Πέτρος Κόκκαλης στο Delphi Forum: Μαζί με την Ανάκαμψη να φροντίσουμε και για την ανθεκτικότητα [vid]
Σε πολιτικό πάνελ για τα 40 χρόνια της Ευρωπαϊκής Ένωσης μίλησε στο Delphi Economic Forum ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική συμμαχία κ. Πέτρος Κόκκαλης.
Αφού χαρακτήρισε ως μεγάλη ευκαιρία για τους Ευρωπαίους πολίτες στις ευρωεκλογές του 2024 ώστε να υπάρχει καλύτερη αντιπροσώπευση τους σε ευρωπαϊκό επίπεδο τόνισε ότι το ταμείο ανάκαμψης δεν πρέπει να έχει μόνο ως άξονα την ανάπτυξη αλλά και την ανθεκτικότητα.
Δείτε ολόκληρη την ομιλία του ευρωβουλευτή:
Διαβάστε όλη την τοποθέτηση
ΚΟΚΚΑΛΗΣ Π.: Θα ξεκινήσω από τη δικιά σας παρατήρηση, ότι είμαστε 40 χρόνια Ευρωπαίοι, και δεν θα συμφωνήσω. Είμαστε Ευρωπαίοι πολλές εκατοντάδες χρόνια περισσότερα και η συζήτηση που κάνουμε σήμερα είναι για την πολιτική Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η πολιτική Ευρωπαϊκή Ένωση βασίζεται στο Μανιφέστο του Βεντοτένε το 1941 από τον Αλτιέρο Σπινέλι. Το ιδρυτικό λοιπόν Μανιφέστο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει σημασία να θυμηθούμε ότι γράφτηκε την ώρα που διεξαγάγετο ένα εντελώς διαφορετικό πείραμα ευρωπαϊκής ενοποίησης, υπό το βάρος των όπλων, υπό το βάρος μίας ρατσιστικής και φασιστικής νοοτροπίας, κι εκεί επιλέχθηκε μία Ευρώπη, μία πολιτική Ευρώπη, η οποία είναι βασισμένη σε αξίες, στις αξίες της αλληλεγγύης, της ανθρωπιάς, της προσοχής για τον συνάνθρωπο.
Νομίζω λοιπόν ότι αυτή η κατεύθυνση που ξεκίνησε το ευρωπαϊκό πείραμα, που ξεκίνησε την Ευρωπαϊκή Δημοκρατία, μία Δημοκρατία που όπως και κάθε Δημοκρατία επαφίεται στην ποιότητα της συμμετοχής των πολιτών της, δηλαδή ημών, άρα νομίζω ότι το επόμενο, το σημαντικότερο βήμα, θα είναι οι Ευρωεκλογές του 2024 και η δυνατότητα που πιθανώς θα πρέπει να έχουμε μέσα από τη διαδικασία της διάσκεψης για το μέλλον της Ευρώπης, να μπορέσουν οι Ευρωπαίοι πολίτες να εκλέξουν Ευρωπαίους Βουλευτές και να αντιπροσωπεύονται σε μία πραγματικά πολιτικά ενοποιημένη Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτό δεν συνέβη, δεν συνέβη ειδικά τα τελευταία 30 χρόνια όπου η πολιτική ένωση έγινε περισσότερο οικονομική. Η μεγάλη αύξηση της δύναμης των κρατών-μελών με τις επιπτώσεις που είδαμε όλοι και στη χώρα μας, η πολιτική που οδήγησε -αν θέλετε- στην κρίση, που τέλος σήμερα μας έφερε στο Ταμείο Ανάκαμψης και -πάνω απ’ όλα- Ανθεκτικότητας. Θυμόμαστε συχνά την ανάκαμψη, ξεχνάμε την ανθεκτικότητα!...
