Σιγρί Λέσβου: Πώς μία έρημη γη έγινε ελαιώνας με 40.000 δέντρα
Μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να μετατρέψει μία έρημη γη σε έναν μικρό παράδεισο με 40.000 ελιές (με επιλογή από συγκεκριμένες ποικιλίες και με λίπανση με βιολογικά μέσα), και ένα ελαιοτριβείο πρότυπο αρχιτεκτονικής ομορφιάς και άριστης παραγωγικής διαδικασίας.
Μιλώντας στον δημοσιογράφο του ΑΜΠΕ και του "Νησιού", Στρατή Μπαλάσκα, ο κ. Τριπιντήρης αναφέρει: "Τα 40.000 ελαιόδεντρα που φυτεύτηκαν στο Σιγρι, σβήνουν το αποτύπωμα του διοξειδίου του άνθρακα που αφήνουν 2.000 άνθρωποι. Ελαττώνει τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου. Προστατεύει το έδαφος με τις ρίζες του από την απογύμνωση. Με την σκίαση των δέντρων, μειώνεται η θερμοκρασία και η ένταση του αέρα. Το έδαφος γίνεται γόνιμο, αναζωογονώντας την χλωρίδα και την πανίδα του χωριού".
Στο κτήμα υπάρχουν 12 ποικιλίες ελιάς, με δέντρα ως 12 ετών. "Τις φυτέψαμε σκάβοντας στο βράχο, τις λιπάναμε με φυσικό τρόπο, κομπόστ από την ποσειδωνία που βγαίνει στην ακτή (σ.σ. τα φύκια της θάλασσας) οργανική κοπριά από πτηνοτροφία και βουστάσια του νησιού αλλά και το προϊόν του κλαδέματος, φύλλα και κλαδιά. Ταυτόχρονα μέσα στο ελαιόκτημα δημιουργήσαμε μια βιοποικιλότητα με συκιές, αμυγδαλιές, ροδιές ακόμα και πολλές φοινικιές. Έτσι φτιάχτηκε ένας ελαιώνας που φροντίζεται όλη τη διάρκεια της χρονιάς από άριστους επιστήμονες και στελέχη, όπως γεωπόνους, ειδικούς στη δακοπροστασία, κορυφαίους Έλληνες χημικούς για την ποιότητα και τα αρώματα του ελαιόλαδου, εκπαιδευμένους κλαδευτές, καταρτισμένο προσωπικό", αναφέρει.
Με ιδιαίτερη προσοχή στο περιβάλλον είναι σχεδιασμένη και η διαδικασία παραγωγής. "Εφαρμόζεται γραμμική διαδικασία παραγωγής, διατηρούμε σε όλα τα μηχανήματα και στάδια παραγωγής ελεγχόμενη θερμοκρασία, ελαχιστοποιούμε την χρήση νερού, προκειμένου να μην απομακρύνονται τα αντιοξειδωτικά του ελαιόλαδου, οι πολυφαινόλες, και άλλα ευαίσθητα συστατικά υψηλής διατροφικής σημασίας" αναφέρει ο κ. Τριπιντήρης.
"Κορυφή της καινοτομίας είναι η γραμμική παραγωγή, με κυλινδρικούς και κάθετους μαλακτήρες, ρυθμιστές και ειδικό ψηφιακό προγραμματισμό. Κάθε ελιά έχει ακριβώς την ίδια διαδρομή και την ίδια διαδικασία παραγωγής με τις ελιές της ίδιας ποικιλίας και της ίδιας ωριμότητας. Το Ελαιοτριβείο μας έχει μνήμη. Αναγνωρίζει τον βαθμό ωρίμανσης και την ποικιλία της ελιάς και διαμορφώνει τις βέλτιστες συνθήκες παραγωγής".
Ο κ. Τριπιντήρης, έχει μικρασιατική καταγωγή. Οι πρόγονοί του εγκαταστάθηκαν στο Σιγρί, στο δυτικότερο άκρο της Λέσβου. Καθώς επισκεπτόταν την περιοχή, διαπίστωνε πως χρόνο με το χρόνο άδειαζε. Οι κάτοικοι λιγόστευαν, οι μαθητές στο σχολειό λιγόστευαν, καμία προοπτική ανάπτυξης δεν υπήρχε. Η γη είχε εγκαταλειφτεί, η καλλιέργεια και επεξεργασία των βαλανιδιών είχε εγκαταλειφτεί, οι βαλανιδιές είχαν κοπεί για καυσόξυλα. Οι εκτάσεις γύρω από το Σίγρι ηταν βραχώδεις κι ούτε κουβέντα για προοπτική δουλειάς στους νέους ανθρώπους, όσοι ζούσαν στο χωριό.
Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα. Σε 2.000 στρέμματα γης που κατείχε ο κ. Τριπιντίρης ή που την αγόρασε, κυριολεκτικά σκάβοντας την πετρωμένη λάβα γεννήθηκε το πολυποικιλιακό κτήμα με τις καλύτερες ντόπιες, ελληνικές και μεσογειακές ποικιλίες ελιάς. Ο δημοσιογράφος τον ρωτά πόσο στοίχισε το εγχείρημα. "Πολλά εκατομμύρια", απαντά. "Δε μας λέει πόσα. Δε θέλει να πει; Μάλλον δεν πιστεύει πως όλο ετούτο που έγινε μπορεί να κοστολογηθεί, είναι η απάντηση" αναφέρει ο Στρατής Μπαλάσκας.
Με πληροφορίες από Το Νησί
