Ποδόσφαιρο - Στο Netflix παίζεται το ντοκιμαντέρ για τη ζωή του Pelé

Με ενδιαφέρον παρακολουθείτε το ντοκιμαντέρ στο Netflix για την ζωή του Edson Arantes do Nascimento, Πελέ.

O Pelé, ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής του προηγούμενου αιώνα, έκλεισε την καριέρα του στην Εθνική Βραζιλίας στα γήπεδα του Μεξικού το 1970. Ο ίδιος και η ομάδα του, κατέκτησαν το τελευταίο Zυλ Ριμέ.

https://www.youtube.com/watch?v=KMyUnyxVB9Q&t=21s

Ο Πελέ παραμένει ο μοναδικός ποδοσφαιριστής στον κόσμο ο οποίος κέρδισε τρεις φορές το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το 1970, το Ζιλ Ριμέ (από τον Γάλλο εμπνευστή Jules Rimet) έμεινε για πάντα στο Ρίο, στην έδρα της Βραζιλιάνικης Ομοσπονδίας. Η Σελεσάο κατακτούσε το τρόπαιο για τρίτη φορά (1958, 1962, 1970) και ο κανονισμός έλεγε τότε ότι το Κύπελλο μένει για πάντα στη νικήτρια χώρα.

Για πολλούς, η Βραζιλία του 1970 ήταν η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών!

Το τραγικό αθλητικό αποτέλεσμα του 1950, σημάδεψε για πάντα τους Βραζιλιάνους. Το τέταρτο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου διεξήχθη στη Βραζιλία από τις 24 Ιουνίου μέχρι τις 16 Ιουλίου του 1950. Ήταν η πρώτη διοργάνωση μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου (Mundial το 1942 και το 1946 όπως ήταν φυσικό δεν έγιναν). Ήταν το μοναδικό Παγκόσμιο που ο νικητής θα ανακηρυσσόταν σύμφωνα με τη βαθμολογία.

Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο δεν υπήρχαν υποδομές για τη διεξαγωγή ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου. Συνεπώς δεν υπήρχε και η επιλογή διοργανωτή με τον τρόπο της ψηφοφορίας. Η βραζιλία δεν είχε μεγάλες απώλειες και εκδήλωσε το ενδιαφέρον της για το τουρνουά. Στο Στάδιο Μαρακανά, θα γραφόταν εθνική τραγωδία για το Βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο...

Η Βραζιλία θα κέρδιζε το Παγκόσμιο ακόμα και με ισοπαλία. Άνοιξε το σκορ στο 47' απέναντι στην Ουρουγουάη, ισοφαρίστηκε όμως στο 66'. Ο χρόνος περνούσε, το άγχος μεγάλωνε (από νωρίς στους δρόμους στο Ρίο ντε Τζανέιρο είχε αρχίσει γιορτή για την κατάκτηση του τροπαίου) και οι παίκτες της Βραζιλίας δεν πετύχαιναν ένα δεύτερο γκολ για σιγουριά. Η απάντηση ήρθε από την Ουρουγουάη στο 79', η οποία έκανε το 2-1 βυθίζοντας στο πένθος έναν ολόκληρο λαό. Ο κόσμος έκλαιγε απαρηγόρητος. Ο πατέρας του Πελέ (ο οποίος ήταν ποδοσφαιριστής) έκλαιγε ασταμάτητα. Ο Πελέ ήταν μικρός τότε (10 ετών) και είπε στον πατέρα του να μην στενοχωριέται, επειδή θα κατακτήσει αυτός στο μέλλον ένα Παγκόσμιο Κύπελλο για τη Βραζιλία.

Στο Στάδιο Μαρακανά υπήρχαν πάνω από 200.000 άνθρωποι (ρεκόρ εισιτηρίων μέχρι και σήμερα, τώρα η χωρητικότητα είναι λιγότερη - μειώθηκαν οι εξέδρες). Υπήρξαν καρδιακά επεισόδια και τα δημοσιεύματα της εποχής κάνουν λόγο και για αυτοκτονίες.

Η Βραζιλία (1958 & 1962) και η Ιταλία (1934 & 1938 - προπολεμικά) είναι οι μοναδικές (μέχρι στιγμής) ομάδες που έχουν κατακτήσει δύο συνεχόμενες φορές το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου.

Ο Pelé μέσα και έξω από το γήπεδο ενέπνεε πολύ τον κόσμο (εάν προσέξετε, όταν ήταν νέος έμοιαζε και στον Michael Jordan). To χαμόγελο του ήταν χαρακτηριστικό. Στη Santos όπου και αγωνίστηκε καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας του έδωσε τα πάντα.

Στο ντοκιμαντέρ υπάρχουν ωραίες στιγμές με τον  Pelé και τους συμπαίκτες του.

Η δικτατορία του 1964 σημάδεψε το λαό της Βραζιλίας ο οποίος έβρισκε καταφύγιο στο ποδόσφαιρο.

Οι φίλαθλοι έλεγαν το όνομα του ''Βασιλιά της Μπάλας'' σε όλες τις γλώσσες: Πέλε, Πίλι, Πελέ, Πέλι (ίσως γι' αυτό στο pro τον έγραφαν Peli).

O Pelé έκλεισε οριστικά την καριέρα του στη New York Cosmos (ποδοσφαιρική ομάδα της Αμερικής από το 1970 έως το 1985). Στην Εθνική Βραζιλίας αγωνίστηκε για τελευταία φορά το 1971. Πέτυχε 1.283 γκολ σε 1.367 αγώνες. Έφυγε από τη ζωή πριν από λίγες μέρες, στις 29 Δεκεμβρίου του 2022. Ο άσος της μπάλας ήταν 82 ετών και θα τον θυμόμαστε για πάντα. Η Βραζιλία ήταν η πατρίδα του και ο κόσμος δεν θα τον ξεχάσει ποτέ.