Σαν σήμερα η Αλίκη Βουγιουκλάκη είχε γενέθλια - Οι εμβληματικές στιγμές της «εθνικής» μας σταρ

Το όνομά της γράφτηκε με χρυσά γράμματα στο πάνθεον των ηθοποιών του ελληνικού κινηματογράφου. Μπριόζα, με χάρη και αστείρευτο νάζι, η Αλίκη Βουγιουκλάκη έμεινε στη μνήμη όλων των Ελλήνων μέσα από τις ταινίες και τις θεατρικές της παραστάσεις.

Η «εθνική σταρ της Ελλάδος», όπως τη χαρακτήρισε η δημοσιογράφος Ελένη Βλάχου, γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1934 στο Μαρούσι. Βαφτίστηκε τρεις μέρες μετά τη γέννησή της καθώς προσβλήθηκε από πνευμονία και οι γονείς της φοβήθηκαν. Το πλήρες όνομά της ήταν: Αλίκη - Σταματίνα.

Προερχόταν από αστική οικογένεια. Η μητέρα της ήταν το γένος Κουμουνδούρου, της οικογένειας του πρώην πρωθυπουργού Αλέξανδρου Κουμουνδούρου. Ο πατέρας της ήταν δικηγόρος. Η καταγωγή της ήταν μισή από την Κρήτη και μισή από τη Μάνη.

Σημαντική καμπή για την οικογένεια Βουγιουκλάκη αποτέλεσε η εκτέλεσε του πατέρα της στα Δεκεμβριανά. Παρά το τραγικό γεγονός, η μητέρα της μαζί με τα τρία της παιδιά, την Αλίκη, τον Αντώνη και τον Τάκη συνέχισαν να ζουν στη μονοκατοικία που διατηρούσαν στο Μαρούσι.

Έμφυτο ταλέντο στην υποκριτική

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν καλή μαθήτρια αλλά κάτι που την έκανε να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα παιδιά στην τάξη της ήταν το ταλέντο της στις καλλιτεχνικές δραστηριότητες του σχολείου.

Ολοκληρώνοντας το Γυμνάστο στο Μαρούσι, το 1952, αποφασίζει κρυφά να δώσει εισαγωγικές εξετάσεις στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και πέτυχε. Συμφοιτητές της ανάμεσα σε άλλους, ήταν η Τζένη Καρέζη και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, ενώ μεγάλος δάσκαλος και μέντοράς της ήταν ο Αλέξης Σολωμός.

Το 1953, στο δεύτερο έτος της σχολής, έπαιξε τον ρόλο της Λουιζόν στον «Κατά φαντασίαν ασθενή» του Μολιέρου αλλά και εκείνο της Ολυμπίας στις «Φουσκοθαλασσιές» του Δημήτρη Μπόγρη.

Το καλοκαίρι του 1954, ο σπουδαίος ηθοποιός και σκηνοθέτης Νίκος Χατζίσκος την ενέταξε στον θίασο για να αντικαταστήσει την Άννα Συνοδινού, στο ρόλο της Ιουλιέτας. Όμως, μη έχοντας λάβει ακόμη το πτυχίο της, χρειάστηκε να λάβει ειδική άδεια από τη σχολή της για να συμμετάσχει. Προετοιμάστηκε και έμαθε τον ρόλο μέσα σε τρία βράδια. Παρά τις απαιτητικές συνθήκες, η Αλίκη κατάφερε να κερδίσει το ενδιαφέρον των κριτικών θεάτρου και απέσπασε θετικά σχόλια.

Το 1955 αποφοίτησε αλλά με «Λίαν Καλώς» διότι ένα μέλος της κριτικής επιτροπής κατά τη διάρκεια των πτυχιακών εξετάσεων της στέρησε το «Άριστα». Ήταν ο Δημήτρης Χορν.

Τα πρώτα βήματα στο καλλιτεχνικό στερέωμα

Η πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο ήρθε το 1954 στην ταινία «Το Ποντικάκι» όπου και πρωταγωνίστησε. Συνεργάστηκε με το θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη, το θίασο της Κατερίνας και τέλος με το θίασο του Κώστα Μουσούρη, ο οποίος την έχρισε επίσημα πρωταγωνίστρια.

Το 1961 η Αλίκη Βουγιουκλάκη συγκροτεί τον δικό της θίασο και το πρώτο της έργο ήταν το «Καίσαρ και Κλεοπάτρα». Εκεί εμφανίστηκε μελαχρινή όμως δεν έλαβε θετικές κριτικές από κοινό και κριτές. Ακολούθησε η ταινία «Χτυποκάρδια στο θρανίο».

