια πλέον ο κόσμος είναι πολύ φιλικός στην προσβασιμότητα. Βέβαια πρέπει να πω πως έχω γκρινιάξει πάρα πολύ και στον Alpha και στα θέατρα».
Για την εκδήλωση αλλαγής του χρόνου στο Σύνταγμα ανέφερε: «Λένε τι ωραίο perfomance ήταν αυτό στο Σύνταγμα. Ωραία περάσατε και περάσαμε και κωφοί κι ακούοντες κι ήταν συμπεριληπτικό το κοινό κι αυτό ήταν το σημαντικό. Εγώ, όμως, έκανα δουλειά εκείνη την ώρα. Δεν χόρευα. Έπρεπε να σκέφτομαι το συντακτικό γιατί σε ένα τραγούδι αλλάζει για να έχει νόημα και για τους κωφούς και μπορεί να πάει όλο τούμπα. Δεν πάει με τη σειρά που το λέει ο τραγουδιστής εκείνη τη στιγμή. Άρα, εγώ έπρεπε να είμαι συγκεντρωμένη στο τεχνικό κομμάτι, στον ρυθμό και στο Σύνταγμα είχε την έξτρα δυσκολία, που ήταν μεγάλη πρόκληση για εμένα να είναι κάθε δεκαετία και τραγούδι. Μέσα από κάθε τραγούδι έπρεπε να δώσω τον τρόπο, τη νοοτροπία και την κουλτούρα».
