Ρηγίλλης 18: Η εμβληματική έδρα της ΝΔ είναι γεμάτη μνήμες και ιστορία

Ρηγίλλης 18. Το νεοκλασσικό απέναντι από το αρχαίο Λύκειο του Αριστοτέλη, ήταν πολλά παραπάνω από όσα του αποδίδονται με τον χαρακτηρισμό «ιστορική έδρα» της Νέας Δημοκρατίας, που δεν μπορεί να απομακρύνουν ούτε οι εικόνες της εγκατάλειψης, ούτε η φθορά του χρόνου στην οποία έχει παραδοθεί μαζί με τα κλειδιά της, μετά τη μετακόμιση του κόμματος το 2011.

Η Νέα Δημοκρατία εγκαταστάθηκε στην οδό Ρηγίλλης, τον Ιούλιο του 1975, όταν ο εθνάρχης και ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Καραμανλής, ενέκρινε την εισήγηση του πρώτου γενικού διευθυντή του κόμματος, Τιμολέοντα Λούη.

Ιστορικές μνήμες ανάμεσα σε διαλυμένους τοίχους 

Επί σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, αποτέλεσε τον «ναό» του νεοδημοκράτη, όπως θυμούνται όσοι έζησαν τη μετεγκατάσταση από το κτίριο της οδού Νίκης, όπου στεγάζεται το υπουργείο Οικονομικών.

Η μαυρίλα στο μπαλκόνι που βρίσκεται στην πρόσοψη του εμβληματικού κτιρίου, δεν εκπέμπει την αίγλη των προηγούμενων δεκαετιών, αλλά δεν σβήνει τις ιστορικές μνήμες. Αυτός ο εξώστης λειτούργησε ως ο φάρος για τις μεγάλες νίκες της παράταξης, με το νεύμα των αρχηγών που πήραν στα χέρια τους τα ηνία της παράταξης, να δίνει το σύνθημα για να εξαπλωθούν οι πανηγυρισμοί στη Σάντα Ρόζα και τα άλλα στέκια των «νοικοκυραίων». Ήταν και το σημείο αναφοράς για τις απογοητεύσεις αλλά και τις επανεκκινήσεις.

Η «στέγη» των τεσσάρων πρωθυπουργών που ανέδειξε η μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη, με τόμους ιστορίας να έχουν σφραγιστεί στους τοίχους κάθε δωματίου της, όπως και ο «μύθος» για τη … «δύναμη» που έκρυβε η σκάλα με τα 27 σκαλοπάτια που οδηγούσε στον όροφο όπου ήταν το προεδρικό γραφείο. Η φράση «Μέχρι πού φτάνεις στα σκαλιά» αποτύπωνε τη δύναμη που είχαν τα «γαλάζια» στελέχη και πόσο κοντά βρίσκονταν στον πρόεδρο.

Εμβληματικές στιγμές της νεοδημοκρατικής ιστορίας

Η μεγάλη αίθουσα συσκέψεων, με τα μαρμάρινα τζάκια στην οποία οδηγούσε ο κόκκινος διάδρομος από την είσοδο με την επιβλητική μαντεμένια πόρτα, συναγωνίζεται τη λεγόμενη «αίθουσα του κήπου», στην οποία γράφτηκαν οι σημαντικότεροι από τους τόμους της νεοδημοκρατικής ιστορίας.

Αυτή φιλοξένησε τις κρισιμότερες εσωκομματικές αναμετρήσεις για την προεδρία του κόμματος, όμως οι μετατροπές που υπέστη με τα σκέπαστρα από ελενίτ, δεν πρόδωσαν τίποτα στα μάτια και τα αυτιά των περαστικών, οι οποίοι σήμερα αντικρύζουν από απόσταση μια φισκαρισμένη, από φυλλάδια, πρόσοψη ή των διαπιστευμένων συντακτών.

Στην αίθουσα κήπου εξελέγη τον Δεκέμβριο του 1981 πρόεδρος του κόμματος ο Ευάγγελος Αβέρωφ. Από εκεί, το 1984, ξεκίνησε την πορεία του στην Προεδρία του κόμματος, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης επικρατώντας του Κωστή Στεφανόπουλου, αλλά και το 1993, ο Μιλτιάδης Εβερτ απέναντι στον Γιάννη Βαρβιτσιώτη καθώς επίσης το 1996, με αντίπαλό του σε εκείνη την αναμέτρηση τον Γιώργο Σουφλιά.

Ο αείμνηστος Μιλτιάδης Εβερτ μάλιστα, λίγο μετά την εκλογή του μετονόμασε την Αίθουσα Κήπου σε αίθουσα «Κωνσταντίνος Μητσοτάκης». Τα παλαιότερα στελέχη θυμούνται ότι στον ίδιο χώρο ενημερώθηκε και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το 1985, κατά τη διάρκεια της με το Εκτελεστικό Γραφείο της ΟΝΝΕΔ, ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα στήριζε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, αλλά τον Χρήστο Σαρτζετάκη, γεγονός που προκάλεσε τότε τους ανάλογους «μετασεισμούς» και έγραψε ακόμα μία σελίδα της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας. Στην κεντρική αίθουσα του κτιρίου της Ρηγίλλης, ακριβώς μπροστά από την κεντρική είσοδο, φιλοξένησε επίσης ιστορικές στιγμές.