Η ανάκαμψη δεν σημαίνει να επιστρέψουμε σε μία πολιτική οικονομία που κανιβαλίζει τον πλανήτη και τις κοινωνίες. Σημαίνει να προχωρήσουμε μπροστά, γιατί σημαίνει ότι θα προχωρήσουμε διαφορετικά, σε μία ευρωπαϊκή κοινωνία όπου οι πολίτες, όπως προβλέπουν τα άρθρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακούγονται όσο πιο κοντά και όσο πιο σημαντικά στις λήψεις των αποφάσεων.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Κύριε Κόκκαλη, η δική σας άποψη στη διαχείριση και στα εμβόλια και γενικά τη διαχείριση που αποφασίστηκε στις Βρυξέλλες σε κεντρικό επίπεδο, γενικά για την πανδημία. Από τότε που ξέσπασε.
ΚΟΚΚΑΛΗΣ Π.: Νομίζω ότι είναι κατά βάση σωστή, διότι έχει πάρει γενναίες αποφάσεις, έχει σπάσει ταμπού δεκαετιών, και αναφέρομαι στον από κοινού δανεισμό και ακόμα περισσότερο στη δημιουργία ιδίων πόρων που ελέγχονται κοινοβουλευτικά από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την αποπληρωμή αυτών των δανείων. Έχει δηλαδή καταλάβει ότι η πανδημία δεν ήρθε μόνη της, δεν ξύπνησε μία μέρα ένας παγκολίνος και είπε να δαγκώσει μία νυχτερίδα και αυτή η νυχτερίδα δεν έπεσε στο πιάτο ενός Κινέζου. Όλη αυτή η τεράστια απειλή για τη δημόσια υγεία, από την απώλεια βιοποικιλότητας, από την κλιματική υπερθέρμανση, οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο παράγουμε και καταναλώνουμε κυρίως ενέργεια αλλά και πόρους.
Επομένως η δημιουργία του Συμφώνου Ανθεκτικότητας στον χρόνο μέσα στον οποίο έγινε και -αν θέλετε- τις μεγάλες πολιτικές αλλαγές που επιφέρει – γιατί, ξέρετε, πάντοτε, όταν κάποια κεντρική εξουσία καταφέρνει να δημιουργήσει ιδίους πόρους, να φορολογήσει δηλαδή σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αυτό σημαίνει ότι έχει και μεγαλύτερη κεντρική εξουσία. Και φαίνεται στους όρους του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, το οποίο σε αντίθεση με το ΕΣΠΑ, την κοινή αγροτική πολιτική, θα ελέγχεται έργο-έργο, γραμμή-γραμμή, και η αποταμίευσή του θα εξαρτάται από τον βαθμό στον οποίο ακολουθεί την κατεύθυνση την οποία έχει η Ευρώπη. Η Ευρώπη έχει μία κατεύθυνση, την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, προκειμένου να δημιουργήσει μία κοινωνία με λιγότερες ανισότητες, να διαφυλάξει τη δημόσια υγεία, προστατεύοντας τη βιοποικιλότητα και δημιουργώντας ισχυρά συστήματα δημόσιας υγείας.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Θεωρείτε πιθανόν να υπάρχει αύξηση των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης; Γιατί ήδη έχει αρχίσει μία τέτοια συζήτηση, γιατί οι ανάγκες πλέον είναι περισσότερες από αυτές που είχαν εκτιμηθεί σε πρώτη φάση.
