«Σκόνη και…θρύψαλα» τα κόμματα μετά την Ευρω-κάλπη
Τελικά οι…χαλαρές ευρωεκλογές έφεραν τα πάνω – κάτω στα τρία πρώτα κόμματα. Διότι, πρώτα από όλα, κανένα δεν κατάφερε να πετύχει το στόχο που είχε θέσει το καθένα ξεχωριστά. Η κοινωνία έδειξε με το δικό της τρόπο «κίτρινη κάρτα» σε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, με αποτέλεσμα να μοιάζουν και τα τρία τις τελευταίες ημέρες με το γνωστό στίχο του Στέφανου Κορκολή «Σκόνη και Θρύψαλα». Και μπορεί στην κυβέρνηση και στη ΝΔ να μην το αντιλαμβάνονται - καθώς πάντα η εξουσία λειτουργεί ως συγκολλητικός παράγοντας - αλλά ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ το συνειδητοποιούν με μια κρίση που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Και αυτό γιατί μπορεί το κυβερνών κόμμα να έχασε περισσότερο, αλλά με έναν αυτοκτονικό ιδεασμό που συχνά την χαρακτηρίζει, η αντιπολίτευση κατάφερε να μετατρέψει το πρόβλημα του Μαξίμου σε δικό της. Αποτέλεσμα, τα…πιάτα που έσπασαν στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ, να μην έχουν ως συνέπεια το…Ηλία ρίχτο.
Αντίθετα, έχουμε τον ΣΥΡΙΖΑ με τον Πρόεδρό του Στέφανο Κασσελάκη να ξεκινά να εφαρμόζει το « Στέφανο…ρίχτο». Διότι η απόφασή του είναι να γκρεμίσει τον ΣΥΡΙΖΑ του χθες και να δημιουργήσει τον δικό του ΣΥΡΙΖΑ, όπως δήλωσε εσχάτως. Και αφού δεν γκρέμισε το «καθεστώς Μητσοτάκη» αποφάσισε να γκρεμίσει το «καθεστώς Τσίπρα». Η για να ακριβολογώ, ότι είχε απομείνει από αυτό. Γιατί το…σπίτι του Τσίπρα είχε εδώ και καιρό μετατραπεί σε τροχόσπιτο και είχε μεταφερθεί σε… άλλο οικόπεδο.
Όσο για το ΠΑΣΟΚ, επέλεξε αντί του «Νίκο ρίχτο», το …ρίχτε τον Νίκο. Για άλλη μια φορά το πάλαι ποτέ κραταιό κίνημα, επιλέγει την αλλαγή αρχηγού, από την αλλαγή πορείας. Τώρα αναζητά τον … πράσινο Μωυσή που φιλοδοξεί να το οδηγήσει στην Γη της Επαγγελίας, που δεν είναι άλλη - κατά τη γνώμη τους - από το Μαξίμου.
Το ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ βιώνουν το «Σκόνη και Θρύψαλα» δεν είναι απαραιτήτως κακό. Φτάνει αυτό που θα αποφασίσουν να κτίσουν μαζί ή χώρια, με… μαύρα ή… λευκά, να μην γίνει με παλαιά υλικά ή με παλαιά μυαλά. Θα είναι η τελευταία τους ευκαιρία, πριν μετατραπούν σαν εκείνα τα σπίτια που βλέπουμε σε ταινίες θρίλερ να παραμένουν ακατοίκητα, τυλιγμένα σε τρομακτικές ιστορίες του παρελθόντος. Σπίτια που ζωντανεύουν μόνο για λίγο μέχρι να «καταπιούν» και το νέο τους ιδιοκτήτη…
