Σχολεία - κολαστήρια στην Ιρλανδία: Μαρτυρίες φρικτής σεξουαλικής κακοποίησης από καθολικά τάγματα
Ξεκινά έρευνα για 844 φερόμενους ως κακοποιητές σε 308 σχολεία που διοικούνται από 42 θρησκευτικά τάγματα.
Έρευνα για τη σεξουαλική κακοποίηση σε σχολεία που διοικούνται από θρησκευτικά τάγματα πρόκειται να ξεκινήσει στην Ιρλανδία. Η προκαταρκτική έρευνα, που προηγήθηκε και της οποίας ηγήθηκε μια κορυφαία δικηγόρος, η Μαίρη Ο’ Τουλ, κατέγραψε 844 φερόμενους ως κακοποιητές σε 308 σχολεία που διοικούνται από 42 θρησκευτικά τάγματα σε ολόκληρη τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας.
Η Ιρλανδή υπουργός Παιδείας, Νόρμα Φόλεϊ, χαρακτήρισε την έκθεση ως ένα «συγκλονιστικό έγγραφο, που περιέχει μερικές από τις πιο φρικτές μαρτυρίες σεξουαλικής κακοποίησης». Η έρευνα ξεκίνησε το 2022, αφού ένα ραδιοφωνικό ντοκιμαντέρ του RTÉ ανέδειξε τη σεξουαλική κακοποίηση στο Blackrock College, ένα σχολείο του Δουβλίνου που συνδέεται με πολλούς Ιρλανδούς διεθνείς του ράγκμπι και κορυφαίους επιχειρηματίες. Πενήντα επτά άτομα ισχυρίστηκαν ότι κακοποιήθηκαν εκεί.
Το Νοέμβριο του 2022, οι Spiritans στην Ιρλανδία, που διοικούσαν το σχολείο, ζήτησαν συγγνώμη από όλα τα θύματα εκ μέρους του τάγματος. Ισχυρισμοί διατυπώθηκαν επίσης εναντίον των Ιησουιτών, των Καρμελιτών Πατέρων, των Χριστιανών Αδελφών, των Αδελφών του Ελέους και των Ιεραποστόλων της Ιερής Καρδιάς.
Τα αρχεία των θρησκευτικών ταγμάτων δείχνουν ότι περισσότεροι από τους μισούς εκ των 844 ανδρών, που κατηγορούνται για κακοποίηση, έχουν αποβιώσει. Όσα θύματα μίλησαν, περιγράφουν ότι κακοποιούνταν, γδύνονταν και ναρκώνονταν μέσα σε μια ατμόσφαιρα τρόμου και σιωπής. Ορισμένοι μίλησαν για την ισχυρή πεποίθησή τους ότι η κακοποίηση ήταν τόσο διαδεδομένη που δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη από άλλους δασκάλους ή ανώτερα μέλη των θρησκευτικών ταγμάτων.
Αρκετοί επιζώντες είπαν ότι ενώ είχαν επιτύχει στην καριέρα τους, αυτό συνέβαινε επειδή εργάζονταν υπερβολικά και σε βάρος στενών, προσωπικών σχέσεων, προκειμένου να αποσπάσουν την προσοχή τους από το παιδικό τους τραύμα.
Τα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης καταγράφηκαν μεταξύ των αρχών της δεκαετίας του 1960 και των αρχών της δεκαετίας του 1990, ενώ ο μεγαλύτερος αριθμός αναφερόμενων περιστατικών σημειώθηκε στις αρχές και τα μέσα της δεκαετίας του 1970.