ΚΟΚΚΑΛΗΣ Π.: Συμμετέχω -θα έλεγα- ενεργά στη συζήτηση που γίνεται και είναι πλέον διαδεδομένη για την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, του οικονομικού εννοούμε, η οποία είναι πλέον καθημερινή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την αντικατάστασή του από ένα Σύμφωνο Βιώσιμης Ανάπτυξης∙ ένα Σύμφωνο Βιώσιμης Ανάπτυξης, το οποίο είναι προφανές ότι θα πρέπει να εξαιρεί τις επενδύσεις που γίνονται για τον μετριασμό και την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή από τα δημοσιονομικά ελλείμματα, προκειμένου να περάσουμε όλοι μαζί στην επόμενη φάση αυτής της ανάπτυξης.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο Νότος είναι δεσμευμένος με τον Βορρά; Ακολουθεί ο Νότος; Είναι μπλοκαρισμένος -να το πω έτσι- από τον Βορρά;
ΚΟΚΚΑΛΗΣ Π.: Κοιτάξτε, δεν είμαι βέβαιος ότι αντιλαμβάνομαι τι εννοείτε. Γιατί αυτή τη στιγμή οι κρίσεις που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε δεν αναγνωρίζουν Βορρά και Νότο. Είναι καθαρά παγκόσμιες, είτε αυτές είναι υγειονομικές είτε είναι κλιματικές. Πολιτικά αν ο Νότος ακολουθεί τον Βορρά;… Νομίζω ότι η ισχυροποίηση της Κεντρικής Εξουσίας, της δυνατότητας της Κομισιόν να οργανώσει και να εφαρμόσει πολιτικές και να ελέγξει την υλοποίησή τους, αλλά και κυρίως η ισχυροποίηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι ένα μέσο ισχυροποίησης των δεσμών και ενίσχυσης των κεντρομόλων τάσεων έναντι των φυγόκεντρων που είδαμε στην προηγούμενη πενταετία στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Κύριε Κόκκαλη, θέλω λίγο να πάμε στην Τουρκία. Έχουμε τον Μπάιντεν, ο οποίος από τότε που ανέλαβε την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών έχει μείνει συνεπής σε μία σκληρή στρατηγική απέναντι, βάζοντας μία κόκκινη γραμμή στους S 400, κι έχουμε από την άλλη την Ευρωπαϊκή Ένωση και να περιμένει το νεύμα του Μπάιντεν για τα επόμενα και να πηγαινοφέρνει τις κυρώσεις από τη μία Σύνοδο στην άλλη.
Τώρα η επόμενη Σύνοδος θα είναι τέλη Ιουνίου∙ θα προηγηθεί η Σύνοδος του ΝΑΤΟ μέσα Ιουνίου. Πού βάζετε τον πήχη και τι τελικά θα γίνει με την Τουρκία και με την ευρωπαϊκή προοπτική της, σε σχέση πάντα και με την Ελλάδα και με την Κύπρο, που έχουμε τα γνωστά εθνικά θέματα.
ΚΟΚΚΑΛΗΣ Π.: Ευχαριστώ για την ερώτηση.
Νομίζω, είναι μια καλή ευκαιρία να συνδέσουμε λίγο και τα προηγούμενα και τα περί λαϊκισμού και περί μέλλοντος της Ευρώπης. Νομίζω ότι η Ευρώπη, όπως είπα και από τον πρώτο γύρο, δεν έχει μέλλον αν δεν επιστρέψει στις αρχές της, αν δεν στηριχθεί στις αρχές της και αν δεν εφαρμόσει αυτήν την νέα πολιτική με το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας με τους όρους της ευρωπαϊκής συνοχής. Αυτό σημαίνει πρώτα απ’ όλα το κράτος δικαίου. Δεν το συζητάμε συχνά, αλλά το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας δεν έχει μόνο αιρεσιμότητες κλιματικής πολιτικής και της αρχής του «μη βλάπτειν». Έχει και αιρεσιμότητες σεβασμού του κράτους δικαίου. Και το κάνει αυτό διότι, όπως είπε ο κύριος Παγουλάτος, η ήπια ισχύς που ασκεί η Ευρώπη ασθενεί. Και ασθενεί και μέσα στη γειτονιά της∙ όχι μόνο στα Δυτικά Βαλκάνια, αλλά και σε όλη την Ανατολική Ευρώπη βλέπουμε την άνοδο μίας λεγόμενης, με οξύμωρο τρόπο ίσως, ανελεύθερης Δημοκρατίας. Μίας Δημοκρατίας που δεν αποδέχεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, εννοούμε των μειονοτήτων ή τα σεξουαλικά δικαιώματα, δεν αποδέχεται τη διάκριση των εξουσιών, δεν αποδέχεται την ελευθερία του τύπου.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Προχωράει σε αναθεωρήσεις; Βάζει το θέμα αναθεωρήσεων Συνθηκών, που δεν αφορούν μόνο την Ελλάδα αλλά και πολλές άλλες χώρες, και δεν σέβεται και τα θρησκευτικά δικαιώματα. Είχαμε και το πρόβλημα, το τεράστιο και παγκόσμιο θέμα με την Αγιά Σοφιά.
