Ποιος σκότωσε τη Χατικβά ;

Χωρίς τέλος παρακολουθούμε δεκαετίες τώρα τις συγκρούσεις στο Ισραήλ και γενικότερα στη Μέση Ανατολή. Πόλεμος που μοιάζει να σβήνει και να αναζωπυρώνεται χωρίς να έχει πραγματικά τελειώσει ποτέ και χωρίς να υπάρχουν κάποιοι τόσο τολμηροί, τόσο ρομαντικοί και τόσο Άνθρωποι για να δώσουν ένα οριστικό τέλος με γενναίες αποφάσεις.

Ανθρωποι της ειρήνης, του πολιτισμού, της προόδου, που θα κοιτάξουν τον παλιό αντίπαλο στα μάτια, θα τείνουν χείρα πραγματικής φιλίας και θα πουν με θάρρος στους λαούς τους πως ήρθε η στιγμή να ζήσουν ειρηνικά. Άλλωστε και εκείνοι που τώρα παίρνουν το όπλο του εφέδρου σίγουρα δεν είναι οπαδοί του πολέμου, όπως και οι περισσότεροι εξ αυτών που εγκλωβισμένοι από την οικονομική εξάρτηση από τη Χαμάς, αναγκάζονται να ζητούν το τέλος του κράτους του Ισραήλ

Τίποτα δεν έγινε τόσο χρόνια από τις λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες εκπονούν ειρηνευτικά σχέδια. Η Μέση Ανατολή που τόσο απειλητικά θέλει να αλλάξει ο Βενιαμίν Νετανιάχου, φλέγεται για ακόμα μια φορά. Μόνο που μαζί της φλέγονται και τα σπίτια που μέσα τους κατοικούν παιδιά. Αθώα παιδιά σαν τα δικά μας που θα έπρεπε να παίζουν και να ονειρεύονται το μέλλον τους χωρίς σειρήνες, χωρίς καταφύγια, χωρίς βομβαρδισμούς, χωρίς σφαγές και καταστροφές.

Ισως συνηθίσαμε και εμείς από τις πολλές ταινίες, το αίμα που σκορπιέται άφθονο στους δέκτες μας. Καλούμαστε μόνο μέσα στην άγνοιά μας να πάρουμε θέση υπέρ του ενός ή του άλλου. Ποιος έσφαξε και πως τους περισσότερους.

Κι όμως θα έπρεπε μία να είναι η θέση μας. Η θέση υπέρ της ειρήνης και όχι η συστράτευση με τη μία ή την άλλη πλευρά, όσο κι αν αισθανόμαστε πως αδικείται ο ένας ή ο άλλος γείτονας. Είναι όλοι ίδιοι με εμάς. Άνθρωποι!

Βάλτε δίπλα σας στον καναπέ τα παιδιά σας αμέσως μετά τις ειδήσεις με το μακελειό. Κοιτάξτε τα στα μάτια, αγκαλιάστε τα και σκεφτείτε πως αυτή τη στιγμή κάποια παιδιά θα αναζητούσαν το ίδιο ακριβώς χάδι από έναν πατέρα που είτε σκοτώθηκε φορώντας τα πράσινα μαντήλια της Χαμάς πιστεύοντας ότι πράττει με βάση τις βουλές του Αλλάχ, είτε έπεσε νεκρός από τα πυρά των τρομοκρατών. Φέρτε στον νου σας την εικόνα με τα παιδιά – ομήρους στα κλουβιά της Χαμάς και τα νεκρά παιδιά από τις βόμβες στη Γάζα. Κανένα από αυτά δεν κρατούσε όπλο, αλλά σκοτώθηκαν στον πόλεμο.

Αναλογιστείτε πως η θέση πέρα από αυτή υπέρ της ειρήνης, μπορεί να φέρει το κακό στη δική σας πόρτα.

…μην σκοτώσετε τη Χατικβά, μπορεί να είναι ο τίτλος του εθνικού ύμνου του Ισραήλ, αλλά είναι μια λέξη που αξίζει για τα παιδιά όλου του κόσμου γιατί σημαίνει «Ελπίδα»