Πουλόπουλος: Η σύζυγός του θυμάται «Όταν με γνώρισε, ετοιμαζόταν να παντρευτεί... της είπε να φύγει»

Η Μπέττυ Πουλοπούλου σε μια από τις σπάνιες τηλεοπτικές της εμφανίσεις, στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα» θυμήθηκε την γνωριμία της με τον Γιάννη Πουλόπουλο και μοιράστηκε με τους τηλεθεατές ιστορίες της κοινής τους ζωής.

«Ο θείος μου, ήταν ο σύζυγος της Αλέκας Καννελίδου. Μόλις έφτασα, από την Αμερική, μου είπε ότι θα έρθεις δυο μέρες. Πήγα και μου λέει ''το βράδυ είμαστε καλεσμένοι. Ένας πολύ καλός μου φίλος έχει τα γενέθλιά του''. Πήγαμε στη «Νεράΐδα» τότε. Βλέπω έναν άντρα βαρύ. Του λέω “γεια σας, χρόνια πολλά”. Γυρνάει έτσι με εκείνα τα πράσινα μάτια- ένας πάνθηρας ήταν- και αυτό ήταν. Έγινε πολύ φιλικός μετά, αγόρασε όλες τις γαρδένιες και ήρθαν στο τραπέζι μας. Και αναρωτήθηκε ο Μπουρνέλης γιατί ήταν και συντηρητικός ο Γιάννης, αυτά δεν τα έκανε, ήταν ένα φτωχόπαιδο. Εκείνος ετοιμαζόταν να παντρευτεί. Την είχε φέρει κιόλας να την παντρευτεί... και αναγκάστηκε να της πει να φύγει. Είχε κάνει και ανακαίνιση στο σπίτι του. Ήρθα εγώ ξαφνικά και τα πράγματα άλλαξαν. Μετά από δύο χρόνια παντρευτήκαμε.

Πήρα αυτόν που ήθελα. Άλλο να παντρευτείς και άλλο να παντρευτείς αυτόν που έχεις ερωτευτεί. Στην αρχή υπήρχαν προβλήματα, μην ξεχνάς ότι μεγάλωσα στην Αμερική και η νοοτροπία μου ήταν διαφορετική. Μεγάλωσα με cheesecake και έπρεπε να φάω φασολάδα» εξήγησε.

Και συνέχισε: «Ήμουν μαζί του από 20 χρονών. Βέβαια όταν τον γνώρισα είχε ήδη κάνει καριέρα. Ήταν 40, είχαμε διαφορά ηλικίας. Γνώρισα έναν άντρα κούκλο, ταλαιπωρημένο. Είχε δουλέψει πολύ. Αν δεν είχε αυτός γνωρίσει γυναίκες, ποιος θα είχε; Εγώ μεγάλωσα στην Αμερική. Οι γονείς μου τον λάτρευαν. Τον ήξερα. Το καλοκαίρι που ήταν να έρθω άκουγα το «Δεν ξεχνιέσαι» και έρχομαι στην Ελλάδα και τον γνωρίζω. Ο Γιάννης ήταν βαθιά ερωτικός άντρας, δεν σε άφηνε σε ησυχία, δεν βαριόσουν με τον Γιάννη. Επειδή είχαμε διαφορά ηλικίας, δεν τον ζήλευα, αλλά με ενοχλούσε που μερικές φορές δεν με σέβονταν, ήμουν η σύζυγός του.

Παντρευτήκαμε το 1985 και η Άντα ήρθε το 1991. Βεβαίως είχαμε χάσει ένα παιδί. Οπότε καταλαβαίνεις τι έγινε όταν γεννήθηκε η Άντα. Έκανα με καισαρική την Άντα γιατί φοβόμασταν. Ήταν κάτι μαγευτικό. Ήταν ένα κουκλί ξανθό, ίδια ο πεθερός μου. «Μαμά είχα τα καλύτερα παιδικά χρόνια» μου λέει όταν τη ρωτάω. Ο Γιάννης ορφάνεψε πολύ μικρός και πέρασε δυστυχία μεγάλη. Μεγάλωσε με μητριά, γιατί είχε παντρευτεί ο πεθερός μου. Δεν ήταν ό,τι καλύτερο για ένα παιδάκι. Όταν έφερνε την Άντα το σχολικό, καθόταν μέσα στο δωμάτιο και την παρακολουθούσε. Η Άντα είναι 33 χρονών. Μιλάμε για την απώλειά του Γιάννη. Είναι η ζωή μας όλη. Μας λείπει. Ήταν στήριγμα».