ΚΟΚΚΑΛΗΣ Π.: Αυτό λοιπόν θυμίζει όχι μόνο την Τουρκία. Θυμίζει και την Ουγγαρία, θυμίζει και την Πολωνία, θυμίζει και τη Σερβία, θυμίζει αρκετά και τη Βουλγαρία∙ και, όσο λιγότερο θυμίζει εμάς, τόσο καλύτερα για εμάς και την Ευρώπη.
Επομένως νομίζω ότι οι σχέσεις μας με την Τουρκία πρέπει να καθοριστούν υπό αυτό το πρίσμα και νομίζω ότι τον τελευταίο καιρό η Τουρκία δεν προσιδιάζει προς την οποιαδήποτε κατάσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν περιμένω πολλά. Μπαίνω βεβαίως στον πειρασμό να σχολιάσω το περί σύνδεσης Ευρωτουρκικών με Ελληνοτουρκικά. Νομίζω ότι αυτό πάντα συνέβαινε και θα ισχύσει ακόμα. Για εμένα είναι πολύ σημαντική η δήλωση του κυρίου Δένδια για το σταμάτημα των εξορύξεων στο Αιγαίο. Αφαιρεί έναν τεράστιο λόγο -αν θέλετε- διενέξεων και δεν έχω πάρα πολλές ελπίδες, διότι πιστεύω ότι, εάν δεν προχωρήσουμε στις αρχές της Ευρώπης, στις πολιτικές αρχές της Ευρώπης, αν συνεχίσουμε την πολιτική που αναφέρθηκε νωρίτερα, όπου πουλάμε όπλα στην Τουρκία αλλά συζητάμε και μαζί της για την άμυνα των ευρωπαϊκών συνόρων, νομίζω ότι δεν πρόκειται να προχωρήσουμε έτσι. Και αυτό θα ενισχύσει τον λαϊκισμό, θα ενισχύσει την καχυποψία στην πολιτική τάξη, μαζί με την ανάγκη να κρατηθεί το κοινωνικό κράτος, να ενισχυθεί το κράτος πρόνοιας.
Και δεν είναι μόνο η ενέργεια. Είναι η επισφάλεια. Συζητάμε, ξέρετε, στο θέμα της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας, για την ανάγκη να μη μείνει κανένας πίσω. Πού το συζητάμε αυτό; Στην Ευρώπη, που πάνω από 100 εκατομμύρια άνθρωποι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν ένα έκτακτο έξοδο πάνω των 500€!... Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ήδη μείνει πίσω. Θα πρέπει να ξαναέρθουν μαζί μας, για να πάμε όλοι μαζί μπροστά. Δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να είμαστε επιθετικοί απέναντι στην Τουρκία. Δεν σημαίνει όμως ότι, πέρα από τις περιπτώσεις των αποχωρήσεων, που ανέφερε η κυρία Καραμούζη, των εθελοντικών αποχωρήσεων, και με δεδομένη τη δική μας περίπτωση και πώς παραμείναμε στην Ευρώπη, θα πρέπει να συζητήσουμε και θέματα εξόδου από την Ευρώπη κρατών-μελών τα οποία δεν συμμερίζονται το ευρωπαϊκό ιδεώδες και τις ευρωπαϊκές αξίες.
