Στη Ρώμη και στον τελικό ο Ολυμπιακός σήκωνε ευρωπαϊκό και έδειχνε τον δρόμο

Στην Ρώμη και τον τελικό, ο Ολυμπιακός σήκωνε ευρωπαϊκό και η 24η Απριλίου του 1997 είναι χαραγμένη με χρυσά γράμματα στην ιστορία της ομάδα μπάσκετ του συλλόγου, ως η ημερομηνία που επισφράγισε την πρώτη από τις τρεις EuroLeague.

Το ευρωπαϊκό της λύτρωσης ήταν εκείνο του 1997, αφού μετά από δύο συνεχόμενες ανεπιτυχείς προσπάθειες, οι «ερυθρόλευκοι» κατάφεραν να ανέβουν στην κορυφή της Ευρώπης, πιστοποιώντας την κυριαρχία τους σε εγχώριο και διεθνές στερέωμα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90.

Η παρθενική λυτρωτική κατάκτηση που έδιωξε τους προηγούμενους «εφιάλτες»

Το 1994 ήταν ο «εφιάλτης» του Τελ Αβίβ όπου η Μπανταλόνα καθήλωσε την ομάδα του Γιάννη Ιωαννίδη και εν συνεχεία ήταν η πανίσχυρη Ρεάλ Μαδρίτης στην Σαραγόσα το 1995 που «λύγισε» ξανά το σύνολο του «Ξανθού» σε μια ιδιαίτερα άτυχη back-to-back διετία, όπου ο Ολυμπιακός έφτασε τόσο κοντά στην πηγή αλλά νερό δεν ήπιε. Τότε ήταν που το τιμόνι της ομάδα ανέλαβε ο αείμνηστος Ντούσαν Ίβκοβιτς, οδηγώντας το «ερυθρόλευκο» σύνολο καταρχήν στο Final Four της Ρώμης και κατ'επέκταση στην κορυφή του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (τότε) για πρώτη φορά στα χρονικά της ομάδας.

Ανήμερα της 24ης Απριλίου εκείνη τη χρονιά, οι Πειραιώτες κατατρόπωσαν την Μπαρτσελόνα του Σάσα Τζόρτζεβιτς με σκορ 73-58 υπό το βλέμμα 8.000 φιλάθλων της ομάδας του Πειραιά, δίνοντας μια σπουδαία «ερυθρόλευκη» νότα στο ιταλικό «Παλαεούρ» που φιλοξενούσε εκείνο το Final Four και το οποίο θύμιζε... μια μικρή εκδοχή του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας.

Με πρωταγωνιστές τον «ποταμό» Ντέιβιντ Ρίβερς που αναδείχθηκε MVP εκείνου του Final Four αλλά και πρώτος σκόρερ του τελικού, οι Πειραιώτες ανέδειξαν την ανωτερότητά τους εις βάρος της καταλανικής ομάδας, ενώ είχαν για συμπαραστάτες τους σπουδαίους Δημήτρη Παπανικολάου, Ντράγκαν Τάρλατς, Γιώργο Σιγάλα και τον Μίλαν Τόμιτς που αποτέλεσαν σπουδαίες υποστηρικτικές μονάδες στην σπουδαία εκείνη εμφάνιση του Αμερικανού.

Η βόλτα στην Όστια που αποτέλεσε το προμήνυμα της επιτυχίας

Ωστόσο, σύμφωνα με το... ανεπίσημο ρεπορτάζ εκείνης της εποχής, αυτό που αποτέλεσε το «κλειδί» για να επιφέρει την ψυχωμένη και νικηφόρα εμφάνιση των παικτών του Ντούσαν Ίβκοβιτς, ήταν η ιδιαίτερη πρωτοβουλία που πήρε ο άλλοτε σπουδαίος Σέρβος τεχνικός ανήμερα του τελικού. Πιο συγκεκριμένα, ο ίδιος προτίμησε αντί να επιβάλει προπόνηση στους αθλητές του, να τους χαρίσει μερικές ώρες χαλάρωσης και ξεκούρασης κάνοντας μια βόλτα στην παραλία Όστια της ιταλικής πρωτεύουσας λίγες ώρες πριν το παιχνίδι.

Εκεί, οι παίκτες της ομάδας έκαναν διαγωνισμό για το ποιος θα πετάξει πιο μακριά τα βότσαλα της παραλίας, ενώ στο τέλος κατέληξαν να προσπαθούν να ρίξουν στη θάλασσα τον «μικρό» εκείνης της ομάδας, Δημήτρη Παπανικολάου. Μια κίνηση του Ίβκοβιτς που αφενός αποφόρτισε από το άγχος τους παίκτες πριν το μεγάλο ραντεβού με την ιστορία και αφετέρου αποτέλεσε τρανή απόδειξη πως παράγοντας εκείνης της επιτυχίας ήταν το καλό κλίμα που υπήρχε μεταξύ των αθλητών που στις 24 Απριλίου «στη Ρώμη και τον τελικό, σήκωναν ευρωπαϊκό», όπως χαρακτηριστικά έλεγε το σύνθημα των φίλων της εποχής...

Ολυμπιακός (Ίβκοβιτς): Ρίβερς 26 (6/9δ., 1/3τρ., 11/14β., 4ρ., 3ασ., 3κλ., 5λ.), Σιγάλας 7 (5ρ., 2ασ.), Νάκιτς, Τάρλατς 11 (1/8δ., 9/14β., 11ρ.), Φασούλας 6 (7ρ., 2τ.), Μπακατσιάς 1, Παπανικολάου 11 (3/6δ., 1/2τρ., 2/4β., 3ρ.), Γαλακτερός, Τόμιτς 9 , Βελπ 2.

Μπαρτσελόνα (Ρενέσες): Τζόρτζεβιτς 6 (2/9δ., 0/2τρ., 2/2, 3ρ., 7ασ., 2κλ., 4λ.), Φερνάντεθ, Καρνισόβας 14 (1/3δ., 3/4τρ., 3/3β., 3ρ.), Χιμένεθ 16 (7/11δ., 0/1τρ., 2/4β., 8ρ., 2ασ., 2κλ.), Ρίβας 6, Ρ. Τζοφρέσα 9, Μπος, Εστεγέρ 3, Αντρέου 2, Ντουένιας 2.