Πέθανε ο ζωγράφος Παύλος Σάμιος

Ο Παύλος Σάμιος όπως διαβάζουμε στη σελίδα του www.samiospavlos.gr, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Από μικρός ασχολήθηκε με τη ζωγραφική και το σχέδιο βοηθώντας τον πατέρα του στο εργαστήριο παπουτσιών.

Aγάπησε τη θρησκευτική ζωγραφική που τον κέρδισε από πολύ νωρίς και εργάστηκε στο εργαστήρι Αγιογραφίας του Διονύση Καρούσου μέχρι τα δεκαοκτώ του χρόνια. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου στο Εργαστήρι του Πάνου Σαραφιανού και πέρασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.

Δάσκαλοί του ήταν ο Νίκος Νικολάου στο Προκαταρκτικό και ο Γιάννης Μόραλης στο Εργαστήριο Ζωγραφικής. Ο Νίκος Νικολάου είχε σαν αρχή το σχέδιο και την παράδοση της Αρχαίας Ελληνικής Τέχνης και ο Γιάννης Μόραλης εισήγαγε τους σπουδαστές του στη σύγχρονη τέχνη. Σπουδαίοι δάσκαλοι που τους ανέφερε πάντα ότι τους οφείλει πολλά, όπως επίσης και στο Γιάννη Τσαρούχη. Είχε την ευκαιρία να τον γνωρίσει στο Παρίσι και να μάθει τόσα πολλά για την ελληνική παράδοση, μέσα από τα μάτια ενός μοναδικού ζωγράφου που στα πρώτα του έργα τον επηρέασε πολύ. Την ίδια εποχή ήταν στη μοναδική παρέα του «Μαγεμένου Αυλού», όπου ο Μάνος Χατζιδάκις, μάγος του λόγου και γνώστης της ανάγκης των νέων, τους έμαθε να σκέπτονται χωρίς όρια.

Από το 1978 έως το 1992 έζησε και εργάστηκε στο Παρίσι.

Ήταν παντρεμένος με τη Μαρία Ξανθάκου. Από τον πρώτο του γάμο απέκτησε δύο κόρες την Πανδώρα και την Αφαία οι οποίες ζουν στο Παρίσι.

Λίγα λόγια για τη ζωγραφική του

Η ζωγραφική του είναι παραστατική και, ως επί το πλείστον, ανθρωποκεντρική. Τα θέματά του προέρχονται από την καθημερινή πραγματικότητα, αλλά αντιμετωπίζονται με ποιητική διάθεση και με μια σχεδόν σουρεαλιστική ευαισθησία.

Πρόσωπα, χώροι και αντικείμενα μετατρέπονται σε σύμβολα και συμμετέχουν σε ονειρικές αφηγηματικές συνθέσεις, συχνά με ερωτικές συνδηλώσεις ή με μια νοσταλγική διάθεση που θυμίζει παραμύθι.

Στο μεγαλύτερο μέρος της ζωγραφικής του ανιχνεύονται στοιχεία της ελληνικής παράδοσης, που συνυπάρχουν με αναφορές στη μοντέρνα παρισινή τέχνη. Στο πλαίσιο της ενασχόλησής του με την αγιογραφία, έχει τοιχογραφήσει ελληνικές εκκλησίες με την τεχνική της νωπογραφίας και έχει φιλοτεχνήσει πολλές φορητές εικόνες.

Από το 2000 δίδασκε στην ΑΣΚΤ και διηύθυνε το Εργαστήριο Νωπογραφίας και Τεχνικής των Φορητών Εικόνων.

Έχει πραγματοποιήσει 70 ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε σημαντικές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.