Ο... επαναστάτης Μπάσμπι έκανε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ομάδα αστέρων
Ο Σερ Ματ Μπάσμπι στις 20 Ιανουαρίου του 1994 «άφησε» την τελευταία του πνοή και γέμισε με μεγάλη θλίψη στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Σίγουρα, η στεναχώρια ήταν μεγάλη και στις τάξεις της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, καθώς ήταν ο ευεργέτης των ακαδημιών της ομάδας. Γιατί, όμως, έχει γραφτεί στην ιστορία ως ένας.... επαναστάτης του ποδοσφαίρου;
Μια ποδοσφαιρική καριέρα γεμάτο... Αγγλία!
Ο Σκωτσέζος, γεννήθηκε στις 26 Μαΐου του 1909. Αξίζει να αναφερθεί ότι η μητέρα του είπε στον προσωπικό της γιατρό, αφότου γέννησε πως ο γιος της θα γίνει μεγάλος ποδοσφαιριστής. Τα πρώτα του βήματα τα έκανε το 1928 με την φανέλας της Μάντσεστερ Σίτι, όπου υπέγραψε μονοετές συμβόλαιο και πληρωνόταν με 5 λίρες την εβδομάδα.
Ωστόσο, οι «πολίτες» του είχαν βάλει την επιλογή να τερματίσει ο ίδιος το συμβόλαιό του, αν επιθυμούσε στη συνέχεια να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ με την μητέρα του, κάτι που εν τέλει δεν έγινε και έμεινε στην ομάδα μέχρι το 1936. Ο επόμενος σταθμός στην καριέρα του ήταν η Λίβερπουλ, στην οποία θα παίξει στην πρώτη κατηγορία και θα κάνει 115 συμμετοχές μέσα σε 9 χρόνια.
Η προπονητική του καριέρα, που άφησε το στίγμα της και η... επανάσταση.
Ο Σερ Ματ Μπάσμπι ξεκίνησε ως βοηθός προπονητή στην Λίβερπουλ, αλλά οι ιθύνοντες της ομάδας τον απομάκρυναν μετά από λίγο διάστημα, καθώς κατάλαβαν πως δεν συνάδει με τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας. Παρόλο την αποτυχία στο Μέρσισαϊντ, ο Σκωτσέζος δεν το έβαλε κάτω. Έτσι, εκμεταλλευόμενος την καλή σχέση του με τους διοικούντες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ανέλαβε την ομάδα στις 19 Φεβρουαρίου του 1945.
Η ομάδα... απογειώθηκε και κατέκτησε το 1948 το FA Cup,ενώ τις χρονιές από το 1947 μέχρι το 1949 και το 1951 οι «μπέμπηδες» τερμάτισαν στην 2η θέση του βαθμολογικού πίνακα. Το 1952, ήρθε η μεγάλη επανάσταση. Με πρόσχημα την κακή φόρμα του αρχηγού της ομάδας, Τζόνι Κάρεϊ, ανέβασε στην πρώτη ομάδα ποδοσφαιριστές από τις ακαδημίες, οι οποίοι ήταν 16 και 17 ετών, με αποτέλεσμα να σπάσει ρεκόρ για την πιο νεανική ομάδα, το οποίο κρατούσε 40 χρόνια.
Το 1956 η Ρεάλ Μαδρίτης του προσέφερε δουλειά, αλλά εκείνος απάντησε πως η Μάντσεστερ είναι ο παράδεισός του.
Τα... «Busby babes» και η τραγωδία του Μονάχου.
Την χρονιά του 1957 οι πιτσιρικάδες του Σερ Μπάσμπι κατάφεραν να κατακτήσουν άλλο ένα FA Cup απέναντι στην Άστον Βίλα. Αυτή την φουρνιά, έμελλε να την σταματήσει ο... θάνατος. Κατά την επιστροφή της ομάδας από την Γιουγκοσλαβία στις 6 Φεβρουαρίου για ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα, το αεροπλάνο τους συγκρούστηκε στον αερολιμένα του Μονάχου. Εφτά ποδοσφαιριστές και τρεις άνθρωποι της διοίκησης πέθαναν ακαριαία από το χτύπημα. Δύο εβδομάδες μετά ο Ντάνκαν Έντουαρτς υπέκυψε στα τραύματά του και εκείνος, ενώ ο καλός φίλος του Μπάσμπι και δημοσιογράφος Φραν Σουίφτ, πέθανε και αυτός στο νοσοκομείο.
Ο προπονητής αυτής της φουρνιάς, ένιωθε ένοχος και ήθελε να σταματήσει την προπονητική. Παράλληλα, από το τραγικό δυστύχημα, είχε και εκείνος πολλά τραύματα, με αποτέλεσμα να ζήσει από... θαύμα.
Η μετά-τραγωδία εποχή υπογεγραμμένη από τον... Σερ Μπόμπι Τσάρλτον!
Η Σκωτσέζικη ιδιοφυΐα έπεισε να ξαναπαίξουν ποδόσφαιρο τρεις παίκτες που βίωσαν το δυστύχημα του Μονάχου, τον Μπόμπι Τσάρλτον, τον Χάρι Γκρεκς και Μπιλ Φουλκς. Το τεχνικό τιμ του Μπάσμπι έκανε τα αδύνατα... δυνατά να φέρουν πάλι την Γιουνάιτεντ στην κορυφή. Ο προπονητής των «μπέμπηδων» πήρε και άλλους νέους παίκτες όπως ο Τζορτζ Μπεστ και ο Ντένις Λο. Το 1963 η ομάδα επέστρεψε στους τίτλους και στα FA Cup νικώντας στον τελικό την Λέστερ με 3-1. Ταυτόχρονα, το 1965, αλλά και το 1967 στέφθηκαν πρωταθλητές Αγγλίας. Η μεγάλη στιγμή της καριέρας του ήρθε στις 29 Μαΐου του 1968, όπου κατέκτησε το Champions League, τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών απέναντι στην Μπενφίκα με 4-1.
Εν κατακλείδι, ο Σερ Μπόμπι Μπάσμπι ήταν ένας «επαναστάτης» του ποδοσφαίρου και ο πρώτος, ο οποίος εμπιστεύθηκε τα «φυτώρια» της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με αποτέλεσμα να βγάλει ποδοσφαιριστές σπάνια κλάσης. Άραγε, θα βγει κάποιος άλλος σαν εκείνον και να κάνει το ίδιο εγχείρημα σε μία ποδοσφαιρική κοινωνία που δεν επιλέγει τέτοια... ρίσκα; Η ιστορία θα δείξει.
Δημήτρης Δράκος