Στο μεταξύ, γνωρίζεται με το Φιλοποίμενα Φίνο, συνεργάζεται με την εταιρεία του, τη «Φίνος Φιλμ», και μαζί κάνουν πολλές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ελληνικού κινηματογράφου. Ξεχωρίζουν: «Η Αλίκη στο Ναυτικό», «Η Λίζα και η άλλη», «Η κόρη μου η Σοσιαλίστρια», «Η Μαρία της Σιωπής», «Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας», «Το κορίτσι με τα παραμύθια», «Διακοπές στην Αίγινα», «Έρωτας στους αμμόλοφους», «Αστέρω», «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», «Μανταλένα», «Η Υπολοχαγός Νατάσσα», «Η ψεύτρα».

Οι ρόλοι της, κατά κανόνα είχαν βάση μια χαριτωμένη, σκανδαλιάρα κοπέλα οι οποίοι βρήκαν ιδιαίτερη απήχηση στο κοινό και εξασφάλισαν στην ηθοποιό σπάνια δημοτικότητα.

Με τον ρόλο της στη «Μανταλένα» κέρδισε το βραβείο του Α’ Γυναικείου Ρόλου, το 1960, στο Φεστιβάλ Ταινιών Θεσσαλονίκης, ενώ η ίδια ταινία εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών, όπου άφησε πάρα πολύ καλές εντυπώσεις.

Η «Υπολοχαγός Νατάσσα» θεωρείται η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου.

Οι έρωτες της ζωής της

Με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ συναντήθηκαν για πρώτη φορά το 1959 στα κινηματογραφικά πλατό της ταινίας «Αστέρω». Ήταν η αρχή για να γεννηθεί ένα από τα πιο αγαπημένα κινηματογραφικά ζευγάρια στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου και του θεάτρου.

Στις 18 Ιανουαρίου 1965 παντρεύτηκαν στους Δελφούς και λίγα χρόνια αργότερα, το 1969, γεννήθηκε ο μοναχογιός και καρπός του έρωτά τους, Γιάννης.

Το ζευγάρι χώρισε στις 4 Ιουλίου του 1979, ύστερα από ένα θυελλώδες διαζύγιο που είχε γίνει πρωτοσέλιδο ενώ οι δικαστικές διαμάχες είχαν μονοπωλήσει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της εποχής. 

Το 1977 γνώρισε τον επιχειρηματία Γιώργο Ηλιάδη. Η σχέση τους ήταν τόσο δυνατή που κόσμος που τη γνώριζε θεωρούσε ότι την ισορρόπησε πολύ. Παντρεύτηκαν κρυφά στις αρχές του 1982, αλλά η απόσταση του συζύγου της από τα παιδιά του που ζούσαν στην Κύπρο, τους ανάγκασε να χωρίσουν οριστικά δύο χρόνια αργότερα.

Ακολούθησε μια μακρόχρονη σχέση με τον Βλάσση Μπονάτσο και το 1987 γνώρισε και ερωτεύτηκε τον ηθοποιό Κώστα Σπυρόπουλο, με τον οποίο έμεινε μαζί μέχρι το τέλος της ζωής της.

Η πορεία στο θέατρο και το τέλος

Έχοντας ολοκληρώσει τον κύκλο της στον ελληνικό κινηματογράφο, η Αλίκη Βουγιουκλάκη στράφηκε αποκλειστικά προς το θέατρο ενώ έκανε και κάποια ανοίγματα και στη μικρή οθόνη. Μεγάλες θεατρικές επιτυχίες ήταν μεταξύ άλλων η «Λυσιστράτη», το «Καμπαρέ», η «Εβίτα», το «Ωραία μου κυρία».

Η τελευταία αυλαία για τη σπουδαία ηθοποιό σηκώθηκε το 1996, λίγο πριν διαγνωσθεί με μια καλπάζουσα μορφή καρκίνου, με το έργο «Η Μελωδία της Ευτυχίας» όπου ενσάρκωσε τον ρόλο της νταντάς των 6 παιδιών, Μαρίας.

«Δεν πιστεύω ότι ο άνθρωπος φεύγει και τελειώνει. Πιστεύω πως κάποτε επανέρχεται, ζει, δημιουργεί, ανανεώνεται μέσα από ένα αιώνιο παιχνίδι της ζωής και του θανάτου.»
είχε πει κάποτε η Αλίκη Βουγιουκλάκη σε συνέντευξή της.

Ο θάνατός της, μόλις τρεις μέρες μετά τα γενέθλιά της, στις 23 Ιουλίου 1996, βύθισε στο πένθος ολόκληρο τον ελληνισμό.

Προς τιμήν της μεγάλης ηθοποιού, δρόμοι στη Λάρισα, στο Ηράκλειο Κρήτης και στην Κύπρο φέρουν το όνομά της.

Με πληροφορίες από τη Finos Film