Πτώση Phantom: O βαθμός του αντιπτεράρχου απονεμήθηκε τιμητικά στους δύο πιλότους
Η Πολιτεία τιμά τους δυο πιλότους, οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους κατρά την πτώση του Phantom σε θαλάσσια περιοχή κοντά στην Ανδραβίδα.
Με Προεδρικό Διάταγμα που υπεγράφη την Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου, κατόπιν πρότασης του υπουργού Εθνικής Άμυνας, έπειτα από απόφαση του ΣΑΓΕ, απονέμεται ο βαθμός του αντιπτεράρχου στον σμηναγό Τσιτλακίδη Ευστάθιο του Αναστασίου και τον υποσμηναγό Τουρούτσικα Μάριο – Μιχαήλ του Κωνσταντίνου.
Όπως ανακοινώθηκε από το ΓΕΕΘΑ, οι αξιωματικοί Ιπτάμενοι «απεβίωσαν κατά την εκτέλεση υπηρεσίας που συνεπάγεται αυξημένο κίνδυνο».
Θρήνος στη γειτονιά που έμενε ο 29χρονος πιλότος – “Χάσαμε ένα δικό μας παιδί”
Απέραντη θλίψη επικρατεί στη γειτονιά, όπου έζησε τα τελευταία χρόνια ο Μάριος Μιχαήλ Τουρούτσικας, στην Πάτρα.
Στην οδό Δορυλαίου 58, στη συνοικία των προσφυγικών, κανείς δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που συνέβη στον “πιλότο τους”, στο πιο αγαπητό παιδί της πολυκατοικίας, όπως είπαν στο tempo24 οι ένοικοι. Ο 29χρονος Μάριος ζούσε τα τελευταία 6-7 χρόνια στο συγκεκριμένο συγκρότημα.
"Όταν πληροφορήθηκα πως έπεσε αεροπλάνο ταράχθηκα, κάτι μέσα μου έλεγε πως είναι ο Μάριος. Όταν ακούσαμε στις ειδήσεις τι συνέβη δεν μπορούσαμε να συγκρατήσουμε τα δάκρυά μας”, ανέφερε στο tempo24 συνταξιούχος αστυνομικός, που ζει στο διπλανό διαμέρισμα από τον ηρωικό πιλότο.
«Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο εξαίρετο παιδί ήταν. Ερχόταν στο σπίτι μας, μας έκανε συντροφιά. Ακόμη και όταν με συναντούσε στην είσοδο της πολυκατοικίας με τα ψώνια του σούπερ μάρκετ, προθυμοποιείτο να τα μεταφέρει αυτός.
Η γυναίκα μου από την ώρα που έμαθε το τραγικό γεγονός κλαίει συνέχεια. Τον είχαμε σαν δικό μας παιδί” είπε, χωρίς να μπορεί να κρύψει τη συγκίνησή του.
Και συμπλήρωσε δακρυσμένος: “Του έλεγα, βρε παιδί μου, δεν φοβάσαι; Και μου απαντούσε γελώντας “αυτή είναι η ζωή μου, αυτό που κάνω το αγαπώ”.
Δεν είχαν λόγια για να περιγράψουν την καλοσύνη και τον ακέραιο χαρακτήρα του Μάριου Μιχαήλ και οι υπόλοιποι γείτονες που μίλησαν στο tempo24. Όπως σημείωσαν, τον έβλεπαν με το χαμόγελο στα χείλη, πάντα έτοιμο να προσφέρει τη βοήθειά του σε όποιον είχε ανάγκη.