Ποιοι θέλουν να… κονταίνουν τον εκάστοτε πρωθυπουργό

Τα όσα βλέπουμε να εξελίσσονται με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών και με την στοχοποίηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν είναι πρώτη φορά τα οποία τα παρατηρούμε να συμβαίνουν στην πολιτική ζωή του τόπου. Αν ανατρέξουμε σε περασμένες περιόδους της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας, θα διαπιστώσουμε αντίστοιχες περιπτώσεις είχαμε ζήσει και στο παρελθόν με διαφορετικές αφορμές. Θυμηθείτε την περίοδο του σκανδάλου Κοσκωτά, επί Ανδρέα Παπανδρέου, την εποχή του Βατοπεδίου επί Κώστα Καραμανλή, την εποχή της…γάτας Αγκύρας στην περίοδο του Αλέξη Τσίπρα και είμαι βέβαιος ότι αν ανατρέξω πιο λεπτομερειακά, θα βρω και άλλα αντίστοιχα περιστατικά.

Πάντα η σύγκρουση των συμφερόντων και όχι μόνο με την εκάστοτε πολιτική εξουσία, δείχνει μια μάχη για το ποιος κάνει «κουμάντο». Είναι μια φράση που είχε πει κάποτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, με άλλο υπόβαθρο βέβαια αναρωτώμενος για το «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο».

Αλήθεια είναι ότι η πολιτική τα τελευταία χρόνια και όχι μόνο στη χώρα μας, υποχωρεί όλο και πιο πολύ, μπροστά στους έχοντες και κατέχοντες την οικονομική δύναμη.

Και τα όσα είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης για οικονομικά συμφέροντα τα έχουμε ακούσει και από άλλα χείλη. Κοινός στόχος πάντα ήταν να «κονταίνει» η εκάστοτε πολιτική εξουσία για να γίνεται πιο… διαχειρίσιμη από όσους θέλουν να μεγαλώσουν το δικό τους κομμάτι εξουσίας και επιρροής. Το αν άφησε χώρο η κυβέρνηση Μητσοτάκη ή όχι είναι κάτι που θα φανεί και θα αξιολογηθεί, την ώρα που θα έρθει ο λογαριασμός.

Αλλά εδώ πρέπει και αυτό το λέω γενικότερα και όχι μόνο για την Ελλάδα, πράγματι για το πως μπορεί να πορευθεί αυτή η σχέση πολιτικών με τους οικονομικούς παράγοντες, πρέπει να οριοθετηθεί, ώστε να μην καθίσταται αυτή προβληματική και για τους δυο και το κυριότερο για τη δημοκρατία.

Διότι όταν η εξουσία φεύγει από τους πολιτικούς τους οποίους στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες τους ψηφίζει ο ελληνικός λαός ως εκπροσώπους του, τότε ο πυρήνας της δημοκρατίας μας αλλοιώνεται και δημιουργεί προβληματισμούς και προβλήματα.

Τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως διαπιστώνεται ότι η πολιτική υποχωρεί και αφήνει χώρο και χρόνο σε εκείνους που η αποστολή και ο ρόλος τους είναι άλλος.

Και πάλι μου ήρθε στο μυαλό μια φράση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που είχε πει: στέγνωσα την ψυχή μου για να υπηρετήσω την πατρίδα μου και για να κυβερνήσω την Ελλάδα. Αυτό τουλάχιστον είχε εκμυστηρευτεί στον βιογράφο του Τάκη Λαμπρία σε ένα ταξίδι τους προς τα Κύθηρα…