Σε mode «Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν»

"Ω κάκιστα ζώα, των οικιών υμών εμπιμπραμένων, αυτοί άδετε" έλεγε σε έναν μύθο του Αισώπου ένας Αρχαίος πιτσιρικάς εκλαμβάνοντας ως τραγούδι, τον ήχο που έβγαζαν κάποια δύσμοιρα σαλιγκάρια που ψήνονταν στη φωτιά.

"Ενώ τα σπίτια σας καίγονται, εσείς τραγουδάτε" τους είπε ο νέος, με τη φράση να μένει στην πολιτική ιστορία μετά τη χρήση της από τον Θουκυδίδη όταν εκείνος θέλησε να περιγράψει την αδυναμία της αθηναϊκής Πολιτείας να αντιληφθεί τους πραγματικούς κινδύνους, επικαλούμενος τον παππού Αίσωπο.

Αυτή η φράση έρχεται στο μυαλό μου κάθε φορά που μου μιλούν αυτό τον καιρό για προγραμματισμό διακοπών ή εκλογών.

Και εν πάση περιπτώσει οι διακοπές είναι εν μέρει ιδιωτική υπόθεση εστω και αν συλλογικά απειλούνται από τους ασύλληπτους λογαριασμούς ενέργειας που εισπράττουμε στα νοικοκυριά μας, εκκαθαριστικούς ή έναντι.

Οι εκλογές όμως; Εκτός από αιώνιο μαρτυρικό σενάριο των πολιτικών συντακτών σαν βράχο στην κορυφή του βουνού ως άλλος Σίσυφος που όταν έφτανε να αποθέσει στην κορυφή, ο βράχος κατρακυλούσε με εντολή Δία' αποτελεί ως συζήτηση (το σενάριο των πρόωρων εκλογών) κάτι σαν τον ήχο των σαλιγκαριών που τσουρουφλίζονται.

Δεν ξέρω αν έχουμε αντιληφθεί σε τι περιπέτειες έχουμε μπλέξει. Αμφιβάλλω, και δεν είμαι ο μόνος, αν θα βρεθεί παράθυρο εκλογών ακόμα και αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει να της κάνει τον Οκτώβριο.

Ας τα πάρουμε.με τη σειρά. Ενώ στις 13 Μαρτίου την Κυριακή της Ορθοδοξίας ο Έλληνας Πρωθυπουργός συναντούσε τον Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη και μας υπόσχονταν αμφότεροι "ένα ήρεμο καλοκαίρι" έχουμε φτάσει δύο μήνες μετά να ηχούν πολεμικές κραυγές στο Αιγαίο.

Ενώ στις 13 Απριλίου σε αρμόδια επιτροπή της Βουλής ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος διαβεβαίωνε ότι δεν υπάρχει ανάγκη νέας αποστόλης όπλων στην Ουκρανία, μαθαίνουμε χθες από τον Καγκελάριο Σολτς ότι θα διώξουμε 100 άρματα από τα νησιά μας για να τα στείλουμε στην Ουκρανία.

Από τα λιανοντούφεκα δηλαδή (κατασχεμένα Καλάσνικοφ) περάσαμε στα άρματα αυξάνοντας την εμπλοκή μας στον πόλεμο της Ουκρανίας.

Είναι καταπληκτικό ότι ενώ πηγαίνουμε στις συνοδούς κορυφής για να πάρουμε κάποια θετικά μέτρα υπέρ της Ελλάδας για την ενεργειακή κρίση που μας βασανίζει, κάθε φορά φεύγουμε με άδεια χέρια για το ζήτημα άλλα φορτωμένοι με νέες αμυντικές δαπάνες. Εκτός αν νομίζετε ότι τα 100 γερμανικά άρματα θα έρθουν "του κουτιού" οπότε δεν θα χρειαστεί να δαπανήσουμε ούτε ευρώ.

Παράλληλα έχουμε και τους Ιρανούς οι οποίοι απειλούν την ελληνική ναυτιλία γιατί μάλλον κάποια κουτσουκέλα (sic) κάναμε και εμείς στο Αιγαίο με πλοίο συμφερόντων τους, για να δώσουμε εκ νέου τα διαπιστευτήρια μας στους δυτικούς συμμάχους.

"Αφήστε στην άκρη τους Αμερικανούς και ελάτε να συζητήσουμε χωρίς φανφάρες" μας είπαν χθες καταδεικνύοντας και την κατάσταση που μας περιμένει στην ευρύτερη περιοχή το επόμενο διάστημα για τη ναυτιλία τον τουρισμό το εμπόριο των αγροτικών μας προϊόντων και λοιπές δραστηριότητες ζωτικής σημασίας.

Και καλά τους Τούρκους τους είχαμε σταθερά απέναντι. Το πώς καταφέραμε να μπούμε στο στόχαστρο των Ρώσων και των Ιρανών, είναι πραγματικά μία πολύ μεγάλη διπλωματική επιτυχία. Μόνο οι Κινέζοι μας έμειναν σε αναμονή. Σαφώς και προσβλέπουμε στην ισχυρή συμμαχία με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και τους άλλους εταίρους μας στην Ε.Ε. αλλά θα μπορούσε κάποιος ως άλλος Θουκυδίδης να θυμηθεί πολλούς μύθους του Αισώπου που διδάσκουν ότι μόνο στις δικές σου δυνάμεις μπορείς να βασίζεσαι ή ακόμα ότι πρέπει να κάνεις τους λογαριασμούς σου πάντα και με το κακό σενάριο και όχι με αφελή αισιοδοξία.

Απέναντι σε αυτά τα μέτωπα χωρίς να περιγράφουμε τα οικονομικά, η επόμενη μέρα φαντάζει δύσκολη, ενώ και οι πολιτικοί συσχετισμοί όπως απεικονίζονται στις δημοσκοπήσεις (έστω και μέσα από την οποία διάθλαση) δεν προοιωνίζουν σταθερότητα.

Το καλοκαίρι στην Ελλάδα είναι πάντα όμορφο αλλά και πολύ δύσκολο.

*Η φωτογραφία με τους εμπόρους των λαϊκών αγορών ευχαριστούν και καλοδέχονται τον Υπουργό Ανάπτυξης Άδωνι Γεωργιάδη μου θύμισε τον ήχο των κοχλιών και την αξιοποιώ για παρόν άρθρο.