Μία από τις πιο σημαντικότερες πραγματοποιήθηκε το 2003, αμέσως μετά την εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ. Θέση, γύρω από το μεγάλο οβάλ τραπέζι, είχαν πάρει ο τότε πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας., Κώστας Καραμανλής , ο επίτιμος Πρόεδρος του κόμματος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Τζαννής Τζαννετάκης, ο Μιλτιάδης Εβερτ, ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης και ο πρέσβης Πέτρος Μολυβιάτης. Παρότι πάνω στο τραπέζι είχαν πέσει αντικρουόμενες αναλύσεις και διαφορετικές εκτιμήσεις ο κ. Καραμανλής, συντασσόταν με τις θέσεις που είχε διατυπώσει ο Πέτρος Μολυβιάτης.

«Σέβομαι τις απόψεις όλων σας, αλλά συμφωνώ με τον κύριο πρέσβη», φέρεται να είχε πει. Πάνω σε αυτό το οβάλ τραπέζι, σύμφωνα με τις αφηγήσεις των παλαιότερων, χτύπησαν τις γροθιές τους αρκετά από τα κορυφαία στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, διαφωνώντας με στρατηγικές ή με τις αναλύσεις. Ειδικά στις παραμονές των εκλογικών βραδιών, οι ζυμώσεις διαρκούσαν μέχρι τα ξημερώματα και τα αναμμένα φώτα ξεχώριζαν πίσω από τις γρίλιες των σκουριασμένων σήμερα παντζουριών.

Η νύχτα θρίλερ του 2004 και το κλειδωμένο γραφείο

Στις κάλπες του 2004, όταν και η Νέα Δημοκρατία «κάλπαζε» προς την εξουσία, η Ρηγίλλης θα μεταμορφωνόταν όπως ποτέ άλλοτε. Παραμονές της 7ης Μαρτίου, ο Κώστας Καραμανλής θα έμενε μέχρι πολύ αργά στο γραφείο του στον πρώτο όροφο. Τα επίσημα αποτελέσματα, ενεργοποίησαν τον μαγνήτη για τα μέλη και τους φίλους της Νέας Δημοκρατίας τα οποία συγκεντρώθηκαν κάτω από το επιβλητικό μπαλκόνι.

Η ιστορική φωτογραφία του Κώστα Καραμαλή με τη Νατάσα να βγαίνει στο μπαλκόνι για να χαιρετίσει τον κόσμο, που φώναζε από κάτω «να τος, να τος ο πρωθυπουργός», είναι μέχρι και σήμερα από τις πιο χαρακτηριστικές που αποτυπώνουν τα περασμένα μεγαλεία της Ρηγίλλης. Ανάλογες στιγμές, θα γίνονταν μέρος της ιστορίας της Νέας Δημοκρατίας και το βράδυ της εκλογής του Αντώνη Σαμαρά, που μετά την ανοιχτή διαδικασία έγινε ο ένατος πρόεδρος στο τιμόνι του κόμματος.

Ο πληγωμένος τότε κόσμος της Ν.Δ. μετά τη βαριά ήττα από το ΠΑΣΟΚ, παρά το κρύο, συγκεντρώθηκε στο ιστορικό νεοκλασικό την 30η Νοεμβρίου για να καλωσορίσει τον νέο ηγέτη της Κεντροδεξιάς. Εκείνη η ημέρα σημαδεύτηκε και από ένα ευτράπελο καθώς το γραφείο του προέδρου ήταν κλειδωμένο και ο Αντώνης Σαμαράς, φιλοξενήθηκε από τον τότε γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, Λευτέρη Ζαγορίτη, που βρισκόταν στη δεξιά πτέρυγα δίπλα από τη σκάλα. Εκεί έγινε και η ιστορική δήλωση του Αντώνη Σαμαρά για το «σφουγγάρι».

Ο Γιάννης που έβλεπε τους προέδρους να αλλάζουν 

Η Ρηγίλλης 18, ήταν ο «πνεύμονας» που παρήγαγε το «νεοδημοκρατικό οξυγόνο», όπως λένε κάποια από τα παλαιά στελέχη στα πειράγματα τους προς τον συνοδοιπόρο τους επί τέσσερις δεκαετίες, Γιάννη Κομνηνό.

Έναν από τους παλαιότερους εργαζομένους στο κόμμα, ο οποίος εδώ και τρεις δεκαετίες, από το 1989 στη Ρηγίλλης έως και σήμερα στα γραφεία της Οδού Πειραιώς, διαχειρίζεται το αναψυκτήριο που λειτουργεί εντός της γαλάζιας έδρας.

Ένα από τα ελάχιστα πρόσωπα, με ελευθέρας για όλα τα πόστα και με τη γνώση για τα χούγια αλλά και τις προτιμήσεις που είχαν στο καφέ τους όλοι ανεξαιρέτως οι αρχηγοί της ΝΔ τα τελευταία 34 χρόνια. Ο Γιάννης Κομνηνός που έχει ζήσει τα πάντα και όπως έλεγε στον Flash.gr στις εθνικές κάλπες του 2023, ετοιμάζεται να γράψει βιβλίο. Κανένας άλλωστε δεν έχει ξεχάσει την γουρλίδικη ευχή του, στη χριστουγεννιάτικη γιορτή του 2018. Ο τότε γενικός διευθυντής του κόμματος, Νίκος Παπαθανάσης, είχε καλέσει ξαφνικά στο μικρόφωνο τον Γιάννη Κομνηνό. «Και του χρόνου κυβέρνηση» είχε πει ο άνθρωπος των Προέδρων. «Τελικά είμαστε όλοι προσωρινοί μπροστά στον Γιάννη», είχε σχολιάσει μάλιστα ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

H NΔ ετοιμάζεται να γιορτάσει τα πενήντα της χρόνια με ένα street party έξω από τη Ρηγίλλης προκειμένου να τιμήσει την ιστορική έδρα του κόμματος επαναφέροντας στους παλαιότερους έντονες μνήμες για όσα έζησαν μέσα και κυρίως στα σκαλιά του εμβληματικού κτιρίου.